Dodatki funkcyjne dla sędziów, członków Biura Orzecznictwa Sądu Najwyższego oraz asesorów sądowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1959.34.207

Akt utracił moc
Wersja od: 1 maja 1959 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 8 czerwca 1959 r.
w sprawie dodatków funkcyjnych dla sędziów, członków Biura Orzecznictwa Sądu Najwyższego oraz asesorów sądowych.

Na podstawie § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 maja 1959 r. w sprawie uposażenia sędziów, członków Biura Orzecznictwa Sądu Najwyższego oraz asesorów i aplikantów sądowych (Dz. U. Nr 31, poz. 184) zarządza się, co następuje:
Sędziowie, członkowie Biura Orzecznictwa Sądu Najwyższego oraz asesorzy sądowi, którym powierzono pełnienie funkcji w Ministerstwie Sprawiedliwości (łącznie z Centralnym Zarządem Więziennictwa) otrzymują dodatki funkcyjne przewidziane w § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 maja 1959 r. w sprawie uposażenia sędziów, członków Biura Orzecznictwa Sądu Najwyższego oraz asesorów i aplikantów sądowych (Dz. U. Nr 31, poz. 184) w następującej wysokości:
1. dyrektor departamentu

(zarządu, biura), radca ministra według stawki 1 lub 2

2. wicedyrektor departamentu

(zarządu, biura) " " 4

3. naczelnik wydziału " " 5
4. wizytator sądów " " 5 lub 6
5. starszy inspektor, starszy radca " " 6
Sędziom, członkom Biura Orzecznictwa Sądu Najwyższego oraz asesorom sądowym, którym powierzono pełnienie innych funkcji niż wymienione w § 1 tego rozporządzenia i w § 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 maja 1959 r. w sprawie uposażenia sędziów, członków Biura Orzecznictwa Sądu Najwyższego oraz asesorów i aplikantów sądowych (Dz. U. Nr 31, poz. 184), Minister Sprawiedliwości może przyznać dodatek funkcyjny w wysokości odpowiadającej dodatkowi przywiązanemu do powierzonego stanowiska.
Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 marca 1958 r. w sprawie dodatków funkcyjnych dla sędziów, członków Biura Orzecznictwa Sądu Najwyższego oraz asesorów sądowych (Dz. U. Nr 19, poz. 81).
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą obowiązującą od 1 maja 1959 r.