Art. 28. - Drogi publiczne.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1962.20.90

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1972 r.

Art.  28.

1. Zarządy dróg powinny sadzić i utrzymywać zadrzewienie (zakrzewienie) przydrożne wzdłuż dróg publicznych poza koroną drogi.

2. Sadzenie drzew nie jest obowiązujące:

1) na odcinkach dróg przebiegających przez tereny zabudowy;

2) na odcinkach dróg przebiegających przez lasy.

3. Zarządy dróg mogą sadzić drzewa i krzewy:

1) w obrębie pasa drogowego (art. 18);

2) na pasach przydrożnych wolnych od uprawy (art. 33 ust. 1);

3) na gruntach przyległych do drogi, gdy jest przewidywane poszerzenie istniejącej drogi.

4. Drzewa i krzewy na gruntach wymienionych w ust. 3 pkt 1 są sadzone i utrzymywane przez zarząd drogi i stanowią własność Państwa.

5. Drzewa i krzewy na gruntach wymienionych w ust. 3 pkt 2 są sadzone i utrzymywane przez zarząd drogi i stanowią własność Państwa, z tym że:

1) utrzymywanie drzew owocowych należy do właściciela pasa przydrożnego, a owoce z tych drzew stanowią jego własność;

2) po wycięciu drzew lub krzewów, które może nastąpić po uzyskaniu zgody właściwego zarządu drogi, drewno z tych drzew przechodzi na własność właściciela pasa przydrożnego.

6. Drzewa i krzewy na gruntach wymienionych w ust. 3 pkt 3 są sadzone przez zarząd drogi. Stanowią one własność właścicieli tych gruntów i są przez nich utrzymywane.

7. Na drogach lokalnych gruntowych obowiązek sadzenia drzew przydrożnych należy do gromadzkich rad narodowych, przy czym miejsca sadzenia drzew ustala właściwy do spraw drogowych organ prezydium powiatowej rady narodowej.