Egzaminowanie obsługujących kotły parowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.61.454

Akt utracił moc

Wersja od: 21 czerwca 1923 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU

z dnia 4 czerwca 1923 r.

w przedmiocie egzaminowania obsługujących kotły parowe.

Na mocy art. 2 ustawy z dn. 31 maja 1921 r. o nadzorze nad kotłami parowemi (Dz. U. R. P. № 50, poz. 303), w brzmieniu podanem w art. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 1921 r. (Dz. U. R. P. № 108, poz. 786), zarządza się co następuje:

§ 1. Samodzielna bezpośrednia obsługa czynnych kotłów może być powierzana tym tylko, którzy umiejętność tej obsługi wykażą odpowiednim egzaminem.

§ 2. Kandydaci na samodzielnie obsługujących kotły mają wykazać się conajmniej roczną pracą przy obsłudze kotłów wraz z ich opalaniem pod dozorem W tym zawodzie wyszkolonych, a o ile ukończyli specjalną szkołę lub wykłady-niemniej niż półroczną. Ponadto ma kandydat udowodnić świadectwami od pracodawców, że jest trzeźwy, w pracy obowiązkowy i rzetelny.

§ 3. Egzamin odbywa się przy kotle w czasie jego rewizji i dokonywany jest przez organy dozoru kotłów danego okręgu. Zadawane przy egzaminie pytania i polecenia wykonania czynności winny być ograniczone do sprawdzenia, czy kandydat rozumie znaczenie i potrzebę poszczególnych urządzeń kotła, czy ma dostateczną wprawą i umiejętność używania ich oraz utrzymania w sprawności, czy potrafiłby sobie radzić w razie wypadku braku wody w kotle, nadmiernego wzrostu ciśnienia, tworzenia się wypuklin lub innych uszkodzeń koiła a także czy zna przepisy dla obsługujących kotły. Pytania powinny być stawiane kandydatowi w sposób jasny, uwzględniający jego zdolność rozumienia rzeczy. Przy egzaminie może być obecnym właściciel kotła lub jego zastępca.

§ 4. W razie dodatnich wyników egzaminu wydaje się kandydatowi, na drukach podług załączonego wzoru (załącznik 1), świadectwo uzdolnienia, w którem ma być wymienione imię, nazwisko i wiek kandydata, nazwa przedsiębiorstwa w którem pracuje, wielkość kotła, jego system i związane z nim urządzenia, jak przegrzewacz pary. podgrzewacz wody, rodzaj paleniską paliwa, wogóle streszczenie takie, z którego możnaby wnosić, do obsługi jakiego urządzenia kandydat jest uzdolniony. Świadectwo ma być zakończone stwierdzeniem złożenia egzaminu, przy powołaniu się na niniejsze rozporządzenie, datą, pieczęcią, podpisem egzaminującego i-w razie obecności przy egzaminie - także właściciela kotła lub jego zastępcy. O ile kandydat ukończył specjalną szkołę lub uczęszczał na wykłady o obsłudze kotłów, należy to w świadectwie zaznaczyć.

§ 5. Obsługujący lokomobile rolnicze podlegają egzaminowi z praktycznego obchodzenia się z lokomobilą. Od kandydatów nie wymaga się wykazania uprzednia pracy przy obsłudze kotłów. Tego rodzaju obsługującym wydaje się odrębne świadectwa uzdolnienia wedle załączonego wzoru (załącznik 2) z wyraźnem zaznaczeniem, że kandydat wykazał się umiejętnością obsługi lokomobili rolniczej. Posiadacze świadectw z umiejętności obsługi kotłów ogólnych, egzaminowi z obsługi lokomobili nie podlegają.

§ 6. O ile kandydat nie wykazał się przy egzaminie dostateczną znajomością rzeczy, egzamin może być powtórzony, po upływie nie mniej niż sześciu miesięcy.

§ 7. W razie sprawdzenia przez organy dozoru kotłów, że posiadający świadectwo niedbale obchodzi się z kotłem, nie przestrzega przepisów i warunków bezpieczeństwa używania kotła, należy go upomnieć i zagrozić odebraniem świadectwa. Przy powtórnem stwierdzeniu zaniedbania organy dozoru kotłów wystąpią do władz przemysłowych II instancji o odebranie świadectwa, wymieniając powody, dla których tego wymagają. Pozbawieni świadectw nie mogą pełnić nada! samodzielnej obsługi kotłów.

§ 8. Organy dozoru kotłów prowadzą wykazy egzaminowanych, w których powinny być zaznaczone: numer bieżący, imię, nazwisko i wiek egzaminowanego, data egzaminu, przedsiębiorstwo, w którem był egzaminowany, opis urządzenia względnie wskazanie, że świadectwo dotyczy obsługi lokomobili rolniczej, numer świadectwa, data odebrania świadectwa o ile ono nastąpiło i uwag, jakich zajdzie potrzeba. Corocznie podają organy dozoru kotłów liczbę egzaminowanych odnośnym władzom przemysłowym II instancji, a takie wymieniają ją, wraz z liczbą odebranych świadectw w swoich sprawozdaniach rocznych, składanych Ministrowi Przemysłu i Handlu.

§ 9. Świadectwo złożenia egzaminu przechowuje się v; księdze rewizji kotła pod opieką właściciela kotła, lub jego zastępcy, przez cały przeciąg pracy egzaminowanego w przedsiębiorstwie przy kotle.

§ 10. O ile właściciel kotła obsługuje go bezpośrednio, wtedy podlega wyżej wymaganemu egzaminowi, nie wydaje mu się jednak świadectwa, a tylko zapisuje o wyegzaminowaniu w książce rewizji kotła.

§ 11. Egzamin nie podlega opłacie. W razie zgubienia zaświadczenia wydaje się jego odpis za opłatą, nie przekraczającą polowy dziennego zarobku przyjętego w danej miejscowości dla obsługujących kotły.

§ 12. Nieposiadających świadectw uzdolnienia wydanych w myśl niniejszych przepisów, władze dopuszczać mogą do samodzielnej bezpośredniej obsługi czynnych kotłów tylko do dnia 1 stycznia 1926 r.

§ 13. Przy rewizjach kotłów organy dozoru są obowiązane sprawdzać czy obsługujący posiada świadectwo uzdolnienia.

§ 14. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  1

Wymiar 21X16,5 cm.

ŚWIADECTWO № ......

............................. lat ............................

zatrudniony w przedsiębiorstwie ..............................

poddał się w dniu dzisiejszym w myśl rozp. Ministra Przemysłu

i Handlu z dnia 4 czerwca 1923 r. (Dz. U. R. P. № 61, poz.

454) egzaminowi z umiejętności obsługi kotła i urządzenia do

niego należącego, składającego się ...........................

..............................................................

..............................................................

i w wyniku tego egzaminu przyznaje się mu prawo do

samodzielnej obsługi kotłów.

...................... dnia ....... 19... r.

Pieczęć i podpis egzaminującego:

Podpis właściciela przedsiębiorstwa:

Uzupełnienia .......................

ZAŁĄCZNIK  2

Wymiar 21X16,5 cm.

ŚWIADECTWO № ......

............................. lat ............................

poddał się w dniu dzisiejszym w myśl rozp. Ministra Przemysłu

i Handlu z dn. 4 czerwca 1923 r. (Dz. U. R. P. № 61, poz.

454) egzaminowi z praktycznego obchodzenia się z lokomobilą

rolniczą i w wyniku tego egzaminu przyznaje się mu prawo

obsługi lokomobili rolniczej.

...................... dnia ....... 19... r.

Pieczęć i podpis egzaminującego: