Egzekucja sądowa grzywien, kar pieniężnych, opłat sądowych i kosztów postępowania sądowego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1965.54.336

Akt utracił moc

Wersja od: 10 lutego 1969 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

z dnia 8 grudnia 1965 r.

w sprawie egzekucji sądowej grzywien, kar pieniężnych, opłat sądowych i kosztów postępowania sądowego.

Na podstawie art. 1080 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego, zarządza się, co następuje:

§ 1. W sprawach dotyczących egzekucji sądowej grzywien, kar pieniężnych, opłat sądowych i kosztów postępowania sądowego stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o egzekucji na rzecz jednostek gospodarki uspołecznionej, jeżeli przepisy poniższe nie stanowią inaczej.

§ 2. Prawomocne orzeczenie nakładające obowiązek uiszczenia grzywny, kary pieniężnej, opłat sądowych i kosztów postępowania sądowego podlega egzekucji bez opatrywania go klauzulą wykonalności.

§ 3. Jeżeli po wydaniu orzeczenia obowiązek uiszczenia należności przeszedł na inną osobę, sąd nada klauzulę wykonalności przeciwko tej osobie.

§ 4. Polecenie wszczęcia egzekucji wydaje sąd lub prokurator. Do polecenia dołącza się odpis orzeczenia.

§ 5. W sprawie, w której dokonano zabezpieczenia roszczeń Skarbu Państwa, w poleceniu wszczęcia egzekucji należy wskazać organ egzekucyjny, który wykonał postanowienie o zabezpieczeniu.

§ 6. Komornik obowiązany jest dokonać z urzędu wszelkich czynności zmierzających do wyegzekwowania dochodzonej należności, choćby przepis szczególny uzależniał podjęcie czynności od wniosku wierzyciela. Jednakże egzekucja z nieruchomości oraz zastosowanie wobec dłużnika środków przymusu wymagają wyraźnego polecenia sądu lub prokuratora.

§ 7. W razie potrzeby komornik przeprowadzi z urzędu dochodzenie w celu ustalenia zarobków i stanu majątkowego dłużnika, a także miejsca zamieszkania dłużnika. Może on również wystąpić do sądu o wyjawienie majątku dłużnika.

§ 8. Przepisów o umorzeniu egzekucji na skutek bezczynności wierzyciela oraz o przekazaniu przez zakład pracy zajętego wynagrodzenia za pracę bezpośrednio wierzycielowi nie stosuje się.

§ 9. 1

1. Przejęcie zajętych ruchomości na własność Skarbu Państwa może nastąpić, jeżeli:

1) druga licytacja nie doszła do skutku,

2) nie ma innych wierzycieli egzekwujących,

3) przejęcie jest uzasadnione potrzebami: jednostek organizacyjnych sądownictwa lub prokuratury, państwowych biur notarialnych, zakładów karnych lub zakładów dla nieletnich podległych Ministrowi Sprawiedliwości.

2. Przejęcie następuje w cenie odpowiadającej ¹/₃ wartości szacunkowej przejętych przedmiotów. Cenę tę po pokryciu z niej kosztów egzekucyjnych zalicza się na poczet dochodzonej należności.

§ 10. 2

1. Zajęte ruchomości, które nie zostały przejęte stosownie do przepisu § 9, komornik sprzeda z wolnej ręki po cenie przez siebie określonej, jednakże nie niższej od ¹/₃ ich wartości szacunkowej.

2. Jeżeli sprzedaż z wolnej ręki nie nastąpi, komornik sprzeda zajęte ruchomości po cenie przez siebie ustalonej organizacji opieki społecznej lub innej organizacji ludu pracującego, prowadzącej działalność oświatową, kulturalną, dobroczynną lub samopomocową.

3. Ruchomości, które nie zostały sprzedane stosownie do przepisów ust. 1 i 2, komornik sprzeda przedsiębiorstwu prowadzącemu skup przedmiotów używanych, a gdy nie posiadają one wartości użytkowej - uspołecznionemu przedsiębiorstwu skupu surowców wtórnych.

§ 11. 3 W postępowaniu sądowym wszczętym na skutek powództwa przeciwegzekucyjnego, skargi na czynności komornika albo wniesionego w toku egzekucji środka odwoławczego za Skarb Państwa podejmuje czynności procesowe sąd, a jeżeli polecenie wszczęcia egzekucji wydane zostało przez prokuratora - prokurator.

§ 12. 4 Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

¹ § 9 dodany przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 24 stycznia 1969 r. (Dz.U.69.4.29) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 10 lutego 1969 r.

² § 10 dodany przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 24 stycznia 1969 r. (Dz.U.69.4.29) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 10 lutego 1969 r.

³ § 11 według numeracji ustalonej przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 24 stycznia 1969 r. (Dz.U.69.4.29) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 10 lutego 1969 r.

⁴ § 12 według numeracji ustalonej przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 24 stycznia 1969 r. (Dz.U.69.4.29) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 10 lutego 1969 r.