Art. 36. - Finlandia-Polska. Konwencja konsularna. Helsinki.1971.06.02.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1973.2.11

Akt obowiązujący

Wersja od: 14 stycznia 1973 r.

Artykuł  36. 

1. Konwencja niniejsza podlega reatyfikacji i wejdzie w życie trzydziestego dnia, licząc od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, która nastąpi w Warszawie.

2. Konwencja niniejsza zawarta jest na czas nieokreślony. Może być ona wypowiedziana w drodze pisemnej notyfikacji przez każdą z Umawiających się Stron. W takim przypadku jej ważność wygaśnie po upływie sześciu miesięcy od dnia notyfikacji.

Na dowód czego wyżej wymienieni Pełnomocnicy podpisali niniejszą Konwencję i opatrzyli ją pieczęciami.

Sporządzono w Helsinkach dnia 2 czerwca 1971 roku w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i fińskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne.

PROTOKÓŁ

do Konwencji konsularnej między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Finlandii.

W chwili podpisywania Konwencji konsularnej między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Finlandii z dnia dzisiejszego, niżej podpisani Pełnomocnicy, należycie do tego upoważnieni, zgodzili się na następujące postanowienia:

1. Powiadomienie urzędnika konsularnego, określone w ustępie 2 artykułu 30 Konwencji konsularnej, nastąpi w ciągu trzech dni od chwili aresztowania, zatrzymania lub innego pozbawienia wolności obywatela Państwa wysyłającego.

2. Prawo widzenia się i porozumiewania się z obywatelem Państwa wysyłającego, określone w ustępie 3 artykyłu 30 Konwencji konsularnej, zostanie udzielone urzędnikowi konsularnemu w ciągu czterech dni od chwili aresztowania, zatrzymania lub innego pozbawienia wolności tego obywatela.

Niniejszy Protokół stanowi integralną część wyżej wymienionej Konwencji konsularnej między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Finlandii.

Sporządzono w Helsinkach dnia 2 czerwca 1971 roku w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i fińskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne.

Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie, dnia 15 marca 1972 roku.