Ewidencja gruntów i budynków.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1955.6.32

Akt utracił moc
Wersja od: 15 lutego 1955 r.

DEKRET
z dnia 2 lutego 1955 r.
o ewidencji gruntów i budynków.

1.
Wprowadza się jednolitą ewidencję gruntów i budynków, zwaną dalej "ewidencją".
2.
Dane o gruntach i budynkach, służące za podstawę planowania gospodarczego, wymiaru podatków i świadczeń, skupu i obowiązkowych dostaw, dokonywania wpisów w księgach wieczystych i zaspokajania potrzeb gospodarczych, mogą być oparte wyłącznie na ewidencji.
1.
Ewidencja obejmuje:
1)
co do gruntów:
a)
położenie gruntów i ewentualną nazwę nieruchomości, w skład której wchodzą grunty, granice i obszar gruntu oraz rodzaj użytków,
b)
klasę gruntów, użytkowanych rolniczo lub przeznaczonych w planach zagospodarowania przestrzennego do takiego użytkowania, a zwanych w dalszym ciągu "gruntami rolnymi",
2)
co do budynków - położenie, przeznaczenie, materiał, z jakiego zostały wykonane, rok ukończenia budowy oraz szczegółowy opis.
2.
W ewidencji podaje się osobę właściciela oraz inne osoby, w których władaniu grunt lub budynek znajduje się, jak również miejsce zamieszkania (siedzibę) tych osób.
3.
Rada Ministrów wyda w drodze rozporządzenia przepisy o ustalaniu klas gruntów rolnych w oparciu o zasady gleboznawstwa, jak również o trybie postępowania w tych sprawach.
4.
Rozporządzenie wymienione w ust. 3 może wprowadzić obowiązek ustalenia klas dla gruntów nie wymienionych w ust. 1 pkt 1 lit. b).

Ewidencja obejmuje wszystkie grunty i budynki, położone na obszarze gromady, osiedla lub miasta, a w przypadku podziału miasta na dzielnice - na obszarze dzielnicy. Każdy z tych obszarów stanowi odrębną jednostkę ewidencyjną.

Dla każdej jednostki ewidencyjnej zakłada się operat ewidencyjny, który składa się z map, rejestrów oraz dokumentów uzasadniających wpisy do rejestrów.

Mapa dla celów ewidencyjnych (mapa ewidencyjna) obejmuje obszar jednej jednostki ewidencyjnej i powinna określać:

1)
granice gruntów, będących we władaniu poszczególnych osób (art. 2 ust. 2),
2)
granice poszczególnych użytków,
3)
granice poszczególnych klas gruntów tam, gdzie zostały one ustalone,
4)
położenie budynków.
1.
Do czasu sporządzenia podstawowych map ewidencyjnych mogą być dla celów ewidencji wykorzystane wszelkie istniejące mapy i materiały statystyczne.
2.
Podstawową mapą ewidencyjną dla obszaru gromad, osiedli i miast nie stanowiących powiatów jest mapa w skali 1:5000 dla terenów nie zabudowanych i terenów o luźnej zabudowie i w skali 1:2000 - dla terenów o zwartej zabudowie.
3.
Podstawową mapą ewidencyjną dla obszaru m. st. Warszawy i m. Łodzi oraz miast stanowiących powiaty jest mapa w skali 1:2000 lub 1:1000.
1.
Ministrowie Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej w porozumieniu z Przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, Ministrami: Państwowych Gospodarstw Rolnych, Obrony Narodowej, Skupu i Finansów oraz Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego i Prezesem Centralnego Urzędu Geodezji i Kartografii wydadzą instrukcję w sprawie zakładania i prowadzenia ewidencji.
2.
W operacie ewidencyjnym obejmującym grunty, które są w zarządzie państwowych gospodarstw rolnych lub wchodzą w skład państwowego gospodarstwa leśnego, nie wykazuje się odrębnie tych części gruntu, które zostały przydzielone tytułem deputatów pracowniczych. Szczegółowe wykazy osób władających tymi gruntami prowadzą właściwe zakłady pracy.
3.
Prezes Rady Ministrów określi budynki, które nie będą wykazane w operacie ewidencyjnym, oraz ustali zasady odrębnej rejestracji tych budynków.
4.
Działki przyzagrodowe wydzielone według norm statutowych i będące w indywidualnym zarządzie członków spółdzielni produkcyjnych podaje się oddzielone w ramach ewidencji gruntów tych spółdzielni.
5.
Ministrowie Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej w porozumieniu z zainteresowanym ministrem mogą zarządzić, że w stosunku do określonych gruntów państwowych w operacie ewidencyjnym podaje się tylko niektóre dane (art. 2).
1.
Operat ewidencyjny stanowi dokument publiczny.
2.
Odrysy, odpisy i wyciągi z operatów ewidencyjnych wydawane są na żądanie właścicieli, osób władających gruntami lub budynkami oraz zainteresowanych organów administracji państwowej.
3.
Ministrowie Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej w porozumieniu z Ministrem Finansów określą i ogłoszą w Monitorze Polskim wysokość opłat za odrysy z map oraz za odpisy i wyciągi z rejestrów i dokumentów, stanowiących część składową operatu ewidencyjnego.
1.
Ewidencję prowadzą prezydia powiatowych rad narodowych.
2.
Ilekroć w przepisach dekretu jest mowa o prezydiach powiatowych rad narodowych, należy przez to rozumieć również i prezydia miejskich rad narodowych miast stanowiących powiaty, a jeżeli chodzi o miasta podzielone na dzielnice - prezydia dzielnicowych rad narodowych.
1.
Właściciele oraz osoby, w których władaniu znajdują się grunty i budynki obowiązani są wszelkie zmiany danych objętych ewidencją (art. 2) zgłaszać do prezydiów właściwych powiatowych rad narodowych najpóźniej w ciągu 4 tygodni od powstania tych zmian.
2.
Na żądanie prezydium powiatowej rady narodowej zgłaszający zmianę (ust. 1) obowiązany jest dostarczyć dane pomiarowe lub inne dokumenty stwierdzające zmiany.
3.
Sądy i państwowe biura notarialne obowiązane są przesyłać w ciągu 7 dni właściwym prezydiom powiatowych rad narodowych odpisy prawomocnych orzeczeń lub odpisy sporządzonych aktów notarialnych, z których wynikają zmiany danych objętych ewidencją (art. 2).
4.
Ministrowie Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej w porozumieniu z Prezesem Centralnego Urzędu Geodezji i Kartografii określą w drodze rozporządzenia tryb postępowania przy zgłaszaniu i dokonywaniu zmian.
1.
Prezydia powiatowych rad narodowych sporządzają corocznie wykazy gruntów i budynków poszczególnych jednostek ewidencyjnych oraz powiatowe wykazy gruntów i budynków.
2.
Prezydia wojewódzkich rad narodowych (Rad Narodowych m. st. Warszawy i m. Łodzi) w oparciu o powiatowe wykazy gruntów i budynków sporządzają wojewódzkie wykazy gruntów i budynków.
3.
Centralny Urząd Geodezji i Kartografii na podstawie wojewódzkich wykazów gruntów sporządza państwowy wykaz gruntów.
4.
Ministrowie Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej w porozumieniu z Przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, Prezesem Głównego Urzędu Statystycznego i Prezesem Centralnego Urzędu Geodezji i Kartografii określą zasady sporządzania wykazów gruntów i budynków (ust. 1-3).

Prezydia rad narodowych gromadzkich, osiedli i miejskich obowiązane są dostarczyć osobom zatrudnionym przy pomiarze i ustalaniu klas gruntów dla celów ewidencji odpowiednie lokale z opałem i światłem za opłatą, której wysokość dla poszczególnych powiatów określą prezydia powiatowych rad narodowych.

1.
Kto, będąc obowiązany do zgłoszenia zmiany danych objętych ewidencją, nie zgłosi jej do właściwego prezydium powiatowej rady narodowej w ciągu 4 tygodni od powstania tej zmiany - podlega karze grzywny do 30.000 zł 1 .
2.
Orzekanie następuje w trybie przepisów o orzecznictwie karno-administracyjnym.
1.
Traci moc dekret z dnia 24 września 1947 r. o katastrze gruntowym i budynkowym (Dz. U. Nr 61, poz. 344).
2.
O założeniu i o terminach założenia ewidencji lub o zastąpieniu dotychczasowego operatu katastru gruntowego i budynkowego nową ewidencją na poszczególnych obszarach Państwa prezydia wojewódzkich rad narodowych (Rady Narodowej m. st. Warszawy i m. Łodzi) podają do wiadomości publicznej drogą obwieszczeń w dziennikach urzędowych właściwych wojewódzkich rad narodowych.
3.
Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie niniejszego dekretu zachowują moc przepisy dotychczasowe, o ile nie są z nim sprzeczne.
4.
Ilekroć w przepisach jest mowa o katastrze gruntowym lub budynkowym albo o oznaczeniach katastralnych lub wyciągach z katastru, należy przez to rozumieć ewidencję gruntów lub budynków, oznaczenie ewidencyjne, wyciągi z ewidencji odpowiednie dane z ewidencji gruntów i budynków w rozumieniu niniejszego dekretu.

Dekret wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

1 Wysokość granicy grzywny ustalona na podstawie:

- art. 2 § 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.82.16.125) z dniem 7 czerwca 1982 r.

- art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 10 maja 1985 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.85.23.100) z dniem 1 lipca 1985 r.