§ 9. - Domy bankowe i kantory wymiany na obszarze Ziemi Wileńskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.116.1057

Akt utracił moc

Wersja od: 30 grudnia 1922 r.

§ 9. Na wniesione podanie każdy petent otrzyma rezolucję pisemną. Petenci, których podania będą uwzględnione, powinni w przeciągu dwóch tygodni od daty zawiadomienia złożyć w miejscowej kasie skarbowej specjalną opłatę w złocie w stosunku 1% od kapitału zakładowego w monetach złotych wartości imiennej, obliczając wartość tychże monet według tabeli załączonej do art. 2 rozporządzenia Ministra Skarbu i Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 20 lutego 1920 r. w sprawie płacenia cła od niektórych towarów w złocie (Dz. U. R. P. № 19 poz. 98) oraz kaucję, przewidzianą w art. 6 ustawy z dnia 23 marca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 30 poz. 175). Po złożeniu właściwych tego dowodów petent na ich podstawie otrzyma stanowczą koncesję, zdeponowany zaś kapitał zakładowy zostanie mu zwrócony.

Kaucję składać można w gotówce lub polskich państwowych papierach procentowych, należy zaś wnieść ją do miejscowej kasy skarbowej do depozytu Ministerstwa Skarbu.

Przedsiębiorstwom istniejącym, które już uiściły opłatę w złocie przy uzyskaniu koncesji od b. władz Litwy Środkowej, może być ta opłata przy wydaniu nowej koncesji zaliczoną, W tym wypadku do podania o nową koncesję załączyć należy dowody na wpłacone złoto za koncesję, wydaną przez b. władze Litwy Środkowej.