Dopuszczalność pomocy publicznej w sektorze górnictwa węgla.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2002.186.1548

Akt utracił moc

Wersja od: 8 listopada 2002 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 15 października 2002 r.

w sprawie dopuszczalności pomocy publicznej w sektorze górnictwa węgla.

Na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 141, poz. 1177) zarządza się, co następuje:

§ 1. Rozporządzenie określa zakres i maksymalne wielkości oraz szczegółowe warunki dopuszczalności pomocy publicznej w sektorze górnictwa węgla.

§ 2. Rozporządzenie stosuje się do przedsiębiorców prowadzących, określoną zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 października 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz. U. Nr 128, poz. 829, z 1998 r. Nr 143, poz. 918, z 1999 r. Nr 92, poz. 1047 oraz z 2001 r. Nr 12, poz. 93), działalność obejmującą górnictwo i wzbogacanie węgla kamiennego (PKD 10.10) i węgla brunatnego (PKD 10.20), w zakresie tej działalności.

§ 3. Dopuszczalna jest pomoc publiczna:

1) na restrukturyzację przedsiębiorstw;

2) na prace badawczo-rozwojowe;

3) na ochronę środowiska;

4) na szkolenia na potrzeby określonych przedsiębiorców, bezpośrednio związane z rozwojem ich przedsiębiorstw;

5) inwestycyjna na zapewnienie dostępu do złóż węgla.

§ 4. Pomoc publiczna, o której mowa w § 3 pkt 2-4, jest dopuszczalna na zasadach określonych w ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców, zwanej dalej "ustawą", oraz odpowiednio w przepisach wykonawczych, wydanych na podstawie art. 16 ust. 3, art. 19 ust. 2 oraz art. 20 ust. 6 ustawy.

§  5.

1. Pomoc publiczna na restrukturyzację przedsiębiorstw jest dopuszczalna na zasadach określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 15 ust. 3 ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być przeznaczona na pokrycie kosztów restrukturyzacji przedsiębiorstwa, niezwiązanych z bieżącą produkcją, w szczególności na pokrycie:

1) deputatów dla pracowników zwolnionych z pracy z powodu restrukturyzacji oraz pracowników uprawnionych do tych deputatów przed restrukturyzacją;

2) innych wydatków dla pracowników zwalnianych w wyniku restrukturyzacji;

3) dodatkowych kosztów prac likwidacyjnych i zabezpieczających prowadzonych pod ziemią, które wynikają z realizowanej restrukturyzacji;

4) kosztów związanych ze wzrostem opłat za dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków;

5) kosztów związanych z utrzymaniem dostępu do rezerw węgla po zakończeniu jego wydobycia;

6) kosztów zapobiegania oraz usuwania szkód wyrządzonych ruchem zakładu górniczego zamykanego w wyniku restrukturyzacji powstałych przed zamknięciem zakładu, a także rekultywacji gruntów i zagospodarowania terenów zdegradowanych bądź zdewastowanych po działalności górniczej.

§  6.

1. Pomoc publiczna inwestycyjna na zapewnienie dostępu do złóż węgla jest dopuszczalna pod warunkiem, że opracowano plan ekonomiczno-finansowy działalności, którego realizacja, biorąc pod uwagę wielkość przewidzianej pomocy, zapewni zdolność do konkurowania na rynku.

2. Maksymalna intensywność pomocy, o której mowa w ust. 1, wynosi 30% kosztów inwestycji.

§ 7. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 lutego 2001 r. w sprawie udzielania pomocy publicznej w sektorze górnictwa węgla (Dz. U. Nr 28, poz. 303).

§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.