Część 1 - POMOC PRAWNA W SPRAWACH KARNYCH - Egipt-Polska. Umowa o pomocy prawnej w sprawach karnych, przekazywaniu osób skazanych i ekstradycji. Kair.1992.05.17.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1994.34.128

Akt obowiązujący

Wersja od: 20 lutego 1993 r.

CZĘŚĆ  I

POMOC PRAWNA W SPRAWACH KARNYCH

Tytuł  1

Postanowienia ogólne

Artykuł  1

1. Obydwa Państwa zobowiązują się do udzielania sobie wzajemnie, zgodnie z postanowieniami niniejszej części umowy, możliwie najszerszej pomocy prawnej w sprawach o przestępstwa, które w chwili wystąpienia z wnioskiem o udzielenie pomocy prawnej podlegają właściwości sądów według prawa Państwa wzywającego.

2. Pomoc prawna obejmuje w szczególności przeprowadzanie wstępnych czynności dochodzeniowych, przesłuchiwanie podejrzanych, oskarżonych, świadków i biegłych, przeszukiwanie, zajmowanie przedmiotów, przekazywanie dokumentów i innych przedmiotów mających związek z postępowaniem karnym, jak również doręczanie dokumentów.

3. Postanowień niniejszej części umowy nie stosuje się do przestępstw polegających wyłącznie na naruszeniu obowiązków wynikających ze służby wojskowej.

Artykuł  2

Można odmówić udzielenia pomocy prawnej:

a) jeżeli wniosek dotyczy przestępstw uważanych przez Państwo wezwane za przestępstwa o charakterze politycznym lub za przestępstwa pozostające w związku z takimi przestępstwami, jak również za przestępstwa skarbowe, podatkowe, celne lub dewizowe,

b) jeżeli Państwo wezwane uzna, że wykonanie wniosku mogłoby naruszyć jego suwerenność, bezpieczeństwo lub porządek publiczny.

Tytuł  2

Wnioski o udzielenie pomocy prawnej

Artykuł  3

1. Państwo wezwane wykonuje zgodnie ze swoim prawem wnioski o udzielenie pomocy prawnej, przekazywane przez organy sądowe Państwa wzywającego i dotyczące przeprowadzenia czynności określonych w artykule 1 ustęp 2.

2. Jeżeli Państwo wzywające wnosi, aby świadkowie lub biegli zeznawali pod przysięgą, wniosek taki jest uwzględniony przez Państwo wezwane, jeżeli nie sprzeciwia się temu jego prawo.

3. Państwo wezwane przekazuje jedynie uwierzytelnione odpisy lub fotokopie żądanych akt lub dokumentów. Jeżeli jednak Państwo wzywające wnosi o przekazanie oryginałów, wniosek ten będzie w miarę możliwości uwzględniony.

4. Informacje przekazane Państwu wzywającemu mogą być wykorzystanie przez organy sądowe jedynie w postępowaniu, w związku z którym wnoszono o ich przekazanie.

Artykuł  4

Na wyraźny wniosek Państwa wzywającego, Państwo wezwane zawiadamia je o terminie i miejscu wykonania wniosku. Za zgodą Państwa wezwanego przy wykonaniu wniosku mogą być obecni przedstawiciele organu oraz zainteresowane osoby.

Artykuł  5

1. Państwo wezwane może odroczyć przekazanie przedmiotów, akt lub dokumentów, o których przekazanie się wnosi, jeżeli są one niezbędne w związku z toczącym się postępowaniem karnym.

2. Przedmioty, jak również oryginały akt lub dokumentów, przekazane w wyniku wykonania wniosku o udzielenie pomocy prawnej, są zwracane możliwie najszybciej przez Państwo wzywające Państwu wezwanemu, chyba że Państwo to w sposób wyraźny z tego zrezygnuje.

Tytuł  3

Doręczanie pism procesowych i orzeczeń sądowych; stawiennictwo świadków, biegłych i osób ściganych

Artykuł  6

1. Państwo wezwane dokonuje, zgodnie z własnym prawem, doręczeń pism procesowych i orzeczeń sądowych przekazanych w tym celu przez Państwo wzywające. Doręczenie może być dokonane przez zwykłe oddanie pisma lub orzeczenia adresatowi albo, na wniosek Państwa wzywającego, w szczególnej formie, jeżeli nie jest ona sprzeczna z prawem Państwa wezwanego.

2. Doręczenie jest potwierdzone dowodem doręczenia opatrzonym datą i podpisem adresata lub zaświadczeniem wydanym przez organ Państwa wezwanego, stwierdzającym fakt doręczenia, jego formę i datę. Jeden z tych dokumentów jest niezwłocznie przekazywany Państwu wzywającemu. Jeżeli doręczenie nie mogło być dokonane, Państwo wezwane zawiadamia o tym niezwłocznie Państwo wzywające informując o przyczynach.

3. Wezwania do stawiennictwa powinny być przekazywane do Państwa wezwanego co najmniej na dwa miesiące przed wymaganym terminem stawiennictwa tych osób.

4. Obydwa Państwa zastrzegają sobie prawo dobrowolnego doręczania pism własnym obywatelom za pośrednictwem swego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego.

Artykuł  7

1. Jeżeli Państwo wzywające uzna, że osobiste stawiennictwo świadka lub biegłego przed jego organami sądowymi jest konieczne, zaznacza to w swoim wniosku o doręczenie wezwania, a Państwo wezwane wzywa tego świadka lub biegłego do stawiennictwa.

2. Państwo wezwane zawiadamia Państwo wzywające o decyzji świadka lub biegłego. W wypadku określonym w ustępie 1 wniosek lub wezwanie powinno określać przybliżoną wysokość należności, jak również wysokość kosztów podróży i pobytu podlegających zwrotowi.

Artykuł  8

1. Osoba pozbawiona wolności, o której osobiste stawiennictwo w charakterze świadka lub w celu przeprowadzenia konfrontacji wnosi Państwo wzywające, jest przekazywana czasowo na terytorium, gdzie przesłuchanie ma mieć miejsce, pod warunkiem jej odesłania w terminie określonym przez Państwo wezwane. Można odmówić przekazania, jeżeli:

a) osoba pozbawiona wolności nie wyraża na to zgody;

b) obecność tej osoby jest konieczna w związku z postępowaniem karnym toczącym się na terytorium Państwa wezwanego;

c) przekazanie mogłoby spowodować przedłużenie okresu pozbawienia wolności lub

d) inne ważne względy sprzeciwiają się przekazaniu.

2. Osoba przekazana powinna być nadal pozbawiona wolności na terytorium Państwa wzywającego, chyba że Państwo wezwane zażąda jej zwolnienia.

Artykuł  9

Świadek lub biegły, który nie stawi się na wezwanie, o którego doręczenie wnoszono, nie może podlegać, również w wypadku gdy wezwanie zawierało takie zagrożenie, żadnym karom lub środkom przymusu, chyba że uda się on następnie dobrowolnie na terytorium Państwa wzywającego i zostanie tam ponownie wezwany do stawiennictwa.

Artykuł  10

Należności, jak również koszty podróży i pobytu podlegające zwrotowi świadkowi lub biegłemu przez Państwo wzywające są obliczane przy uwzględnieniu ich miejsca zamieszkania i są im zwracane według stawek co najmniej równych stawkom przewidzianym przez przepisy prawne obowiązujące w Państwie, w którym przesłuchanie ma mieć miejsce.

Artykuł  11

1. Świadek lub biegły, niezależnie od jego obywatelstwa, który w wyniku wezwania stawi się przed organami sądowymi Państwa wzywającego, nie może być ścigany, pozbawiony wolności ani poddany żadnym innym ograniczeniom wolności osobistej na terytorium tego Państwa w związku z czynami popełnionymi lub wyrokami skazującymi, wydanymi przed jego wjazdem na terytorium Państwa wzywającego.

2. Każda osoba, niezależnie od jej obywatelstwa, wezwana do stawiennictwa przed organami sądowymi Państwa wzywającego w celu odpowiadania za czyny, za które jest ścigana, nie może być w tym Państwie ścigana, pozbawiona wolności ani poddana żadnym innym ograniczeniom wolności osobistej w związku z czynami popełnionymi lub wyrokami skazującymi, wydanymi przed wjazdem na terytorium Państwa wzywającego i nie określonymi w wezwaniu.

3. Immunitet określony w ustępach 1 i 2, wygasa, gdy świadek, biegły lub osoba ścigana, mając możliwość opuszczenia terytorium Państwa wzywającego w ciągu piętnastu dni od dnia, w którym ich obecność nie była już niezbędna, pozostali na tym terytorium lub po jego opuszczeniu tam powrócili.

Tytuł  4

Rejestr skazanych

Artykuł  12

1. Państwo wezwane przekazuje, na takich samych warunkach jak własnym organom sądowym w podobnych sprawach, wyciągi z rejestru skazanych oraz wszelkie związane z tym informacje, o których przekazanie występują organy sądowe Państwa wzywającego na potrzeby toczącej się sprawy karnej.

2. W wypadkach innych niż określone w ustępie 1 wnioski wykonuje się na warunkach określonych przez prawo, regulaminy i praktykę Państwa wezwanego.

3. Każde z Państw zawiadamia drugie Państwo o wyrokach wydanych przeciwko obywatelom drugiego Państwa, które podlegają wpisowi do rejestru skazanych. Ministerstwa Sprawiedliwości przekazują sobie takie zawiadomienia co dwa lata.

Tytuł  5

Postępowanie

Artykuł  13

1. Wnioski o udzielenie pomocy prawnej powinny zawierać:

a) określenie organu wzywającego;

b) określenie przedmiotu i podstawy wniosku;

c) w miarę możliwości - określenie tożsamości i obywatelstwa osoby, której dotyczy wniosek;

d) w wypadku wniosku o doręczenie pism procesowych - nazwisko i miejsce zamieszkania adresata lub możliwie największą ilość informacji pozwalających na ustalenie jego tożsamości i odnalezienie oraz określenie rodzaju pisma, które ma być doręczone.

2. Wnioski o udzielenie pomocy prawnej powinny ponadto zawierać określenie zarzucanych czynów i zwięzły opis stanu faktycznego.

Artykuł  14

Organy sądowe obydwu Państw porozumiewają się wzajemnie między sobą za pośrednictwem ich Ministerstw Sprawiedliwości. Jeżeli wymagają tego okoliczności, porozumiewanie się może następować w drodze dyplomatycznej.

Artykuł  15

Wnioski o udzielenie pomocy prawnej sporządza się w języku Państwa wzywającego. Do wniosków dołącza się ich tłumaczenie na język Państwa wezwanego lub na język francuski albo angielski.

Artykuł  16

Wnioski o udzielenie pomocy prawnej oraz załączane do nich dokumenty powinny być opatrzone pieczęcią właściwego organu lub być przez niego poświadczone. Dokumenty te są zwolnione od wymogu legalizacji.

Artykuł  17

1. Jeżeli Państwo wezwane nie może wykonać wniosku o udzielenie pomocy prawnej lub odmawia jego wykonania, zawiadamia o tym niezwłocznie Państwo wzywające określając przyczyny niewykonania.

2. Jeżeli organ wezwany nie jest właściwy do wykonania wniosku o udzielenie pomocy prawnej, przekazuje go właściwemu organowi, zawiadamiając o tym organ wzywający.

Artykuł  18

Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 10 wykonanie wniosków o udzielenie pomocy prawnej nie powoduje obowiązku zwrotu żadnych kosztów, z wyjątkiem kosztów powstałych w wyniku działania biegłych na terytorium Państwa wezwanego oraz kosztów przekazania na podstawie artykułu 8 osób pozbawionych wolności.

Tytuł  6

Przejęcie ścigania karnego

Artykuł  19

1. Obydwa Państwa zobowiązują się, na wniosek drugiego Państwa, do wszczęcia postępowania karnego zgodnie ze swoim prawem przeciwko własnym obywatelom, którzy popełnili przestępstwo na terytorium Państwa wzywającego.

2. Do wniosku o przejęcie karnego dołącza się wszelkie istniejące dowody oraz inne istotne informacje.

3. Państwo wezwane zawiadamia Państwo wzywające o wyniku postępowania karnego; w wypadku wydania prawomocnego orzeczenia przekazuje się jego odpis.

Tytuł  7

Zawiadomienie o ograniczeniu wolności

Artykuł  20

1. Właściwe organy jednego Państwa zawiadamiają możliwie najszybciej, ale nie później niż w ciągu trzech dni, przedsiębiorstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny drugiego Państwa o zatrzymaniu lub poddaniu jakiejkolwiek innej formie ograniczenia wolności obywatela tego Państwa.

2. Urzędnicy konsularni posiadają prawo widzenia się z tym obywatelem, rozmowy i korespondencji z nim i zapewnienia mu przedstawicielstwa w postępowaniu, chyba że sprzeciwi się on temu wyraźnie w obecności urzędnika konsularnego.