Egzaminy wymagane do uzyskania prawa kierowania robotami budowlanemi i wykonywania projektów (planów) tych robót.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1929.19.182

Akt utracił moc

Wersja od: 23 stycznia 1939 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ROBÓT PUBLICZNYCH

z dnia 22 marca 1929 r.

o egzaminach wymaganych do uzyskania prawa kierowania robotami budowlanemi i wykonywania projektów (planów) tych robót.

Na podstawie artykułów 368 ust. 4 i 364 p. 2 lit. c) rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1928 r. o prawie budowlanem i zabudowaniu osiedli (Dz. U. R. P. Nr. 23, poz. 202) zarządzam co następuje:

§ 1. 1 Dla przeprowadzania egzaminów, przewidzianych w art. 361, 362, 363, 364 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1928 r. o prawie budowlanym i zabudowaniu osiedli (Dz. U. R. P. Nr 23, poz. 202) w brzmieniu ustawy z dnia 14 lipca 1936 r. (Dz. U. R. P. Nr 56, poz. 405) oraz w artykule 370 tegoż rozporządzenia w brzmieniu ustawy śląskiej z dnia 10 marca 1938 r. o prawie budowlanym i zabudowaniu osiedli (Dz. U. Śl. Nr 7, poz. 17), ustanawia się Komisję Egzaminacyjną przy Urzędzie Wojewódzkim Śląskim dla osób zamieszkałych na obszarze województwa śląskiego.

Przewodniczącego, zastępcę przewodniczącego i potrzebną ilość członków Komisji przy Urzędzie Wojewódzkim Śląskim mianuje Wojewoda Śląski z grona urzędników Urzędu Wojewódzkiego Śląskiego lub też spoza grona tych urzędników na okres trzyletni.

Poszczególne egzaminy przeprowadza komisja, w kompletach, które przy egzaminach przewidzianych w art. 361, 362, 363 i 361 p. 1 cytowanego w ustępie pierwszym rozporządzenia składają się z przewodniczącego, względnie jego zastępcy, oraz z trzech członków egzaminatorów, a przy egzaminach przewidzianych w art. 364 p. 2 tego rozporządzenia - z przewodniczącego, względnie jego zastępcy, oraz przynajmniej z trzech członków egzaminatorów.

Członków egzaminatorów wyznacza przewodniczący z ogólnej listy egzaminatorów w ten jednak sposób, aby w każdym komplecie trzech członków egzaminatorów posiadało wyższe studja. Na członka egzaminatora może być wyznaczony zastępca przewodniczącego komisji egzaminacyjnej, o ile nie przewodniczy w danym komplecie.

§ 2. Egzamin przewidziany w art. 361, 362, 363 i 364 p. 1 powołanego wyżej rozporządzenia jest ustny i polega na wykazaniu znajomości:

1) Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

2) ustroju władz i urzędów państwowych i samorządowych oraz ich zakresu działania w sprawach administracyjno - budowlanych,

3) przepisów prawa budowlanego,

4) zasadniczych przepisów odnoszących się do rozbudowy miast,

5) tych przepisów prawa przemysłowego, sanitarnego, elektrycznego, wodnego i drogowego, które mogą mieć zastosowanie w związku z wykonywaniem robot budowlanych,

6) przepisów z dziedziny ubezpieczeń społecznych, w zakresie potrzebnym do wykonywania zawodu,

7) przepisów o postępowaniu administracyjnem i o wywłaszczeniu.

Egzamin nie może trwać dłużej niż 90 minut.

§ 3. Egzamin przewidziany w art. 364 pkt. 2 wyżej cytowanego rozporządzenia jest pisemny i ustny.

Jeżeli komisja egzaminacyjna uzna wypracowanie egzaminu pisemnego za niezadowalające, kandydata nie dopuszcza się do egzaminu ustnego.

§ 4. Egzamin pisemny (§ 3) polega na opracowaniu w granicach programu państwowych średnich szkół budowlanych, projektu budynku miejskiego lub wiejskiego.

Dla każdego kandydata przygotowuje komisja egzaminacyjna trzy tematy egzaminu pisemnego i każdy temat umieści w osobnej kopercie, którą następnie zapieczętuje. Z tych trzech kopert wybiera kandydat jedną, w której zawarty temat stanowi przedmiot jego egzaminu pisemnego.

§ 5. Egzamin pisemny odbywa się w lokalu wskazanym przez przewodniczącego pod nadzorem członka komisji egzaminacyjnej, wyznaczonego przez przewodniczącego.

Egzamin pisemny nie może trwać dłużej niż 6 dni.

Przy opracowaniu tematu egzaminu pisemnego używać wolno pomocniczych środków mechanicznych, jak maszyn do pisania lub rachowania, suwaka, planimetru i t. p., jako też tablic logarytmicznych i rachunkowych, analizy cen, tablic pomocniczych przy obliczeniach statycznych i t. p. Natomiast korzystanie z podręczników, wzorów rysunkowych i t. p. lub też pomocy osób trzecich, jest wzbronione i pociąga za sobą natychmiastową przerwę egzaminu i uznanie egzaminu za złożony z wynikiem niezadowalającym.

§ 6. Egzamin ustny przewidziany w § 3 obejmuje w zakresie średnich państwowych szkół budowlanych następujące przedmioty:

1) nauka o ustroju Państwa, przepisy budowlane oraz inne przepisy, które mogą mieć zastosowanie w związku z wykonywaniem robót budowlanych, 2) algebra, 3) geometrja, 4) fizyka, 5) chemja, 6) geometrja wykreślna, 7) statyka budowlana i wytrzymałość materjałów, 8) miernictwo, 9) technologja materjałów budowlanych wraz z wiadomościami z geologji i mineralogji, 10) ustroje budowlane (konstrukcje), 11) ustroje żelazo - betonowe, 12) budownictwo wiejskie i miast, 13) formy architektoniczne i style, 14) urządzenia techniczne w budowlach (wodociągi, kanalizacja, ogrzewanie, osuszanie, sanitarja, gaz, elektryczność), 15) kosztorysowanie i kalkulacja, 16) prowadzenie robót budowlanych i maszyny pomocnicze, 17) higjena i ratownictwo, 18) księgowanie i korespondencja zawodowa.

Egzamin z każdego przedmiotu wyszczególnionego w p. p. 1, 6, 7, 10, 11, 12, 14 nie może trwać dłużej niż 45 minut, z pozostałych zaś przedmiotów nie dłużej niż 25 minut.

§ 7. Egzaminy ustne (§§ 2 i 6) odbywają się z każdym kandydatem osobno.

Przewodniczącemu służy prawo egzaminowania, kolejność egzaminowania oznacza przewodniczący.

Po egzaminie poweźmie komisja egzaminacyjna niezwłocznie uchwałę co do wyniku egzaminu.

Uchwała komisji co do wyniku egzaminu winna wyrażać, że egzaminowany złożył egzamin "z wynikiem zadowalającym", lub "z wynikiem niezadowalającym".

Uchwała komisji egzaminacyjnej zapada większością głosów i jest ostateczna. W razie równości głosów, licząc także głos przewodniczącego, uchwałą staje się ten wniosek, za którym oświadczył się przewodniczący.

Uchwałę co do wyniku egzaminu ogłasza kandydatowi przewodniczący komisji egzaminacyjnej najdalej następnego dnia po ukończeniu egzaminu.

§ 8. W razie niezadowalającego wyniku egzaminu, kandydat może przystąpić powtórnie do egzaminu, o którym mowa w § 2 po upływie pół roku, zaś do egzaminu, o którym mowa w § 3, po upływie roku.

W wypadku niezadowalającego wyniku powtórnego egzaminu, dalsze przystąpienie do egzaminu może mieć miejsce tylko za specjalnem zezwoleniem Ministra Robót Publicznych.

W razie niezadowalającego wyniku egzaminu, o którym mowa w § 3, komisja może przy następnych egzaminach zwolnić kandydata od ponownego składania egzaminu pisemnego jeśli poprzednie wypracowanie pisemne było zadowalające, względnie od egzaminu ustnego z tych przedmiotów, z których kandydat złożył poprzednio egzamin z wynikiem zadowalającym.

§ 9. Z przebiegu egzaminu sporządza się protokół, do którego wpisuje się skład komisji egzaminacyjnej, temat egzaminu pisemnego i pytania egzaminu ustnego, ocenę wypracowania pisemnego i ocenę odpowiedzi na poszczególne pytania tudzież uchwałę komisji co do wyniku egzaminu (§ 3 ust. 2, § 5 ust. 3, § 7 ust. 4, § 8 ust. 3).

Akta z wyniku egzaminu przedkłada przewodniczący komisji egzaminacyjnej Ministerstwu Robót Publicznych.

§ 10. Egzaminy odbywają się w ciągu roku dwa razy, a to w pierwszem półroczu w miesiącach marcu - kwietniu, w drugiem półroczu zaś w miesiącach październiku - listopadzie.

§ 11. Osoby ubiegające się o dopuszczenie ich do egzaminów, o którym mowa w § 1, powinny wnieść dotyczące podania do Ministerstwa Robót Publicznych za pośrednictwem wojewódzkiej władzy administracji ogólnej, właściwej według miejsca ostatniego faktycznego ich zamieszkania (za pośrednictwem Komisarza Rządu m. st. Warszawy w m. Warszawie).

Do podania należy dołączyć:

1) a) oryginał, lub uwierzytelniony odpis dyplomu, względnie świadectwa ukończenia wyższej technicznej uczelni krajowej lub zagranicznej, gdy chodzi o uprawnienia przewidziane w art. 361 - 363 powołanego na wstępie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej, albo

b) świadectwo ukończenia oddziału budowlanego państwowej średniej szkoły budowlanej lub takiegoż oddziału prywatnej szkoły budowlanej, uznanej za równorzędną z państwowemi szkołami średniemi tego typu, względnie świadectwo ukończenia czterech klas szkoły średniej, gdy chodzi o uprawnienia przewidziane w art. 364 powołanego rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej;

2) dowody odbycia wymaganej powołanemi wyżej art. 361 - 364 praktyki przy robotach budowlanych;

3) metrykę chrztu lub urodzenia;

4) dowód przynależności państwowej;

5) dwie fotografje zaopatrzone własnoręcznemi podpisami.

Osoby, które nabyły wyższe wykształcenie techniczne zagranicą, powinny przedstawić dowód nostryfikacji odnośnego dyplomu, względnie świadectwa.

Cudzoziemcy winni udowodnić, że w państwie, którego są obywatelami, obywatele polscy w zakresie odnośnych uprawnień, traktowani są narówni z obywatelami tego państwa.

§ 12. 2 Wojewódzka władza administracji ogólnej (Komisarz Rządu m. st. Warszawy) zarządzi niezwłocznie protokólarne przesłuchanie ubiegającego się o uprawnienie co do okoliczności, czy nie był on karany sądownie za czyny wynikające z chęci zysku, oraz czy nie utracił prawa kierowania robotami budowlanemi na mocy obowiązujących przepisów, zbada w razie potrzeby z urzędu prawdziwość złożonych oświadczeń, oraz sprawdzi przytem, czy ubiegający się o uprawnienie posiada znajomość języka polskiego w mowie i piśmie.

Uzupełnione w powyższy sposób podanie wojewódzka władza administracji ogólnej prześle do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych z wyjątkiem podań osób podpadających pod przepisy art. 370 ust. 6 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1928 r. o prawie budowlanym i zabudowaniu osiedli (Dz. U. R. P. Nr 23, poz. 202), w brzmieniu ustawy śląskiej z dnia 10 marca 1938 r. o prawie budowlanym i zabudowaniu osiedli (Dz. U. Nr 7, poz. 17).

§ 13. 3 Po ustaleniu, że nie zachodzą przeszkody, wymienione w art. 366 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1928 r. o prawie budowlanym i zabudowaniu osiedli (Dz. U. R. P. Nr 23, poz. 202) do udzielenia uprawnienia oraz że ubiegający się o uprawnienie czyni zadość wymaganym warunkom co do wykształcenia i co do praktyki, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych orzeka o dopuszczeniu kandydata do egzaminu i zawiadamia o tym kandydata tudzież komisję egzaminacyjną przy Urzędzie Wojewódzkim Śląskim. O niedopuszczeniu do egzaminu Ministerstwo i Spraw Wewnętrznych zawiadamia kandydata z podaniem motywów.

W odniesieniu do osób podpadających pod przepisy art. 370 ust. 6 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o prawie budowlanym i zabudowaniu osiedli (Dz. U. R. P. Nr 23, poz. 202), w brzmieniu ustawy śląskiej z dnia 10 marca 1938 r. o prawie budowlanym i zabudowaniu osiedli (Dz. U. Śl. Nr 7, poz. 17) czynności wymienione w poprzednim ustępie załatwia Wojewoda Śląski

Orzeczenie o dopuszczeniu do egzaminu, jak i wynik egzaminu złożonego mogą być z urzędu unieważnione, jeżeli okaże się, że dokumenty lub okoliczności faktyczne, które służyły za podstawę decyzji o dopuszczeniu do egzaminu są niezgodne z prawdą.

§ 14. 4 Ubiegający się o dopuszczenie do egzaminu powinien uiścić taksę egzaminacyjną: w kwocie 50 złotych, jeżeli idzie o egzamin określony w § 2, w kwocie 120 złotych, jeżeli idzie o egzamin określony w § 3 i w kwocie 80 złotych w przypadkach, przewidzianych w § 8 ust. 3.

Taksa egzaminacyjna, po pokryciu z niej wydatków połączonych z przeprowadzeniem egzaminu, przypada przewodniczącemu komisji oraz członkom egzaminatorom w równych częściach.

Taksę egzaminacyjną winien kandydat uiścić przed przystąpieniem do egzaminu w sposób wskazany w piśmie zawiadamiającem go o dopuszczeniu do egzaminu i dowód uiszczenia taksy przedstawić przewodniczącemu komisji. Wpłacona taksa będzie zwrócona w wypadkach usprawiedliwionego niestawienia się kandydata do egzaminu lub usprawiedliwionego odstąpienia od egzaminu, o ile interesowany zwróci się z prośbą o zwrot taksy w terminie 14 dni od daty wyznaczonego egzaminu.

§ 15. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

¹ § 1:

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 17 lipca 1930 r. (Dz.U.30.53.452) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 31 lipca 1930 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 10 stycznia 1939 r. (Dz.U.39.4.22) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 stycznia 1939 r.

² § 12 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 10 stycznia 1939 r. (Dz.U.39.4.22) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 stycznia 1939 r.

³ § 13:

- zmieniony przez § 2 rozporządzenia z dnia 17 lipca 1930 r. (Dz.U.30.53.452) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 31 lipca 1930 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 10 stycznia 1939 r. (Dz.U.39.4.22) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 stycznia 1939 r.

⁴ § 14:

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 16 stycznia 1932 r. (Dz.U.32.8.54) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 lutego 1932 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 30 września 1936 r (Dz.U.36.78.545) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 października 1936 r.