Dopuszczalność rehabilitacji osób, które były zatrudnione w policji państwowej (tzw. granatowej) i straży więziennej w czasie okupacji niemieckiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1947.65.385

Akt utracił moc
Wersja od: 28 października 1947 r.

DEKRET
z dnia 22 października 1947 r.
o dopuszczalności rehabilitacji osób, które były zatrudnione w policji państwowej (tzw. granatowej) i straży więziennej w czasie okupacji niemieckiej.

Na podstawie art. 4 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 19 lutego 1947 r. o ustroju i zakresie działania najwyższych organów Rzeczypospolitej Polskiej i ustawy z dnia 4 lipca 1947 r. o upoważnieniu Rządu do wydawania dekretów z mocą ustawy (Dz. U. R. P. Nr 49, poz. 252) - Rada Ministrów postanawia, a Rada Państwa zatwierdza, co następuje:
1.
Osoby, które były zatrudnione w czasie okupacji niemieckiej w policji państwowej (tzw. granatowej) i straży więziennej, mogą być przyjmowane do pracy we władzach, urzędach, instytucjach i przedsiębiorstwach państwowych i samorządowych, tudzież wszelkich instytucjach prawno-publicznych oraz zachować prawo do pobierania zaopatrzenia z funduszów publicznych tylko wtedy, jeżeli poddadzą się one postępowaniu rehabilitacyjnemu według przepisów dekretu niniejszego i zostaną uznane za zrehabilitowane.
2.
Za zrehabilitowane mogą być uznane osoby wymienione w ust. 1, które mimo służby w policji państwowej (tzw. granatowej) lub straży więziennej w okresie okupacji nie brały udziału w wystąpieniach, skierowanych przeciwko poszczególnym obywatelom lub ich grupom z racji pochodzenia, narodowości lub przekonań politycznych, i nie uchybiły obowiązkowi lojalności i wierności wobec Państwa i Narodu Polskiego.

Osoby wymienione w art. 1 ust. 1, a zatrudnione w dniu wejścia w życie niniejszego dekretu we władzach, urzędach, instytucjach, przedsiębiorstwach państwowych oraz samorządowych, tudzież wszelkich instytucjach prawa publicznego, o ile nie złożą wniosków o wszczęcie postępowania rehabilitacyjnego w terminie przewidzianym w art. 4 ust. 1 podlegają z mocy samego prawa zwolnieniu z pracy bez odszkodowania i tracą prawo do zaopatrzenia z funduszów publicznych.

1.
Osoby wymienione w art. 1 ust. 1, które złożyły wniosek o wszczęcie postępowania rehabilitacyjnego w myśl poprzednio wydanych przepisów, nie podlegają obowiązkowi ponownego zgłaszania wniosku w myśl dekretu niniejszego.
2.
Orzeczenia komisji rehabilitacyjno-kwalifikacyjnej dla b. funkcjonariuszów Policji Państwowej, zapadłe przed dniem wejścia w życie dekretu niniejszego na podstawie poprzednio wydanych przepisów, mają moc orzeczeń przewidzianych w dekrecie niniejszym.
1.
Termin składania wniosków o wszczęcie postępowania rehabilitacyjnego wynosi 2 miesiące, licząc od dnia wejścia w życie dekretu niniejszego.
2.
Osoby, które z powodu przeszkód nie dających się przezwyciężyć nie złożyły w terminie wniosków o wszczęcie postępowania rehabilitacyjnego, mogą w ciągu miesiąca po ustaniu przeszkód, nie później jednak jak w ciągu roku od dnia wejścia w życie dekretu niniejszego, wystąpić z wnioskiem o przywrócenie terminu, składając jednocześnie wniosek o wszczęcie postępowania rehabilitacyjnego.
3.
Wniosek o wszczęcie postępowania rehabilitacyjnego może zgłosić spadkobierca osoby zmarłej, wymienionej w art. 1 ust. 1, jeżeli wykaże interes prawny w prowadzeniu postępowania rehabilitacyjnego.
1.
Do wydawania orzeczeń w postępowaniu rehabilitacyjnym oraz do przywracania terminu złożenia wniosku (art. 4 ust. 2) właściwą jest Komisja Rehabilitacyjna, powołana przez Prezesa Rady Ministrów w porozumieniu z Ministrami Bezpieczeństwa Publicznego i Sprawiedliwości.
2.
Orzeczenia Komisji Rehabilitacyjnej są ostateczne.

Skład Komisji Rehabilitacyjnej oraz tryb postępowania rehabilitacyjnego określi Prezes Rady Ministrów w porozumieniu z Ministrami Bezpieczeństwa Publicznego i Sprawiedliwości.

Wykonanie dekretu niniejszego porucza się Prezesowi Rady Ministrów w porozumieniu z Ministrami Bezpieczeństwa Publicznego i Sprawiedliwości.

Dekret niniejszy wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.