Europejska konwencja o ochronie zwierząt przeznaczonych do uboju. Strasburg. 1979.05.10.
Dz.U.2008.126.810
Akt obowiązującyEUROPEJSKA KONWENCJA
o ochronie zwierząt przeznaczonych do uboju,
sporządzona w Strasburgu dnia 10 maja 1979 r.
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 10 maja 1979 r. została sporządzona w Strasburgu Europejska konwencja o ochronie zwierząt przeznaczonych do uboju, w następującym brzmieniu:
Przekład
EUROPEJSKA KONWENCJA
o ochronie zwierząt przeznaczonych do uboju
Państwa członkowskie Rady Europy, Sygnatariusze niniejszej Konwencji,
Uważając za celowe zapewnienie ochrony zwierzętom przeznaczonym do uboju;
Uważając, iż metody uboju, które tak daleko jak to jest możliwe, oszczędzają zwierzętom cierpień i bólu, należy jednakowo stosować w tych krajach;
Uważając, iż obawa, strach, cierpienie i ból zwierzęcia w trakcie uboju mogą wpływać na jakość mięsa,
Uzgodniły, co następuje:
Zasady ogólne
Zasady ogólne
Ubojnię: każdy zakład znajdujący się pod kontrolą sanitarną i weterynaryjną, przeznaczony do wykonywania zawodowego uboju zwierząt w celu produkcji mięsa przeznaczonego do konsumpcji lub do innych celów,
Przemieszczanie: wyładowywanie lub przewóz zwierzęcia od ramp wyładunkowych, pomieszczeń lub zagród na terenie ubojni do pomieszczeń lub miejsc, gdzie mają zostać poddane ubojowi;
Przetrzymywanie: przetrzymywanie zwierzęcia na terenie ubojni w pomieszczeniach, zagrodach lub wydzielonych obszarach, w celu zapewnienia im niezbędnej opieki (pojenie, karmienie, wypoczynek) przed ubojem;
Unieruchamianie: zastosowanie wobec zwierzęcia każdej metody, zgodnej z postanowieniami niniejszej Konwencji, w celu ograniczenia jego ruchów, w celu ułatwienia ogłuszenia lub uboju;
Ogłuszenie: każda metoda, zgodna z postanowieniami niniejszej Konwencji, której zastosowanie wobec zwierzęcia prowadzi do jego nieprzytomności, która trwa do chwili śmierci. W ten sposób oszczędza się zwierzęciu, w każdym przypadku, wszelkich cierpień, których można uniknąć.
Ubój: spowodowanie śmierci zwierzęcia po unieruchomieniu, ogłuszeniu oraz wykrwawieniu, z uwzględnieniem wyjątków określonych w Rozdziale III niniejszej Konwencji.
Dostarczanie zwierząt do ubojni oraz ich przetrzymywanie do czasu uboju
Dostarczanie zwierząt do ubojni oraz ich przetrzymywanie do czasu uboju
Przeprowadzanie zwierząt w obrębie ubojni
Przeprowadzanie zwierząt w obrębie ubojni
W koniecznych przypadkach, należy przepędzać zwierzęta pojedynczo.
Przetrzymywanie zwierząt
Przetrzymywanie zwierząt
Pielęgnacja zwierząt
Pielęgnacja zwierząt
Inne postanowienia
Inne postanowienia
Każda z Umawiających się Stron może zezwolić na stosowanie wyjątków od postanowień Rozdziału II niniejszej Konwencji, w stosunku do reniferów.
Każda z Umawiających się Stron może nakazać, by postanowienia Rozdziału II niniejszej Konwencji były odpowiednio stosowane wobec przemieszczania i przetrzymywania zwierząt poza ubojniami.
Ubój zwierząt
Ubój zwierząt
Zwierzęta należy unieruchomić, jeżeli to konieczne, tuż przed dokonaniem uboju oraz, poza wyjątkami określonymi w artykule 17, ogłuszyć je przy użyciu odpowiednich metod.
W przypadku uboju rytualnego bydła rogatego, przed dokonaniem uboju zwierzęta muszą być unieruchomione, przy użyciu metod mechanicznych, mających na celu oszczędzenie zwierzętom wszelkiego bólu, cierpienia i niepokoju jak również ran i kontuzji.
Zabrania się stosowania środków unieruchamiania powodujących cierpienia, których można uniknąć; wiązania tylnych kończyn zwierząt lub ich podwieszania przed ogłuszeniem oraz, w przypadku uboju rytualnego, przed wykrwawieniem. Zakaz podwieszania zwierząt nie dotyczy jednak uboju drobiu i królików pod warunkiem, że natychmiast po podwieszeniu następuje ogłuszenie.
Czynności związane z ubojem, inne niż określone w artykule 1 ustęp 2, mogą być rozpoczęte dopiero po śmierci zwierzęcia.
Każda z Umawiających się Stron, która zezwoli na dokonywanie uboju zgodnie z obyczajami religijnymi, jeżeli sama nie udziela odpowiednich upoważnień, zapewni, by osoba dokonująca uboju posiadała odpowiednie upoważnienie instytucji religijnych.
Postanowienia końcowe
Postanowienia końcowe
Sekretarz Generalny Rady Europy zawiadamia w drodze notyfikacji Państwa członkowskie Rady oraz każdą z Umawiających się Stron, niebędących członkami Rady:
Na dowód czego, niżej podpisani, odpowiednio w tym celu upoważnieni, podpisali niniejszą Konwencję.
Sporządzono w Strasburgu, w dniu 10 maja 1979 roku, w języku francuskim i angielskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwum Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy przekaże uwierzytelniony odpis każdemu Sygnatariuszowi i każdej przystępującej Stronie.
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,
- postanowienia konwencji są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone,
- będą niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 3 marca 2008 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »