Art. 15. - Finlandia-Polska. Konwencja konsularna. Helsinki.1971.06.02.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1973.2.11

Akt obowiązujący

Wersja od: 14 stycznia 1973 r.

Artykuł  15. 

1. Członkowie urzędu konsularnego mogą być wzywani do składania zeznań w charakterze świadków w toku postępowania sądowego lub administracyjnego. Mogą oni odmówić złożenia zeznań w charakterze świadków, odnośnie spraw należących do zakresu ich działalności urzędowej, bądź w charakterze rzeczoznawców w zakresie prawa Państwa wysyłającego. Podejmowanie jakichkolwiek środków w celu zmuszenia urzędnika konsularnego do stawienia się w charakterze świadka lub do złożenia zeznań jest niedozwolone. Wezwania będą miały formę pisma urzędowego i nie mogą zawierać groźby zastosowania środków przymusu.

2. Na wniosek urzędnika konsularnego jego zeznania w charakterze świadka mogą być przyjęte w dogodnym dla niego czasie, w pomieszczeniach konsularnych lub w jego mieszkaniu, albo też gdy jest to dopuszczalne, mogą być udzielone na piśmie.

3. Członek urzędu konsularnego jest uprawniony, przy składaniu zeznań w charakterze świadka, do złożenia przyrzeczenia w miejsce przysięgi.

4. Postanowienia ustępów 1, 2 i 3 stosują się w odpowiednim zakresie do członków rodziny urzędnika konsularnego, pozostających z nim we wspólnocie domowej, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 20.