Dołączanie dodatków do czasopism.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.17.109

Akt utracił moc

Wersja od: 24 lutego 1923 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA POCZT I TELEGRAFÓW

z dnia 5 lutego 1923 r.

w sprawie dołączania dodatków do czasopism.

Na mocy art. 2 i 10 ustawy z dnia 27 maja 1919 r. o państwowej wyłączności poczty, telegrafu i telefonu (Dz. P. P. P. № 44 poz. 310) zarządza się co następuje:

§ 1. Do czasopism przesyłanych pocztą i opłaconych według taryfy dla czasopism mogą być dołączone przez wydawców dodatki zwyczajne i nadzwyczajne.

Do dodatków zwyczajnych należą:

a) dodatki pochodzące od wydawcy i zapowiedziane przez niego w ogłoszeniu warunków prenumeraty.

b) dodatki niezapowiedziane w powyższy sposób, lecz pochodzące od wydawcy nie zaś od osób postronnych z warunkiem, aby były drukowane przez tego wydawcę; wyłącznie dla czasopisma do którego mają być dołączone i aby ze względu na treść mogły być uważane jako składowa cześć odnośnego czasopisma, a wreszcie aby były dostarczane prenumeratorom bezpłatnie.

Do dodatków zwyczajnych należą również bezpłatne premje, jako to: kalendarze, rozkłady jazdy, reprodukcje graficzne, światłodrukowe, barwne, spisy członków związków, stowarzyszeń i t. p.

Czasopisma naukowa i techniczna mocją zawierać jako dodatki małe wzory materiałów włóknistych oraz rysunki i tablice, służące do objaśnienia tekstu.

§ 2. Do dodatków nadzwyczajnych należą, wszystkie dodatki, które nie pochodzę], od wydawcy, lecz od osoby trzeciej i odpowiadają obowiązującym przepisom dla druków nie dozwolone są jednakowoż dodatki złączone w całość w ten sposób, ze dadzą się rozłożyć na więcej pojedynczych części, jak np. zoczone oferty albo karły zamówień, która po rozłączeniu mogą być dostarczone kilku osobom.

§ 3. Waga pojedynczego egzemplarza dodatku zwyczajnego albo nadzwyczajnego, względnie ogólna waga kilku dodatków, dołączonych do jednego egzemplarza czasopisma, nie może przekraczać 250 gr.

§ 4. Dodatki zwyczajna nie podlegają żadnej dodatkowej opłacie. Za dodatki nadzwyczajne pobiera się należytość od wagi, a to za każde 25 gr. lub część tychże każdego pojedynczego dodatku.

Należytość ta wynosi 50% najniższej stawki taryfowej opłaty za druki zwykle.

§ 5. Dodatki zwyczajne wymieniona w §. 1 pod b) jako leż wszystkie nadzwyczajne muszą być znoszone przez wydawcę na piśmie w urzędzie pobierającym opłatą za przesyłanie czasopism na 24 godziny przed wysłaniem.

Dodatki nadzwyczajne muszą być opłacone zgóry według taryfy. Za dodatki nadzwyczajne, niezgłoszone i nieopłacone przy nadaniu, pobiera Zarząd pocztowy od wydawcy należytości według taryfy dla druków, od całej ilości egzemplarzy czasopisma zgłoszonej do przesyłania pocztą.

§ 6. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 1 marca 1923 roku z obowiązuje na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej z wyjątkiem polskiej części Górnego Śląska.