Doraźne mandaty karne w postępowaniu karno-administracyjnym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1926.52.308

Akt utracił moc

Wersja od: 28 maja 1926 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

z dnia 21 maja 1926 r.

o doraźnych mandatach karnych w postępowaniu karno-administracyjnem.

Na podstawie art. 4 dekretu z dnia 7 lutego 1919 r. w przedmiocie przepisów tymczasowych o uprawnieniu komisarzy ludowych do wymierzania kar w drodze postępowania administracyjno-karnego (Dz. P. P. P. № 14 poz. 154) oraz § 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1925 r. w sprawie wprowadzenia przepisów o postępowaniu karno - administracyjnem na obszarze województw: wołyńskiego, poleskiego, nowogródzkiego i okręgu administracyjnego wileńskiego (Dz. U. R. P. № 103, poz. 725) zarządza się co następuje:

§ 1. Władze administracyjne I instancji mogą za zgodą właściwego wojewody (w m. st. Warszawie komisarz rządu za zgodą Ministra Spraw Wewnętrznych) upoważnić podległych im funkcjonarjuszów, ażeby w razie przekroczenia określonych przez te władze przepisów administracyjnych przez osoby schwytane na gorącym uczynku, lub też gdy niema wątpliwości co do osoby przestępcy, nakładali w imieniu tychże władz w drodze doraźnego mandatu karnego kary pieniężne do wysokości określonej zgóry przez władzę upoważniającą, a nie przekraczającej kwoty 10 zł. i bezpośrednio je pobierali.

§ 2. Funkcjonarjusze, upoważnieni na podstawie § 1, winni są na żądanie osoby interesowanej wykazać się pismem władzy upoważniającej, stwierdzającem ich upoważnienie oraz tegoż granice.

§ 3. Doraźne mandaty karne, wydawane według § 1, wystawia się w dwóch egzemplarzach, posługując się urzędowemi drukami, zaopatrzonemi w bieżącą liczbę oraz przepisanemi przez kalkę. Mandat taki winien podawać: rodzaj czynu, za który nałożono karę, kwotę, pieniężną, na jaką opiewa kara, władzę, w której imieniu występuje funkcjonariusz nakładający karę, a na żądanie ukaranego także imię i nazwisko osoby ukaranej.

Organ nakładający karę winien mandat własnoręcznie podpisać I zaopatrzyć datą. Jeden egzemplarz należy wręczyć ukaranemu, drugi przedłożyć władzy, przy równoczesnem doręczeniu jej ściągniętej sumy pieniężnej.

§ 4. Przewidziane w poprzednich §§ doraźne nakładanie kar nie może mieć miejsca, jeżeli zainteresowany oświadcza, że nałożonej kary bezzwłocznie nie uiści. Organ urzędowy winien w tym wypadku, o ile nie zachodzą warunki przytrzymania, donieść o popełnionem przekroczeniu władzy, która zastosuje zwyczajny tryb postępowania karno-administracyjnego.

§ 5. Karę pieniężną, wymierzoną w myśl § 1, i uiszczoną, uważa się za nałożoną prawomocnie.

§ 6. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem jego ogłoszenia i obowiązuje na obszarze województw: warszawskiego, kieleckiego, lubelskiego, łódzkiego, białostockiego, wołyńskiego, poleskiego, nowogrodzkiego, wileńskiego, oraz m. st. Warszawy.