Rozdział 2 - Podział kraju dla celów ewidencji - Ewidencja gruntów i budynków.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1996.158.813

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1999 r.

Rozdział  2

Podział kraju dla celów ewidencji

§  10.

1. Dla założenia i prowadzenia ewidencji przyjmuje się istniejący podział obszaru kraju dla celów ewidencji, oparty na zasadniczym terytorialnym podziale państwa.

2. Podstawowymi obszarami podziału kraju dla celów ewidencji są:

1) jednostka ewidencyjna,

2) obręb,

3) działka.

3. Powstałe w związku z przyjęciem podziału obszaru kraju dla celów ewidencji sieci granic stanowią układ odniesień przestrzennych dla danych o przedmiotach i podmiotach objętych ewidencją oraz dla informacji geograficznych przypisywanych obszarom tego podziału w ramach krajowego systemu informacji o terenie.

§  11.

1. Jednostkę ewidencyjną stanowi obszar gruntów położonych w granicach administracyjnych gminy, a w przypadku gdy w skład gminy wchodzi miejscowość o statusie miasta albo wyodrębnionej dzielnicy - również w granicach administracyjnych miasta lub wyodrębnionej dzielnicy.

2. Jednostkę ewidencyjną określa nazwa własna oraz obowiązujący identyfikator rejestru terytorialnego Głównego Urzędu Statystycznego.

§  12.

1. Jednostka ewidencyjna dzieli się na obręby.

2. Podziału na obręby i ustalenia ich granic dokonuje organ prowadzący ewidencję, po uzgodnieniu z właściwymi miejscowo organami statystycznymi i zagospodarowania przestrzennego. Wyniki tych ustaleń wykazuje się na mapie przeglądowej sporządzonej w zależności od wielkości obszaru w skali 1:10.000 lub 1:25.000.

3. Przy projektowaniu przebiegu granic obrębów uwzględnia się podział na rejony statystyczne i obwody spisowe.

4. Granice obrębów powinny być zgodne z granicami wsi, miejscowości i sołectw.

5. Granice obrębów stanowią granice działek. Obszar obrębu tworzy powierzchnia wszystkich działek ewidencyjnych wchodzących w jego skład.

6. W miastach (dzielnicach), tam, gdzie to możliwe, granice obrębów pokrywają się z granicami określonymi w szczególności przez wody, ulice, linie kolejowe i obejmują w całości tereny o jednorodnej zabudowie i zagospodarowaniu.

7. Teren zamknięty, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy, może stanowić obręb ewidencyjny.

8. Obręb otrzymuje numer porządkowy lub nazwę oraz numer porządkowy identyfikujący go jednoznacznie w obszarze jednostki ewidencyjnej.

9. W obszarze obrębu działkę identyfikuje numer porządkowy, który, raz ustanowiony, pozostaje elementem odpowiednio związanym z oznaczeniem każdej jej części powstałej w razie podziału. W przypadku połączenia działek, nowo powstałą działkę oznacza się nowym numerem porządkowym.