Część 3 - POSTĘPOWANIE ZABEZPIECZAJĄCE. - Egzekucja administracyjna świadczeń pieniężnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1947.21.84

Akt utracił moc

Wersja od: 8 marca 1958 r.

CZĘŚĆ  III.

POSTĘPOWANIE ZABEZPIECZAJĄCE.

Art.  181.

1. Zabezpieczenie należności przed terminem jej płatności następuje na wniosek wierzyciela. Wniosek powinien zawierać:

a) powołanie przepisów prawnych, na podstawie których służy wierzycielowi prawo żądania zabezpieczenia,

b) podanie i uprawdopodobnienie okoliczności, które wskazują na niebezpieczeństwo w razie zwłoki,

c) wskazanie majątku, na którym należność ma być zabezpieczona.

2. Do wniosku powinien być dołączony tytuł wykonawczy.

3. We wniosku może być podana wysokość oraz forma kaucji, przez której złożenie dłużnik może się uwolnić od wykonania zabezpieczenia.

Art.  182.

Na decyzję urzędu skarbowego, zarządzającą lub odmawiającą przeprowadzenia lub uchylenia zabezpieczenia, służy zażalenie.

Art.  183.

1. Zabezpieczenie należności następuje przez:

a) zajęcie ruchomości,

b) wpis hipoteki przymusowej,

c) zakaz zbywania lub obciążania nieruchomości, które nie mają urządzonej księgi wieczystej albo których księga wieczysta zaginęła lub uległa zniszczeniu,

d) zajęcie wierzytelności lub innego prawa majątkowego.

2. Zajęcie ruchomości oraz zajęcie wierzytelności lub innego prawa majątkowego, zarówno zabezpieczonego jak i niezabezpieczonego na nieruchomości, następuje na podstawie administracyjnego tytułu wykonawczego.

Art.  184.

1. Zabezpieczenie należności przeciwko Skarbowi Państwa nie jest dopuszczalne.

2. Nie mogą być przedmiotem zabezpieczenia rzeczy i prawa, z których egzekucja nie jest dopuszczalna, ani rzeczy ulegające szybkiemu zepsuciu.

3. Zajęta gotówka dłużnika oraz jego papiery wartościowe będą wniesione do depozytu urzędu skarbowego.

4. Sprzedaż egzekucyjna zajętych ruchomości nie jest dopuszczalna, chyba że dłużnik zażąda takiej sprzedaży.

Art.  185.

Zajęta wierzytelność po nadejściu jej płatności powinna być przez dłużnika tej wierzytelności uiszczona do depozytu urzędu skarbowego. Tak samo powinny być uiszczane do depozytu urzędu skarbowego wierzytelności płatne periodycznie, bez ponawiania zajęcia, aż do wysokości należności zabezpieczonej.

Art.  186.

Urząd skarbowy w decyzji o zabezpieczeniu oznaczy należność, która ma być zabezpieczona, jej wysokość, majątek poddany zabezpieczeniu, sposób i zakres zabezpieczenia oraz kaucję, którą dłużnik może złożyć w celu zapobieżenia dokonaniu lub w celu uchylenia dokonanego zabezpieczenia.

Art.  187.

Wszelkie zabezpieczenie należności będzie na żądanie dłużnika zastąpione złożeniem przez niego do depozytu urzędu skarbowego kaucji w gotówce w odpowiedniej wysokości, oznaczonej przez urząd skarbowy.

Art.  188.

Na kaucji (art. 181 ust. 3 i art. 187) służy wierzycielowi pierwszeństwo zaspokojenia zabezpieczonych należności.

Art.  189.

Jeżeli w ciągu trzech miesięcy od dokonania zabezpieczenia lub od złożenia kaucji wierzyciel nie złoży wniosku o wszczęcie egzekucji, zabezpieczenie na wniosek dłużnika zostanie uchylone, a wpłacona kaucja wydana.

Art.  190.

Do postępowania zabezpieczającego mają odpowiednie zastosowanie przepisy o postępowaniu egzekucyjnym.

Art.  191.

Za czynności zabezpieczenia nie pobiera się kosztów egzekucyjnych z wyjątkiem wydatków (art. 193 ust. 10); wydatki obciążają wierzyciela.