§ 4. - Domy bankowe i kantory wymiany na obszarze Ziemi Wileńskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.116.1057

Akt utracił moc

Wersja od: 30 grudnia 1922 r.

§ 4. Wszystkie domy bankowe i kantory wymiany na obszarach w § 14 niniejszego rozporządzenia wymienionych, czynne przed dniem ogłoszenia niniejszego rozporządzenia, nie mogą nadal istnieć prawnie.

Właściciele takich przedsiębiorstw, o ile pragną prowadzić je nadal na warunkach określonych powyżej wskazaną ustawą, powinni złożyć w Ministerstwie Skarbu podanie zawierające:

1) brzmienie firmy przedsiębiorstwa, dokładny adres siedziby głównej i oddziałów,

2) imię i nazwisko właściciela,

3) wysokość kapitału zakładowego i kapitałów zapasowych przedsiębiorstwa,

4) rodzaj i zakres prowadzonych operacji.

Do powyższego podania należy dołączyć:

a) wierzytelny wyciąg z rejestru handlowego,

b) dowody, stwierdzające czas powstania i istnienia przedsiębiorstwa,

c) bilans za r. 1921 oraz miesięczne bilanse surowe za miesiące 1922 r., które upłynęły do dnia wniesienia podania,

d) dokładny wykaz zatrudnionych w przedsiębiorstwie zarządzających, prokurentów i innych pracowników, oraz dokumenty ich dotyczące, a wyszczególnione w art. 2 ust. 1-4 niniejszego rozporządzenia,

e) oryginały lub uwierzytelnione odpisy dokumentów, na których podstawie przedsiębiorstwo było dotychczas czynne.

Osoby, których przedsiębiorstwa były już czynne w dniu ogłoszenia niniejszego rozporządzenia, winny udowodnić bilansem posiadanie minimalnego kapitału zakładowego, wymaganego w myśl § 5 niniejszego rozporządzenia.