§ 3. - Dostarczanie ociemniałym inwalidom wojennym narzędzi, środków pomocniczych i psów-przewodników.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.84.660

Akt utracił moc

Wersja od: 25 sierpnia 1923 r.

§ 3. Inwalidzi wojenni tak ociemniali, że nie mogą chodzić bez pomocy obcej, mają prawo do otrzymania psa-przewodnika, zaopatrzonego w obrożę, linewkę do prowadzenia i kaganiec.

Na pokrycie kosztów utrzymania psa-przewodnika otrzymują inwalidzi wojenni ociemniali dodatek, równający się kosztom żywienia psów policyjnych, ustalonym przepisami wydanemi przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. Dodatek ten jest wypłacany od dnia przydziału psa. O stracie psa (skutkiem śmierci, ucieczki, kradzieży i t. d.) inwalida Wojenny obowiązany jest zawiadomić izbę skarbową, Wypłacającą mu rentę, w celu spowodowania zamknięcia wypłaty dodatków na żywienie psa-przewodnika.

Inwalidzi wojenni ociemniali, którzy pozostali bez psa-przewodnika (wskutek jego śmierci, ucieczki, kradzieży i t p.) mogą ubiegać się o udzielenie im innego psa-przewodnika tylko w wypadku, gdy śmierć, ucieczka, kradzież i t. p. psa nie była skutkiem winy lub niedbalstwa inwalidy wojennego ociemniałego czy też jego najbliższej rodziny. Jeżeli pies-przewodnik skutkiem starości lub choroby stał się niezdolny do pełnienia właściwej usługi, inwalida wojenny może prosić o udzielenie mu innego.

O ile inwalidzi wojenni ociemniali, posiadający prawo do otrzymania psa - przewodnika rezygnują z uzasadnionych powodów z przydziału psa, przyznaje im się równoważnik w wysokości dodatku na pokrycie kosztów utrzymania psa-przewodnika.