Dostosowanie przepisów ustawy o zasadach tworzenia zakładowych systemów wynagradzania do przedsiębiorstw przemysłu wydobywczego, energetyki, nafty i gazownictwa.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1988.28.197

Akt utracił moc

Wersja od: 1 sierpnia 1988 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 19 sierpnia 1988 r.

w sprawie dostosowania przepisów ustawy o zasadach tworzenia zakładowych systemów wynagradzania do przedsiębiorstw przemysłu wydobywczego, energetyki, nafty i gazownictwa.

Na podstawie art. 30 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. o zasadach tworzenia zakładowych systemów wynagradzania (Dz. U. z 1988 r. Nr 28, poz. 196) zarządza się, co następuje:

§ 1. Rozporządzenie stosuje się do pracowników zatrudnionych w:

1) przedsiębiorstwach przemysłu wydobywczego, objętych rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1981 r. w sprawie szczególnych przywilejów dla pracowników górnictwa - Karta górnika (Dz. U. z 1982 r. Nr 2, poz. 13) oraz zarządzeniem nr 11 Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 marca 1987 r. w sprawie rozciągnięcia przepisów Karty górnika i zakresu ich stosowania do pracowników niektórych jednostek organizacyjnych (Monitor Polski Nr 8, poz. 66),

2) przedsiębiorstwach zgrupowanych we Wspólnocie Energetyki i Węgla Brunatnego, objętych porozumieniem w sprawie branżowego systemu wynagradzania w energetyce,

3) przedsiębiorstwie Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo, objętych porozumieniem o wprowadzeniu zakładowego systemu wynagradzania,

zwanych dalej "przedsiębiorstwami".

§ 2. Do przedsiębiorstw stosuje się przepisy ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. o zasadach tworzenia zakładowych systemów wynagradzania (Dz. U. z 1988 r. Nr 28, poz. 196), zwanej dalej "ustawą", z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia.

§  3.

1. System wynagradzania dla przedsiębiorstw wprowadza się w formie porozumienia.

2. Porozumienia zawierają:

1) branżowe - dyrektorzy generalni Wspólnoty Węgla Kamiennego, Wspólnoty Energetyki i Węgla Brunatnego w odniesieniu do przedsiębiorstw zgrupowanych w tych wspólnotach - z jednej strony i właściwe federacje związków zawodowych - z drugiej strony, po zaopiniowaniu przez Ministra Przemysłu,

2) zakładowe - dyrektorzy pozostałych przedsiębiorstw - z jednej strony, po zasięgnięciu opinii organów samorządu załogi, i właściwe federacje związków zawodowych lub zakładowe organizacje związkowe - z drugiej strony.

3. Przy zawieraniu porozumień stosuje się przepis art. 1 ust. 2 ustawy.

§  4.

1. Podstawa wymiaru dodatkowego wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, w porze nocnej, w warunkach szkodliwych dla zdrowia, szczególnie uciążliwych lub niebezpiecznych oraz wynagrodzenia za czas nie zawinionego przez pracownika przestoju nie może być niższa od najniższej stawki wynagrodzenia zasadniczego w najniższej kategorii zaszeregowania tabeli płac, z uwzględnieniem ust. 2.

2. Porozumienie może zachować dotychczasową podstawę wymiaru dodatkowych wynagrodzeń, o których mowa w ust. 1.

3. Do czasu wprowadzenia tabel stawek wynagrodzenia zasadniczego, opartych na wynikach wartościowania pracy, określonych w odrębnych przepisach, wysokość najniższej stawki wynagrodzenia zasadniczego w najniższej kategorii zaszeregowania ustala Minister Przemysłu w porozumieniu z właściwą federacją związków zawodowych i w uzgodnieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej.

4. Porozumienia mogą określać inne dodatkowe wynagrodzenia niż wymienione w ust. 1 oraz zasady ich ustalania.

§  5.

1. Dla pracowników, do których stosuje się Kartę górnika, specjalne wynagrodzenie miesięczne, wynikające z tej karty, zastępuje dodatek za staż pracy, o którym mowa w ustawie.

2. Podstawa wymiaru specjalnego wynagrodzenia miesięcznego, o którym mowa w ust. 1, za okres zatrudnienia w danym zakładzie pracy nie może być wyższa niż wynagrodzenie zasadnicze.

3. Przez okres zatrudnienia w danym zakładzie pracy rozumie się:

1) dla pracownika zatrudnionego pod ziemią - wszystkie okresy pracy pod ziemią, z wyłączeniem okresów pracy zakończonych wygaśnięciem stosunku pracy w wyniku jej porzucenia lub rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika,

2) dla pozostałych pracowników - okres zatrudnienia w danym przedsiębiorstwie oraz okresy poprzedniego zatrudnienia w przedsiębiorstwach, jeżeli zmiana miejsca pracy nastąpiła w wyniku rozwiązania umowy o pracę na podstawie porozumienia stron.

4. Pracownikom przedsiębiorstw nie uprawnionym przed wejściem w życie rozporządzenia do specjalnego wynagrodzenia miesięcznego, o którym mowa w ust. 1, przysługuje dodatek za staż pracy, wypłacany zgodnie z przepisami ustawy.

5. Pracownikom przedsiębiorstw zgrupowanych we Wspólnocie Energetyki i Węgla Brunatnego, dla których dodatek za staż pracy ustala się według przepisów ustawy, do okresu zatrudnienia w danym zakładzie pracy zalicza się okres zatrudnienia w przedsiębiorstwie oraz okresy poprzedniego zatrudnienia we wszystkich jednostkach organizacyjnych zgrupowanych w tej wspólnocie, jeżeli zmiana miejsca pracy nastąpiła w wyniku rozwiązania umowy o pracę na podstawie porozumienia stron.

§  6.

1. Pracownikom może być wypłacana nagroda jubileuszowa w wymiarze procentowym, określonym w porozumieniu, w zależności od posiadanych środków finansowych, nie niższym niż wynika z dotychczasowych przepisów i nie wyższym niż ustala ustawa.

2. Podstawę wymiaru nagrody jubileuszowej za okres pracy w danym zakładzie pracy określa porozumienie, a za okres pracy w poprzednich zakładach pracy - stanowi najniższe wynagrodzenie, obowiązujące w dniu nabycia prawa do nagrody.

3. Przy ustalaniu okresów pracy w danym zakładzie pracy stosuje się:

1) dla pracowników uprawnionych do specjalnego wynagrodzenia miesięcznego - przepis § 5 ust. 3,

2) dla pracowników uprawnionych do dodatku za staż pracy - przepisy ustawy, z uwzględnieniem przepisu § 5 ust. 5.

4. Szczegółowe zasady przyznawania i wypłacania nagród jubileuszowych określa porozumienie.

§  7.

1. Pracownikowi przysługuje jednorazowa odprawa pieniężna w związku z przejściem na emeryturę lub rentę inwalidzką w wymiarze procentowym oraz w zależności od liczby lat pracy, określonych w ustawie.

2. Podstawę wymiaru jednorazowej odprawy pieniężnej za okres przepracowany w poprzednich zakładach pracy stanowi najniższe wynagrodzenie, obowiązujące w dniu nabycia prawa do odprawy, a za okres pracy w danym zakładzie pracy - wynagrodzenie określone w porozumieniu.

3. Przy ustalaniu okresów pracy w danym zakładzie pracy, uprawniających do jednorazowej odprawy pieniężnej, stosuje się przepisy § 5 ust. 3-5.

4. Szczegółowe zasady przyznawania i warunki wypłacania jednorazowej odprawy pieniężnej określa porozumienie.

§ 8. Tracą moc rozporządzenia Rady Ministrów:

1) z dnia 21 października 1985 r. w sprawie tworzenia zakładowych systemów wynagradzania przez przedsiębiorstwa przemysłu węglowego (Dz. U. Nr 49, poz. 257 oraz z 1988 r. Nr 3, poz. 21),

2) z dnia 17 lutego 1986 r. w sprawie zasad tworzenia zakładowych systemów wynagradzania przez przedsiębiorstwa górnictwa rud (Dz. U. Nr 4, poz. 25 oraz z 1988 r. Nr 3, poz. 22),

3) z dnia 17 lutego 1986 r. w sprawie tworzenia zakładowych systemów wynagradzania w energetyce oraz w przedsiębiorstwie państwowym Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo (Dz. U. Nr 4, poz. 26 oraz z 1988 r. Nr 3, poz. 24),

4) z dnia 7 lipca 1986 r. w sprawie zasad tworzenia zakładowych systemów wynagradzania przez przedsiębiorstwa górnictwa surowców chemicznych i mineralnych (Dz. U. Nr 29, poz. 142 oraz z 1988 r. Nr 3, poz. 23).

§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 sierpnia 1988 r.