Dział 1 - CZĘŚĆ OGÓLNA - Ewidencja gruntów i budynków.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1996.158.813

Akt utracił moc
Wersja od: 1 stycznia 1999 r.

DZIAŁ  I

CZĘŚĆ OGÓLNA

Przepisy ogólne

§  1.
1.
Rozporządzenie reguluje:
1)
sposób zakładania i prowadzenia ewidencji gruntów i budynków, zwanej dalej "ewidencją",
2)
zakres danych (informacji szczegółowych) objętych tą ewidencją,
3)
sposób i terminy sporządzania terenowych i krajowych zestawień zbiorczych danych objętych ewidencją, a także rodzaje budynków, które nie będą wykazywane w ewidencji,
2.
Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć ustawę z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496).
§  2.
1.
Ewidencja ma na celu gromadzenie i dostarczanie danych na potrzeby zagospodarowania przestrzennego, wymiaru podatków, innych obciążeń publicznoprawnych, oznaczenia nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej i gospodarki gruntami oraz zapewnienie ochrony interesów majątkowych stron obrotu nieruchomościami.
2.
Ewidencja obejmuje dane dotyczące praw przedmiotowych i podmiotowych. W opisie przedmiotów wykorzystuje się dane gromadzone w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym. Informacje dotyczące praw podmiotowych wynikają z danych ujawnionych w księgach wieczystych i innych dokumentach.
3.
Zakres przedmiotowy i podmiotowy ewidencji obejmuje informacje dotyczące:
1)
gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeśli zostały założone dla nieruchomości, w której skład wchodzą grunty,
2)
budynków - ich położenia, przeznaczenia, funkcji użytkowych i ogólnych danych technicznych,
3)
właściciela, a w odniesieniu do gruntów państwowych i komunalnych - innych osób fizycznych i prawnych, w których władaniu znajdują się grunty i budynki lub ich części,
4)
miejsca zamieszkania lub siedziby osób wymienionych w pkt 3,
5)
wpisu do rejestru zabytków.
§  3.
1.
Ewidencja obejmuje całe terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyjątkiem morza terytorialnego.
2.
Ewidencja stanowi podstawę krajowego systemu informacji o terenie.
§  4.
1.
Przedmiotami ewidencji są działki gruntu oraz budynki.
2.
Działkę gruntu, zwaną dalej "działką", stanowi ciągły obszar gruntu, jednorodny ze względu na stan prawny.
3.
Działki graniczące ze sobą można wykazywać w ewidencji gruntów, nawet gdy stanowią przedmiot tych samych praw, jeżeli:
1)
wyodrębnione zostały w wyniku podziału nieruchomości, zgodnie z zasadami określonymi w przepisach szczególnych,
2)
są wyszczególnione w istniejących dokumentach dotyczących stanu prawnego nieruchomości; dokumentami tymi są księgi wieczyste, zbiory dokumentów, akty notarialne, akty własności ziemi, orzeczenia sądowe i decyzje administracyjne,
3)
ich wydzielenie jest celowe ze względu na stan faktyczny.
4.
Tereny komunikacyjne (koleje, drogi i inne) oraz grunty pod wodami (rzekami, potokami, rowami i innymi), w razie wzajemnego przecinania się, stanowią odrębne działki, jeżeli:
1)
wody powierzchniowe, z wyjątkiem płynących rurociągami lub krytymi kanałami, dzielą tereny kolejowe i drogi na odrębne działki,
2)
kolej dzieli drogi na odrębne działki,
3)
drogi wyższej kategorii dzielą drogi niższej kategorii na odrębne działki.
5.
Budynkiem, w rozumieniu rozporządzenia, jest budynek określony w przepisach prawa budowlanego, wymagający zgłoszenia lub pozwolenia na budowę. Za budynek uważa się również jego część stanowiącą segment pionowy w układzie bliźniaczym lub szeregowym i będącą przedmiotem odrębnych praw własności, choćby była wzniesiona na jednej działce i stanowiła jedną całość architektoniczną.
6.
Lokalem w rozumieniu rozporządzenia jest lokal określony w przepisach o własności lokali.
7.
Ewidencja nie obejmuje budynków:
1)
położonych na gruntach, które uważa się zgodnie z odrębnymi przepisami za niezbędne na cele obronności i bezpieczeństwa państwa,
2)
na terenach zamkniętych, o których mowa w art. 2 pkt 9 ustawy.
8.
Pole powierzchni działki określa się w hektarach i wykazuje z dokładnością zapisu do jednego metra kwadratowego.
§  5.
1.
Podmiotami ewidencji są właściciele (współwłaściciele) gruntów oraz budynków.
2.
Podmiotami ewidencji są również użytkownicy (współużytkownicy) wieczyści oraz samoistni posiadacze (współposiadacze) gruntów.
3.
Współwłaściciele, o których mowa w ust. 1, oraz współużytkownicy wieczyści i współposiadacze samoistni, o których mowa w ust. 2, są podmiotami ewidencjonowanymi wspólnie.
4.
Podmioty ewidencji wykorzystywane są do identyfikacji gruntów oraz ich zaliczania do grup rejestrowych, o których mowa w § 25 ust. 1.
§  6.
1.
Prowadzenie ewidencji jest działaniem ciągłym.
2.
Wojewoda, wykonując zadania organu państwowej służby geodezyjnej i kartograficznej, określone w art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy, zapewnia współdziałanie organu prowadzącego ewidencję z ośrodkiem dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, o którym mowa w art. 40 ust. 2 ustawy, w celu zapewnienia aktualności ewidencji, racjonalnego wykorzystania zasobów osobowych i sprzętowych, właściwego zabezpieczenia zbiorów oraz sprawnej obsługi osób korzystających z ewidencji, a także ustala administratora sieci komputerowej oraz określa tryb udzielania i zakres uprawnień dla poszczególnych użytkowników sieci.
3.
Prowadzenie ewidencji obejmuje czynności prawno-administracyjne oraz techniczne. Czynności techniczne związane są z obsługą zbiorów danych ewidencyjnych i osób korzystających z tych zbiorów.
4.
Czynności techniczne wykonuje ośrodek dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, o którym mowa w art. 40 ust. 2 ustawy, zwany dalej "ośrodkiem dokumentacji".
§  7.
1.
Ewidencja stanowi jeden spójny system informacyjny.
2.
Ewidencję prowadzi się w dostosowaniu do administracyjnego podziału kraju, z uwzględnieniem potrzeb związanych z wykonywaniem zadań wymienionych w art. 21 ustawy.
3.
Wgląd do ewidencji nie obejmuje źródłowej dokumentacji geodezyjnej.
4.
Wyrysy i wypisy (wydruki) z ewidencji oraz kopie map ewidencyjnych są dokumentami urzędowymi, jeżeli zostały uwierzytelnione przez organ prowadzący ewidencję.
5.
Opłaty za wydanie dokumentów wymienionych w ust. 4 stanowią środki Funduszu Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym.
§  8.
1.
Ewidencję prowadzi się w systemie informatycznym, którego podstawę stanowi komputerowa baza danych.
2.
Komputerowa baza danych ewidencyjnych stanowi integralną część państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.
3.
Wchodzące w skład bazy komputerowej zbiory danych podlegają archiwizacji.
§  9.
1.
Ewidencja zawiera dane wynikające ze stanów prawnych, a w przypadku braku tych danych, przyjmuje się dane wynikające ze stanów faktycznych.
2.
Stan prawny i faktyczny dotyczy przedmiotu i podmiotu ewidencji.
3.
Zapisy w ewidencji są zgodne z treścią danych, o których mowa w ust. 1, oraz dokumentów uzyskanych w wyniku czynności urzędowych lub dostarczonych przez osoby zainteresowane.

Podział kraju dla celów ewidencji

§  10.
1.
Dla założenia i prowadzenia ewidencji przyjmuje się istniejący podział obszaru kraju dla celów ewidencji, oparty na zasadniczym terytorialnym podziale państwa.
2.
Podstawowymi obszarami podziału kraju dla celów ewidencji są:
1)
jednostka ewidencyjna,
2)
obręb,
3)
działka.
3.
Powstałe w związku z przyjęciem podziału obszaru kraju dla celów ewidencji sieci granic stanowią układ odniesień przestrzennych dla danych o przedmiotach i podmiotach objętych ewidencją oraz dla informacji geograficznych przypisywanych obszarom tego podziału w ramach krajowego systemu informacji o terenie.
§  11.
1.
Jednostkę ewidencyjną stanowi obszar gruntów położonych w granicach administracyjnych gminy, a w przypadku gdy w skład gminy wchodzi miejscowość o statusie miasta albo wyodrębnionej dzielnicy - również w granicach administracyjnych miasta lub wyodrębnionej dzielnicy.
2.
Jednostkę ewidencyjną określa nazwa własna oraz obowiązujący identyfikator rejestru terytorialnego Głównego Urzędu Statystycznego.
§  12.
1.
Jednostka ewidencyjna dzieli się na obręby.
2.
Podziału na obręby i ustalenia ich granic dokonuje organ prowadzący ewidencję, po uzgodnieniu z właściwymi miejscowo organami statystycznymi i zagospodarowania przestrzennego. Wyniki tych ustaleń wykazuje się na mapie przeglądowej sporządzonej w zależności od wielkości obszaru w skali 1:10.000 lub 1:25.000.
3.
Przy projektowaniu przebiegu granic obrębów uwzględnia się podział na rejony statystyczne i obwody spisowe.
4.
Granice obrębów powinny być zgodne z granicami wsi, miejscowości i sołectw.
5.
Granice obrębów stanowią granice działek. Obszar obrębu tworzy powierzchnia wszystkich działek ewidencyjnych wchodzących w jego skład.
6.
W miastach (dzielnicach), tam, gdzie to możliwe, granice obrębów pokrywają się z granicami określonymi w szczególności przez wody, ulice, linie kolejowe i obejmują w całości tereny o jednorodnej zabudowie i zagospodarowaniu.
7.
Teren zamknięty, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy, może stanowić obręb ewidencyjny.
8.
Obręb otrzymuje numer porządkowy lub nazwę oraz numer porządkowy identyfikujący go jednoznacznie w obszarze jednostki ewidencyjnej.
9.
W obszarze obrębu działkę identyfikuje numer porządkowy, który, raz ustanowiony, pozostaje elementem odpowiednio związanym z oznaczeniem każdej jej części powstałej w razie podziału. W przypadku połączenia działek, nowo powstałą działkę oznacza się nowym numerem porządkowym.

Dane ewidencyjne

§  13.
1.
Dane ewidencyjne przechowuje się w formie komputerowych zbiorów danych opisowych oraz mapy numerycznej.
2.
Zbiory główne stanowią:
1)
Wykaz podmiotów oznaczony symbolem - WP,
2)
Rejestr gruntów oznaczony symbolem - RG,
3)
Rejestr budynków oznaczony symbolem - RB,
4)
Kartoteka budynków oznaczona symbolem - KB,
5)
Lista władających oznaczona symbolem - LW.
3.
Zbiory pomocnicze stanową:
1)
Skorowidz działek oznaczony symbolem - SD,
2)
Skorowidz adresów budynków oznaczony symbolem - SB,
3)
Archiwum zapisów wycofanych oznaczone symbolem - AZ,
4)
Dziennik zgłoszeń zmian oznaczony symbolem - DZ,
5)
Zestawienie gruntów oznaczone symbolem - ZG.
§  14.
1.
Wykaz podmiotów stanowi rejestr podmiotów. Rejestr prowadzony w granicach obrębu i jednostki ewidencyjnej służy do rejestracji i identyfikacji podmiotów ewidencji wymienionych w § 5 ust. 1 i 2 oraz służy do ustalenia łącznego stanu posiadania podmiotu w obrębie i jednostce ewidencyjnej.
2.
Pozycję rejestrową tworzy pozycja wykazu podmiotów. Pozycję rejestrową stanowi ewidencyjny opis podmiotu zgodny z danymi wymienionymi w § 24 ust. 2. Pozycja ta jest określona numerem, który może być użyty tylko raz dla celów identyfikacyjnych.
3.
W wykazie pozycji rejestrowych właściciele lokali figurują jako współwłaściciele lub współużytkownicy wieczyści w częściach ułamkowych gruntu zabudowanego. Dane opisowe o budynku, w którym wyodrębniono lokale, znajdują się w kartotece budynku.
4.
Dla każdego podmiotu, o którym mowa w § 5 ust. 3, tworzącego pozycję rejestrową określa się charakter współwłasności lub współużytkowania wieczystego (ułamkowa, łączna) oraz wysokość udziału we współwłasności lub współużytkowaniu.
5.
Zakres informacji zawartych w wykazie podmiotów określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§  15.
1.
Rejestr gruntów zawiera ewidencyjne opisy działek, identyfikuje te działki z określoną w rozumieniu Kodeksu cywilnego nieruchomością oraz umożliwia wyszukanie danych opisujących budynki wchodzące w skład nieruchomości.
2.
Rejestr gruntów dzieli się na jednostki rejestrowe gruntów odpowiadające poszczególnym nieruchomościom położonym w granicach obrębu.
3.
Jednostka rejestrowa gruntów, oznaczona identyfikatorem, zawiera informacje przedmiotowe i podmiotowe; informacje podmiotowe oznaczone są numerem pozycji rejestrowej, a informacje przedmiotowe tworzy ciąg ewidencyjnych opisów działek wchodzących w skład nieruchomości, zawierających dane wymienione w § 26 ust. 1.
4.
Identyfikator jednostki rejestrowej gruntów składa się z:
1)
symbolu oznaczonego literą "G",
2)
numeru pozycji rejestrowej,
3)
kolejnego numeru porządkowego w ramach pozycji rejestrowej.
5.
Działki ewidencyjne, dla których stwierdza się jedynie posiadanie samoistne, wykazywane są w jednej jednostce rejestrowej gruntów dla określonej pozycji rejestrowej.
6.
Zakres informacji zawartych w Rejestrze gruntów określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§  16.
1.
Rejestr budynków zawiera dane ewidencyjne o budynkach stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności (nieruchomość budynkowa).
2.
Rejestr budynków dzieli się na jednostki rejestrowe budynków, odpowiadające poszczególnym nieruchomościom budynkowym.
3.
Jednostkę rejestrową budynków, oznaczoną identyfikatorem, tworzy ciąg ewidencyjnych opisów budynków wchodzących w skład jednej nieruchomości budynkowej oraz informacja o powiązaniu z działką gruntową, na której te budynki są wzniesione.
4.
Identyfikator jednostki rejestrowej budynków składa się z:
1)
symbolu oznaczonego literą "B",
2)
numeru pozycji rejestrowej,
3)
kolejnego numeru porządkowego w ramach pozycji rejestrowej.
5.
Zakres informacji zawartych w Rejestrze budynków określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§  17.
1.
Kartoteka budynków zawiera dane opisujące budynki. Kartotekę budynków tworzy ciąg danych opisujących budynki, przy czym każdy opis oznaczony jest numerem działki, na której wzniesiony jest budynek w dniu założenia kartoteki, oraz kolejnym numerem budynku w ramach tej działki.
2.
Zakres danych zawartych w Kartotece budynków określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
§  18.
1.
Lista władających służy do identyfikacji osób i jednostek organizacyjnych, które na mocy odrębnych uprawnień do nieruchomości lub jej części są jej posiadaczami zależnymi.
2.
Pozycję listy oznaczoną w ramach jednostki ewidencyjnej numerem porządkowym, stanowiącym numer ewidencyjny władającego, tworzy ewidencyjny opis władającego zgodny z danymi określonymi w § 24 ust. 2 oraz numer grupy (podgrupy) rejestrowej.
3.
Zakres danych zawartych w Liście władających określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.
§  19.
1.
Skorowidz działek służy do identyfikacji działek z jednostką rejestrową.
2.
Skorowidz adresów budynków służy do identyfikacji adresu budynku z jednostką rejestrową i działką.
3.
Zakres danych zawartych w Skorowidzu działek i Skorowidzu adresów budynków określają załączniki nr 6 i 7 do rozporządzenia.
§  20.
Archiwum zapisów wycofanych obejmuje dane wycofane z ewidencji w wyniku aktualizacji i umożliwia odtworzenie dokonywanych zmian.
§  21.
1.
Dziennik zgłoszeń zmian służy do ewidencjonowania dokumentów i zgłoszeń stanowiących podstawę dokonywania zmian.
2.
Zakres informacji zawartych w Dzienniku zgłoszeń zmian określa załącznik nr 8 do rozporządzenia.
§  22.
1.
Zestawienie gruntów stanowi zbiór służący w szczególności do ustalania lub określania wymiaru obciążeń publicznoprawnych, związanych z gruntami i budynkami.
2.
Zestawienie gruntów stanowi spis powierzchni ogółem i wartości wszystkich użytków i klas gruntów wchodzących w skład gospodarstw rolnych (leśnych) i nieruchomości, z uwzględnieniem ich przynależności do poszczególnych grup rejestrowych.
3.
Zestawienie gruntów sporządza się dla obrębu i jednostki ewidencyjnej.
4.
Zakres danych zawartych w Zestawieniu gruntów określa załącznik nr 9 do rozporządzenia.
§  23.
1.
Mapa ewidencyjna gruntów i budynków, zwana dalej "mapą ewidencyjną", przedstawia usytuowanie działek i budynków w przestrzeni.
2.
Mapa ewidencyjna jest mapą numeryczną. Jej edycję stanowią mapy obrębowe o kroju arkuszowym.
3.
Mapa ewidencyjna zawiera:
1)
granice jednostek terytorialnego podziału państwa,
2)
granice jednostek ewidencyjnych,
3)
granice obrębów,
4)
granice działek,
5)
opis i kontury użytków gruntowych, w tym ekologicznych,
6)
opis i kontury klas gleboznawczych,
7)
usytuowanie budynków,
8)
stabilizowane (trwałe) punkty graniczne,
9)
numery ewidencyjne działek,
10)
numery porządkowe budynków,
11)
numery ewidencyjne budynków,
12)
numery punktów załamania linii granicznych,
13)
nazwy ulic i oznaczenia dróg publicznych,
14)
informacje porządkowe przewidziane odrębnymi przepisami.
4.
Mapa ewidencyjna, w zależności od stopnia zurbanizowania terenu i struktury władania gruntów, przyjmuje skale: 1:500, 1:1.000, 1:2.000 lub 1:5.000.
§  24.
1.
Dane ewidencyjne dotyczące podmiotu (podmiotów) ewidencji stanowią:
1)
określenie podmiotu,
2)
numery pozycji rejestrowych,
3)
rodzaj współwłasności lub współużytkowania wieczystego,
4)
udział we współwłasności lub współużytkowaniu wieczystym,
5)
numer grupy rejestrowej.
2.
Określenie podmiotu ewidencji następuje przez podanie:
1)
dla osób fizycznych:
a)
nazwiska, imion oraz imion rodziców,
b)
adresu stałego zamieszkania,
c)
identyfikatora zgodnego z systemem PESEL,
2)
dla osób prawnych, z zastrzeżeniem pkt 3 i 4, oraz jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej:
a)
nazwy pełnej i skróconej,
b)
siedziby,
c)
identyfikatora zgodnego z rejestrem REGON,
d)
numeru rejestru podmiotów gospodarczych,
3)
dla Skarbu Państwa:
a)
nazwy "Skarb Państwa",
b)
pełnej nazwy jednostki organizacyjnej, która Skarb Państwa reprezentuje,
c)
siedziby jednostki organizacyjnej,
4)
dla gminy (związku międzygminnego):
a)
pełnej nazwy gminy (związku),
b)
siedziby gminy (związku).
3.
Do określenia podmiotu ewidencji mogą być stosowane także inne systemy identyfikacyjne.
§  25.
1.
Ustala się następujący podział gruntów na grupy rejestrowe:
1)
grupa 1 - grunty Skarbu Państwa, z wyłączeniem gruntów przekazanych w użytkowanie wieczyste,
2)
grupa 2 - grunty Skarbu Państwa przekazane w użytkowanie wieczyste,
3)
grupa 3 - grunty państwowych osób prawnych,
4)
grupa 4 - grunty gmin i związków międzygminnych, z wyłączeniem gruntów przekazanych w użytkowanie wieczyste,
5)
grupa 5 - grunty gmin i związków międzygminnych, przekazane w użytkowanie wieczyste,
6)
grupa 6 - grunty komunalnych osób prawnych,
7)
grupa 7 - grunty osób fizycznych,
8)
grupa 8 - grunty spółdzielni,
9)
grupa 9 - grunty kościołów i związków wyznaniowych,
10)
grupa 10 - grunty wspólnot gruntowych,
11)
grupa 11 - grunty osób prawnych nie wymienionych w punktach poprzednich.
2.
W ramach grupy 1 wyodrębnia się następujące podgrupy:
1)
podgrupa 1.1 - grunty wchodzące w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa,
2)
podgrupa 1.2 - grunty znajdujące się w zarządzenie lub posiadaniu Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe,
3)
podgrupa 1.3 - grunty znajdujące się w zarządzie i posiadaniu państwowych jednostek organizacyjnych, z wyłączeniem Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe,
4)
podgrupa 1.4 - pozostałe grunty Skarbu Państwa.
3.
W ramach grupy 4 wyodrębnia się podgrupy:
1)
podgrupa 4.1 - grunty tworzące zasób gruntów komunalnych,
2)
podgrupa 4.2 - grunty komunalne znajdujące się w zarządzie lub posiadaniu jednostek organizacyjnych gmin i związków międzygminnych,
3)
podgrupa 4.3 - pozostałe grunty gminy (związków międzygminnych).
4.
W ramach grupy 7 wyodrębnia się podgrupy:
1)
podgrupa 7.1 - grunty wchodzące w skład gospodarstw rolnych,
2)
podgrupa 7.2 - grunty nie wchodzące w skład gospodarstw rolnych.
5.
W przypadku współwłasności grunty zalicza się do odpowiednich grup i podgrup rejestrowych według wielkości udziałów.
6.
Szczegółowe zasady zaliczenia gruntów do grup i podgrup rejestrowych określa załącznik nr 10 do rozporządzenia.
§  26.
1.
Dane ewidencyjne działki stanowią:
1)
data ostatniej weryfikacji danych,
2)
identyfikator działki składający się z właściwego identyfikatora rejestru terytorialnego Głównego Urzędu Statystycznego, uzupełnionego numerem obrębu i numerem działki,
3)
identyfikator jednostki rejestrowej,
4)
numer ewidencyjny władającego,
5)
opis położenia działki,
6)
numer rejonu statystycznego i obwodu spisowego,
7)
wartość gruntu, o ile jest znana,
8)
pole powierzchni ewidencyjnej,
9)
numeryczny opis granic,
10)
powierzchnie użytków z podziałem na klasy gruntu; powierzchnie możliwe do wyliczenia z numerycznych opisów konturów zawartych w mapie numerycznej wyłącza się z ewidencyjnego opisu działki,
11)
oznaczenie księgi wieczystej lub innego dokumentu określającego własność,
12)
oznaczenie gospodarstwa rolnego (leśnego), zgodnie z danymi organu właściwego w sprawach podatkowych,
13)
numer wpisu do rejestru zabytków.
2.
Numeryczny opis granic działki sporządza się przy użyciu współrzędnych uzyskanych w wyniku pomiarów bezpośrednich lub fotogrametrycznych, przedstawionych w państwowym geodezyjnym układzie odniesienia.
3.
Kontury użytków gruntowych i klas gleboznawczych przedstawia się w sposób umożliwiający ich jednoznaczną identyfikację. Elementy identyfikacyjne uzyskuje się w drodze pomiarów oraz digitalizacji map analogowych lub ortofotomapy.
4.
Klasy gleboznawcze poszczególnych użytków, ich zasięgi (kontury) i oznaczenia przyjmuje się z operatu gleboznawczej klasyfikacji gruntów.
§  27.
1.
Ze względu na sposób zagospodarowania oraz funkcję terenu, przewidzianą w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, rozróżnia się:
1)
użytki rolne,
2)
użytki leśne,
3)
grunty zabudowane i zurbanizowane,
4)
użytki ekologiczne oznaczone symbolem - E,
5)
tereny różne oznaczone symbolem - Tr,
6)
nieużytki oznaczone symbolem - N,
7)
wody.
2.
Użytki rolne dzielą się na:
1)
grunty orne oznaczone symbolem - R,
2)
sady oznaczone symbolem - S,
3)
łąki trwałe, oznaczone symbolem - Ł,
4)
pastwiska trwałe, oznaczone symbolem - Ps.
3.
Użytki leśne dzielą się na:
1)
lasy i grunty leśne oznaczone symbolem - Ls,
2)
grunty zadrzewione i zakrzewione oznaczone symbolem - Lz.
4.
Grunty zabudowane i zurbanizowane dzielą się na:
1)
tereny mieszkaniowe oznaczone symbolem - B,
2)
tereny przemysłowe oznaczone symbolem - Ba,
3)
inne tereny zabudowane oznaczone symbolem - Bi,
4)
zurbanizowane tereny nie zabudowane oznaczone symbolem - Bp,
5)
tereny rekreacyjno-wypoczynkowe oznaczone symbolem - Bz,
6)
użytki kopalne oznaczone symbolem - K,
7)
tereny komunikacyjne, w tym:
a)
drogi oznaczone symbolem - dr,
b)
koleje oznaczone symbolem - Tk,
c)
inne komunikacyjne oznaczone symbolem - Ti.
5.
Wody dzielą się na:
1)
morskie wody wewnętrzne oznaczone symbolem - Wm,
2)
wody śródlądowe płynące oznaczone symbolem - Wp,
3)
wody śródlądowe stojące oznaczone symbolem - Ws,
4)
rowy oznaczone symbolem - W.
6.
Zurbanizowane tereny zabudowane, objęte klasyfikacją gleboznawczą, a także sady i użytki ekologiczne oznacza się w ewidencji symbolem złożonym z dwóch członów, z których pierwszy określa funkcję terenu, a drugi - rodzaj użytku, wynikający z przepisów w sprawie klasyfikacji gruntów i ustalony na obowiązującej mapie klasyfikacyjnej. Sadów i lasów o powierzchni mniejszej od 0,1000 ha oraz innych użytków gruntowych o powierzchni mniejszej od 0,0100 ha nie wykazuje się w ewidencji.
7.
Szczegółowe zasady zaliczania gruntów do poszczególnych użytków określa załącznik nr 11 do rozporządzenia.
§  28.
1.
Dane ewidencyjne i opisowe budynku stanowią:
1)
data ostatniej weryfikacji danych,
2)
identyfikator budynku składający się z numeru działki w dacie założenia ewidencji budynkowej oraz numeru kolejnego budynku na tej działce; numer ten nie ulega zmianie przy podziałach działki,
3)
aktualny numer działki, na której jest wzniesiony budynek,
4)
liczba porządkowa w skorowidzu adresów,
5)
numer jednostki rejestrowej z Rejestru gruntów lub Rejestru budynków,
6)
numer i data wpisu do rejestru zabytków,
7)
oznaczenie funkcji podstawowej budynku według wykazu kodów,
8)
wartość budynku, jeżeli jest znana,
9)
rok zakończenia budowy lub ostatniej modernizacji,
10)
powierzchnia zabudowy w metrach kwadratowych,
11)
liczba kondygnacji nadziemnych,
12)
kod charakterystyki konstrukcyjno-budowlanej,
13)
kod charakterystyki wyposażenia technicznego,
14)
liczba lokali mieszkalnych,
15)
liczba lokali o innym przeznaczeniu,
16)
liczba garaży,
17)
numery lokali stanowiących przedmiot odrębnej własności w ramach budynków, wraz z podaniem ich funkcji i powierzchni użytkowych.
2.
Kody charakterystyk budynku, o których mowa w ust. 1 pkt 12 i 13, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
§  29.
1.
Ze względu na podstawową funkcję użytkową budynku ustala się następujące rodzaje budynków:
1)
przemysłowe, produkcyjne i energetyczne,
2)
transportu i łączności,
3)
handlowe i usługowe,
4)
składowe,
5)
biurowe,
6)
ochrony zdrowia i opieki społecznej,
7)
mieszkalne,
8)
oświaty, nauki, kultury i kultu religijnego,
9)
produkcyjne i usługowe rolnictwa oraz gospodarcze,
10)
inne.
2.
Kody funkcji budynków określa się zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych (KRŚT), wprowadzoną zarządzeniem nr 51 Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 17 grudnia 1991 r.