Dodatkowe urlopy dla pracowników zatrudnionych w warunkach zagrożenia gruźlicą.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1970.20.168

Akt utracił moc

Wersja od: 17 sierpnia 1970 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 11 sierpnia 1970 r.

w sprawie dodatkowych urlopów dla pracowników zatrudnionych w warunkach zagrożenia gruźlicą.

Na podstawie art. 23 ustawy z dnia 29 kwietnia 1969 r. o pracowniczych urlopach wypoczynkowych (Dz. U. Nr 12, poz. 85) Rada Ministrów w porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych zarządza, co następuje:

§  1.

1. Płatny urlop dodatkowy w wymiarze 12 dni roboczych w każdym roku kalendarzowym, zwany dalej "urlopem dodatkowym", przysługuje, po przepracowaniu jednego roku, pracownikom stale zatrudnionym:

1) w Instytucie Gruźlicy,

2) w zakładach leczniczych przeznaczonych dla chorych na gruźlicę,

3) w innych zakładach leczniczych, klinikach, instytutach naukowo-badawczych w tych komórkach organizacyjnych, które udzielają świadczeń osobom chorym na gruźlicę,

4) w pracowni immunologii gruźlicy Instytutu Weterynarii,

5) w pracowniach tuberkuliny wytwórni surowic i szczepionek zakładów przemysłu bioweterynaryjnego.

2. Wykaz komórek organizacyjnych, o których mowa w ust. 1 pkt 3, ustalają ministrowie właściwi z tytułu sprawowanego nadzoru w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej, Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac oraz zarządem głównym właściwego związku zawodowego.

§  2.

1. Urlopu dodatkowego udziela się w zależności od wskazań lekarskich łącznie z urlopem wypoczynkowym lub oddzielnie.

2. Urlop dodatkowy nie może być dzielony na części.

3. Przesunięcie terminu dodatkowego urlopu jest dopuszczalne tylko w wypadku, gdy pracownik nie może wykorzystać tego urlopu z przyczyn określonych w art. 12 i 13 ustawy z dnia 29 kwietnia 1969 r. o pracowniczych urlopach wypoczynkowych (Dz. U. Nr 12, poz. 85).

4. W razie zbiegu prawa do urlopu, o którym mowa w § 1, z prawem do urlopu dodatkowego z innego tytułu - pracownikowi przysługuje prawo wyboru urlopu.

§ 3. Rozporządzenie nie dotyczy:

1) pracowników, którym po roku pracy przysługuje urlop wypoczynkowy w wymiarze przekraczającym 26 dni roboczych,

2) pracowników zatrudnionych w pomocniczych gospodarstwach rolnych, ogrodniczych i hodowlanych przy zakładach leczniczych dla chorych na gruźlicę.

§ 4. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 kwietnia 1961 r. w sprawie dodatkowych urlopów dla pracowników zatrudnionych w zakładach przeciwgruźliczych (Dz. U. Nr 24, poz. 115).

§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1971 r.