Dostarczanie ociemniałym inwalidom wojennym narzędzi, środków pomocniczych i psów-przewodników.
Dz.U.1923.84.660
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE
MINISTRA PRACY I OPIEKI SPOŁECZNEJ, MINISTRA SPRAW WOJSKOWYCH I MINISTRA SKARBU
z dnia. 11 sierpnia 1923 r.
w sprawie dostarczania ociemniałym inwalidom wojennym narzędzi, środków pomocniczych i psów-przewodników.
O ile inwalidzi ociemniali, pochodzący z armji zaborczej, poddawali się reedukacji w zakładach reedukacyjnych państwa zaborczego, dowód zaś szkolenia zagubili, a uzyskanie wtórnika świadectwa jest bardzo trudne lub niemożliwe, Winni, w razie Ubiegania się, o wspomniany komplet narzędzi, poddać się. egzaminowi w jednym z zakładów reedukacyjnych, utrzymywanych przez Państwo, w celu stwierdzenia wyszkolenia zawodowego i uzdolnienia do samodzielnego wykonywania zawodu.
Inwalidzi ociemniali, którzy przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia otrzymali narzędzia pracy zawodowej, środki pomocnicze i t. p. od; urzędów państwowych, instytucji lub stowarzyszeń filantropijnych Rzeczypospolitej Polskiej lub b. państw zaborczych, nie mogą domagać się ponownego bezpłatnego przydziału takich samych narządzi i środków pomocniczych.
Inwalidom ociemniałym, którzy wykonują zawód intelektualny, wymagający częstego korzystania z pisma ciemnych (stenotypiści, korespondenci i t. p.) przysługuje prawo do otrzymania maszyny do pisania pismem wypukłem, w wypadkach wyjątkowych z dyktafonem lub parlografem.
Inwalidzi wojenni ociemniali, poświęcający się zawodom intelektualnym i posiadający niezbędne ku temu wykształcenie ogólne i kwalifikacje, mają prawo do otrzymania zwyczajnej maszyny do pisania, niezbędnej do wykonywania ich zawodu.
Naprawa maszyn do pisania pismem wypukłem i zwykłem, otrzymanych na koszt Skarbu Państwa, względnie otrzymanych przed wejściem niniejszego rozporządzenia w życie, od urzędów państwowych, instytucji lub stowarzyszeń filantropijnych Rzeczypospolitej Polskiej lub państw zaborczych, będzie uskuteczniana w odpowiednich zakładach na koszt Skarbu Państwa pod warunkiem, że uszkodzenie tych maszyn nie zostało spowodowane przez złą wolą lub niedbalstwo inwalidy wojennego. Zwrot kosztów naprawy następuje na podstawie uzyskanego zezwolenia urzędu wojewódzkiego. Suma kosztów jednak nie może przekraczać cen ogólnie przyjętych.
Na pokrycie kosztów utrzymania psa-przewodnika otrzymują inwalidzi wojenni ociemniali dodatek, równający się kosztom żywienia psów policyjnych, ustalonym przepisami wydanemi przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. Dodatek ten jest wypłacany od dnia przydziału psa. O stracie psa (skutkiem śmierci, ucieczki, kradzieży i t. d.) inwalida Wojenny obowiązany jest zawiadomić izbę skarbową, Wypłacającą mu rentę, w celu spowodowania zamknięcia wypłaty dodatków na żywienie psa-przewodnika.
Inwalidzi wojenni ociemniali, którzy pozostali bez psa-przewodnika (wskutek jego śmierci, ucieczki, kradzieży i t p.) mogą ubiegać się o udzielenie im innego psa-przewodnika tylko w wypadku, gdy śmierć, ucieczka, kradzież i t. p. psa nie była skutkiem winy lub niedbalstwa inwalidy wojennego ociemniałego czy też jego najbliższej rodziny. Jeżeli pies-przewodnik skutkiem starości lub choroby stał się niezdolny do pełnienia właściwej usługi, inwalida wojenny może prosić o udzielenie mu innego.
O ile inwalidzi wojenni ociemniali, posiadający prawo do otrzymania psa - przewodnika rezygnują z uzasadnionych powodów z przydziału psa, przyznaje im się równoważnik w wysokości dodatku na pokrycie kosztów utrzymania psa-przewodnika.
W razie odmowy przysługuje ubiegającym się odwołanie do Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej w przeciągu dni 14 od dnia otrzymania odmownego postanowienia urzędu wojewódzkiego.
W razie przydzielenia psa-przewodnika inwalidzi wojenni obowiązani są udać się, W terminie, oznaczonym przez urząd wojewódzki, na koszt Skarbu Państwa z miejsca swego pobytu do miejsca odbioru psa i w ciągu niezbędnego na to czasu, niedłuższego niż 3 tygodnie, poddać się szkoleniu w obchodzeniu się z psem-przewodnikiem
Inwalidzi wojenni ociemniali obowiązani są dbać o psa-przewodnika i co roku poddawać go oględzinom weterynarza urzędowego.
W razie konieczności udzielenia psu natychmiastowej pomocy weterynaryjnej winien inwalida wojenny zwrócić się do weterynarza, w celu poddania psa-przewodnika leczeniu, o czem powinien zawiadomić urząd wojewódzki.
Koszty oględzin, oraz leczenia psów-przewodników ponosi Skarb Państwa, pokrywane one będą na-podstawie rachunków weterynarza, przedstawionych przez inwalidę właściwemu urzędowi wojewódzkiemu.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »