§ 3. - Dodatkowe wynagrodzenie dla lekarzy zatrudnionych w zakładach leczniczo-zapobiegawczych przemysłowej służby zdrowia.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1963.26.152

Akt utracił moc
Wersja od: 1 października 1972 r.
§  3.
1.
Dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w § 2, przyznaje się na ustalony okres do jednego roku, nie dłużej jednak niż do końca roku kalendarzowego.
2.
Dodatkowe wynagrodzenie przyznaje oraz ustala jego wysokość kierownik wydziału zdrowia i opieki społecznej prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa) w porozumieniu z właściwym oddziałem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i wojewódzką komisją związków zawodowych.
3.
Dodatkowe wynagrodzenie może być cofnięte lub obniżone w granicach od 30% do 60% na okres jednego kwartału lub do końca roku kalendarzowego, jeżeli lekarz nie wykonuje należycie obowiązków określonych w § 2 ust. 1, a zwłaszcza jeżeli w danym kwartale nastąpiło z winy lekarza przychodni przyzakładowej lub międzyzakładowej przekroczenie limitu na zasiłki chorobowe przez zakład pracy, przy którym znajduje się zakład leczniczo-zapobiegawczy zatrudniający lekarza.
4.
O cofnięciu lub obniżeniu dodatkowego wynagrodzenia decyduje kierownik wydziału zdrowia i opieki społecznej prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa) w porozumieniu z właściwym oddziałem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i wojewódzką komisją związków zawodowych.
5.
Cofnięcie lub obniżenie dodatkowego wynagrodzenia następuje z urzędu lub na wniosek:
1)
kierownika wojewódzkiej (miejskiej w mieście wyłączonym z województwa) przychodni lub poradni przemysłowej,
2)
właściwego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych,
3)
kierownictwa zakładu pracy lub rady zakładowej.