Rozdział 3 - Badanie filmów, przeznaczonych do publicznego wyświetlania. - Filmy i ich wyświetlanie.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.36.323

Akt utracił moc
Wersja od: 30 kwietnia 1934 r.

Rozdział  3

Badanie filmów, przeznaczonych do publicznego wyświetlania.

(1)
Tylko te filmy wolno wyświetlać publicznie, na których wyświetlanie uzyskano pozwolenie władzy, wymienionej w art. 23.
(2)
Wyświetlanie filmów w klubach, kasynach i innych stowarzyszeniach uważa się za publiczne. Natomiast nie uważa się za publiczne wyświetlanie: w mieszkaniach prywatnych wobec członków rodziny i zaproszonych gości (kino domowe), zorganizowane przez władze wojskowe dla żołnierzy, w zakresie urzędowania władz, w celach naukowych i wychowawczych w instytucjach, w szkole lub poza budynkiem szkolnym, o ile jest ograniczone do uczniów, nauczycieli i opiek szkolnych.
(3)
Nie jest publicznem w rozumieniu ust. (1) i (2) wyświetlanie filmów dokonywane przez przedsiębiorstwa sprzedaży i wynajmu lub wytwórców filmów dla swych odbiorców oraz rzeczoznawców w celu zbadania wartości handlowej filmu.
1)
Podania o udzielenie pozwolenia na publiczne wyświetlanie filmu mogą wnosić: wytwórcy filmów oraz przedsiębiorstwa sprzedaży i wynajmu filmów.
(2)
Rozstrzygnięcie podania poprzedza komisyjne badanie filmu w formie rozprawy ustnej stosownie do postanowień rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu administracyjnem. Przeprowadzenia rozprawy ustnej nie wymagają jedynie filmy, przedstawiające krajobrazy lub aktualności (zdarzenia) dnia.
1)
Badanie filmów obejmuje: tytuł filmu, jego treść oraz wszelkie z filmem bezpośrednio łączące się słowa mówione, śpiewane lub pisane, jak również dźwięki.
(2)
Badaniu podlegają także pozostające w związku z wyświetlaniem filmów środki reklamy (fotosy, diafolje, plakaty ilustrowane). Inne środki reklamy nie podlegają badaniu, winny one jednak odpowiadać ściśle tytułowi i treści filmu, na który uzyskano pozwolenie, przewidziane w art. 23. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych określi sposób i termin przedstawiania środków reklamy do zatwierdzenia.
(3)
Zatwierdzenia reklamy wolno odmówić jedynie z powodów, określonych w art. 20 ust. (1) i (2).
(1)
Badanie filmów i środków reklamy przeprowadzają komisje, których skład, sposób powoływania i odwoływania oraz zakres obowiązków i uprawnień określi rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych oraz Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.
(2)
Przy badaniu filmów treści wojskowej lub związanej z życiem wojska wymagany jest udział delegata Ministerstwa Spraw Wojskowych.
1)
Pozwolenie na publiczne wyświetlanie filmu uprawnia do wyświetlania go z reguły tylko przed osobami, które ukończyły 18 lat życia.
(2)
Przed młodzieżą poniżej lat 18 wolno wyświetlać tylko filmy, których wyświetlanie uznano wyraźnie dla niej za dozwolone.
(3)
W przerwach wyświetlania filmów, dozwolonych dla młodzieży, nie mogą być demonstrowane urywki filmów nie dozwolonych dla młodzieży oraz nieodpowiednie dla młodzieży reklamy handlowe.
(4)
Wyświetlanie filmu dostępnego dla młodzieży nie może być połączone z produkcjami o charakterze widowiskowym.
(5)
Publiczne wyświetlanie filmów przed dziećmi poniżej lat 6 jest zabronione.
1)
Władza odmówi pozwolenia na wyświetlanie filmu, jeśli badanie wykaże, że publiczne wyświetlanie mogłoby: zagrażać żywotnym interesom Rzeczypospolitej, bezpieczeństwu, spokojowi lub porządkowi publicznemu, narazić na szkodę powagę Rzeczypospolitej lub jej stosunek do państw zagranicznych, obrażać cześć narodową lub uczucia religijne, nawoływać do wojny, wpływać na zdziczenie obyczajów u widzów lub działać na nich demoralizująco.
(2)
Władza odmówi pozwolenia na wyświetlanie przed młodzieżą (art. 19 ust. (2)) filmów, wskazanych w ust. (1), a nadto tych filmów, które mogą oddziałać szkodliwie na rozwój tych osób pod względem moralnym, umysłowym lub zdrowotnym, albo też spowodować ich przewrażliwienie.
(3)
Jeżeli powody odmowy pozwolenia odnoszą się tylko do części filmu, władza udzieli pozwolenia na wyświetlanie filmu z wyłączeniem części zakwestjonowanej, o ile wnoszący podanie wyrazi zgodę na wycięcie tych części i oddanie ich władzy, udzielającej pozwolenia.
(4)
Władza może ograniczyć pozwolenie na wyświetlanie filmu do pewnego obszaru Rzeczypospolitej, jeśli uzna, że, ze względu na szczególne stosunki na obszarze wyłączonym, wyświetlanie na nim filmu mogłoby być szkodliwe z uwagi na interes publiczny.
1)
Film, na którego wyświetlanie władza odmówiła pozwolenia, można przedstawić do powtórnego zbadania, jednakże z wyraźnem wskazaniem na tę okoliczność.
(2)
Postanowienie ust. (1) stosuje się analogicznie do reklam, którym odmówiono zatwierdzenia.
1)
Władza, która udzieliła pozwolenia na wyświetlanie filmu, może zawiesić udzielone pozwolenie w stosunku do całego lub części filmu, jeżeli istnienie jednego z wymienionych w art. 20 ust. (1) i (2) powodów odmowy pozwolenia na publiczne wyświetlanie zostanie ujawnione dopiero po wydaniu pozwolenia.
(2)
W przypadku zawieszenia pozwolenia film podlega z urzędu nowemu badaniu w przeciągu 14 dni od daty zawieszenia. W razie ujemnego wyniku badania pozwolenie należy cofnąć w całości lub w części (art. 20).
(3)
Pozwolenie na publiczne wyświetlanie filmu gaśnie, o ile chodzi o filmy pełno-programowe, po upływie lat 6, a o ile chodzi o filmy, przedstawiające aktualności (zdarzenia) dnia, po upływie 6 miesięcy, zaś na obszarze m. st. Warszawy po upływie 3 miesięcy od daty wystawienia pozwolenia.
1.
Pozwoleń na publiczne wyświetlanie filmów udziela oraz środki reklamy zatwierdza Minister Spraw Wewnętrznych.
(2)
Od odmownej decyzji służy stronie sprzeciw do władzy, wymienionej w ust. (1), który wnieść należy w ciągu 14 dni od doręczenia decyzji.
1)
Za badanie filmów ubiegający się o pozwolenie obowiązany jest uiścić opłatę, której wysokość i sposób uiszczania ustala rozporządzenie, wydane przez Ministra Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z Ministrami Przemysłu i Handlu oraz Skarbu.
(2)
Podania i świadectwa w sprawie zatwierdzenia środków reklamy są wolne od opłaty, przewidzianej w ust. (1), i od opłat stemplowych.