Dodatki funkcyjne dla urzędników i funkcjonarjuszy państwowych zakładów leczniczych zajętych w pawilonach zakaźnych oraz w oddziałach i zakładach dla umysłowo chorych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.51.457

Akt utracił moc

Wersja od: 1 czerwca 1922 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 7 czerwca 1922 r.

o dodatkach funkcyjnych dla urzędników i funkcjonarjuszy państwowych zakładów leczniczych zajętych w pawilonach zakaźnych oraz w oddziałach i zakładach dla umysłowo chorych.

Na zasadzie art. 11 ustawy o uposażeniu urzędników i funkcjonarjuszów państwowych z 13 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 65, poz. 429) - zarządza się co następuje:

§ 1. Oprócz uposażenia ustalonego w art. 2 ustawy z d. 13 lipca 1920 r. o uposażeniu urzędników i funkcjonarjuszów państwowych (Dz. U. R. P. № 65, poz. 429) i oprócz zwrotu wydatków, podlegających likwidacji, pobierać będą dodatek funkcyjny w wysokości 20% każdoczesnej płacy zasadniczej urzędnicy i funkcjonariusze, zajęci:

1) w zakładach dla umysłowo i nerwowo chorych oraz oddziałach dla chorych umysłowych i nerwowych w szpitalach ogólnych;

2) w szpitalach dla chorych zakaźnych i takich oddziałach w szpitalach ogólnych;

3) w głównych izbach przyjęcia w szpitalach ogólnych.

§ 2. Przez czas trwania wyjątkowych, wojną wywołanych, warunków ekonomicznych powyższy dodatek funkcyjny zmieniać się będzie w stosunku, w jakim pozostaje każdorazowy mnożnik dodatku drożyźnianego dla miejscowości klasy pierwszej do mnożnika 150.

§ 3. Dodatek funkcyjny wypłacany będzie tylko przez czas służby rzeczywiście spędzonej w zakładach, szpitalach, względnie oddziałach, wymienionych w § 1 niniejszego rozporządzenia. Z chwilą przeniesienia urzędnika lub funkcjonariusza do innego zakładu, szpitala lub oddziału wypłata dodatku będzie wstrzymana z ostatnim dniem odnośnego miesiąca kalendarzowego.

§ 4. Urzędnik lub funkcjonariusz, uprawniony do pobierania dodatku funkcyjnego, który z jakiejgokolwiek powodu (np. choroby, delegacji urzędowej lub wyjątkowego urlopu) nie pełni faktycznie obowiązków służbowych dłużej, niż przez sześć tygodni, traci po upływie tego czasu od pierwszego dnia najbliższego miesiąca kalendarzowego prawo do pobierania dodatku funkcyjnego, aż do ponownego objęcia czynności, do których dodatek ten jest przywiązany.

§ 5. Do wyjaśnienia wątpliwości, powstałych przy stosowaniu przepisów niniejszego rozporządzenia powołany jest Prezydent Ministrów w porozumieniu z Ministrem Skarbu i Ministrem Zdrowia Publicznego.

§ 6. Rozporządzenie niniejsze obowiązuje z dn. 1 czerwca 1922 r.