Dział 4 - Inne postanowienia - Europejska konwencja o ochronie zwierząt przeznaczonych do uboju. Strasburg. 1979.05.10.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2008.126.810

Akt obowiązujący

Wersja od: 15 lipca 2008 r.

Dział  IV

Inne postanowienia

Artykuł  10

Każda z Umawiających się Stron może zezwolić na stosowanie wyjątków od postanowień Rozdziału II niniejszej Konwencji, w stosunku do reniferów.

Artykuł  11

Każda z Umawiających się Stron może nakazać, by postanowienia Rozdziału II niniejszej Konwencji były odpowiednio stosowane wobec przemieszczania i przetrzymywania zwierząt poza ubojniami.

ROZDZIAŁ  III

Ubój zwierząt

Artykuł  12

Zwierzęta należy unieruchomić, jeżeli to konieczne, tuż przed dokonaniem uboju oraz, poza wyjątkami określonymi w artykule 17, ogłuszyć je przy użyciu odpowiednich metod.

Artykuł  13

W przypadku uboju rytualnego bydła rogatego, przed dokonaniem uboju zwierzęta muszą być unieruchomione, przy użyciu metod mechanicznych, mających na celu oszczędzenie zwierzętom wszelkiego bólu, cierpienia i niepokoju jak również ran i kontuzji.

Artykuł  14

Zabrania się stosowania środków unieruchamiania powodujących cierpienia, których można uniknąć; wiązania tylnych kończyn zwierząt lub ich podwieszania przed ogłuszeniem oraz, w przypadku uboju rytualnego, przed wykrwawieniem. Zakaz podwieszania zwierząt nie dotyczy jednak uboju drobiu i królików pod warunkiem, że natychmiast po podwieszeniu następuje ogłuszenie.

Artykuł  15

Czynności związane z ubojem, inne niż określone w artykule 1 ustęp 2, mogą być rozpoczęte dopiero po śmierci zwierzęcia.

Artykuł  16

1. Metody ogłuszania, dozwolone przez Umawiające się Strony, muszą doprowadzić zwierzę do stanu nieprzytomności, trwającego do czasu uboju, oszczędzając mu, w każdym przypadku wszelkich cierpień, których można uniknąć.

2. Zabronione jest używanie puntilli, młota lub topora.

3. W przypadku zwierząt jednokopytnych, przeżuwaczy oraz świń, dozwolone są wyłącznie następujące metody ogłuszania:

- metody mechaniczne przy użyciu narzędzi powodujących uderzenie lub penetrację na poziomie mózgu;

- elektronarkoza;

- usypianie przy użyciu gazu.

4. Każda z Umawiających się Stron może zezwolić na stosowanie wyjątków od postanowień zawartych w ustępach 2 i 3 niniejszego artykułu, w przypadku uboju w gospodarstwie dokonywanego na potrzeby własne gospodarstwa.

Artykuł  17

1. Każda z Umawiających się Stron może zezwolić na stosowanie wyjątków dotyczących ogłuszania poprzedzającego ubój, w przypadku:

- uboju zgodnie z obyczajami religijnymi;

- uboju z konieczności, kiedy ogłuszenie nie jest możliwe;

- uboju drobiu i królików przy użyciu dozwolonych metod powodujących natychmiastową śmierć zwierzęcia;

- uśmiercania zwierząt związanego ze zwalczaniem chorób, jeżeli jest to konieczne ze szczególnych przyczyn.

2. Każda z Umawiających się Stron, która zastosuje wyjątki przewidziane w ustępie 1 niniejszego artykułu, zapewni, że podczas uboju lub uśmiercania, wszelki ból lub cierpienie możliwe do uniknięcia, zostaną zwierzęciu oszczędzone.

Artykuł  18

1. Każda z Umawiających się Stron zapewni potwierdzenie umiejętności osób zawodowo przeprowadzających unieruchamianie, ogłuszanie oraz ubój zwierząt.

2. Każda z Umawiających się Stron zapewni, że narzędzia, sprzęt oraz instalacje wykorzystywane do unieruchamiania i ogłuszania zwierząt są zgodne z wymaganiami Konwencji.

Artykuł  19

Każda z Umawiających się Stron, która zezwoli na dokonywanie uboju zgodnie z obyczajami religijnymi, jeżeli sama nie udziela odpowiednich upoważnień, zapewni, by osoba dokonująca uboju posiadała odpowiednie upoważnienie instytucji religijnych.

ROZDZIAŁ  IV

Postanowienia końcowe

Artykuł  20

1. Niniejsza Konwencja jest otwarta do podpisu dla Państw członkowskich Rady Europy jak również dla Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej. Podlega ona ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu. Dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia lub zatwierdzenia składa się Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.

2. Niniejsza Konwencja wchodzi w życie po upływie sześciu miesięcy od daty złożenia czwartego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia przez Państwo członkowskie Rady Europy.

3. Konwencja wchodzi w życie w stosunku do każdego Sygnatariusza, który ją ratyfikuje, przyjmie lub zatwierdzi po terminie określonym w ustępie 2 niniejszego artykułu, po upływie sześciu miesięcy od daty złożenia przez daną Stronę dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia.

Artykuł  21

1. Po wejściu w życie niniejszej Konwencji, Komitet Ministrów Rady Europy, na warunkach, jakie uzna za wskazane, może zaprosić każde Państwo niebędące członkiem Rady Europy do przystąpienia do niniejszej Konwencji.

2. Przystąpienie następuje poprzez złożenie Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy dokumentu przystąpienia, który wywołuje skutek po upływie sześciu miesięcy od daty jego złożenia.

Artykuł  22

1. Każde Państwo w momencie podpisania lub składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, może wskazać terytorium lub terytoria, do których stosuje się niniejsza Konwencja.

2. Każde Państwo w czasie podpisania lub składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia lub w innym, dowolnym czasie, poprzez złożenie oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, może rozszerzyć stosowanie niniejszej Konwencji na każde terytorium wskazane w oświadczeniu, za którego stosunki międzynarodowe odpowiada lub w imieniu którego może podejmować zobowiązania.

3. Każde oświadczenie złożone na mocy poprzedzającego ustępu, może zostać cofnięte, w odniesieniu do każdego terytorium w nim wskazanego, poprzez notyfikację skierowaną do Sekretarza Generalnego. Wycofanie wywołuje skutek po upływie sześciu miesięcy od daty otrzymania notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.

Artykuł  23

1. Każda z Umawiających się Stron może, w zakresie który jej dotyczy, wypowiedzieć niniejszą Konwencję poprzez notyfikację skierowaną do Sekretarza Generalnego Rady Europy.

2. Wypowiedzenie wywołuje skutek po upływie sześciu miesięcy od daty otrzymania notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.

Artykuł  24

Sekretarz Generalny Rady Europy zawiadamia w drodze notyfikacji Państwa członkowskie Rady oraz każdą z Umawiających się Stron, niebędących członkami Rady:

a. o każdym podpisaniu Konwencji;

b. o każdym złożeniu dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia;

c. o każdej dacie wejścia w życie niniejszej Konwencji zgodnie z artykułem 20 i artykułem 21;

d. o każdym oświadczeniu otrzymanym, zgodnie z postanowieniami artykułu 22, ustęp 2;

e. o każdej notyfikacji otrzymanej zgodnie z postanowieniami artykułu 22, ustęp 3;

f. o każdej notyfikacji otrzymanej zgodnie z postanowieniami artykułu 23 oraz o dacie, w której wypowiedzenie wywołuje skutek.

Na dowód czego, niżej podpisani, odpowiednio w tym celu upoważnieni, podpisali niniejszą Konwencję.

Sporządzono w Strasburgu, w dniu 10 maja 1979 roku, w języku francuskim i angielskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwum Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy przekaże uwierzytelniony odpis każdemu Sygnatariuszowi i każdej przystępującej Stronie.

Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

- postanowienia konwencji są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone,

- będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 3 marca 2008 r.