Dodatki drożyźniane do rent zapewnionych ustawą niemiecką z dnia 20 grudnia 1911 r. o ubezpieczeniu urzędników prywatnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.106.983

Akt utracił moc
Wersja od: 7 grudnia 1922 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA PRACY I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 23 października 1922 r.
w przedmiocie dodatków drożyźnianych do rent zapewnionych ustawą niemiecką z dnia 20 grudnia 1911 r. o ubezpieczeniu urzędników prywatnych.

Na mocy art. 4 ustawy z dnia 22 września 1922 r. (Dz. U. R. P. № 89, poz. 804) w przedmiocie zmiany ustawy niemieckiej z dnia 20 grudnia 1911 r. o ubezpieczaniu urzędników prywatnych (Dz. ust. Rzeszy Niemieckiej, str. 989) zarządza się co następuje:
Osoby, pobierające renty zapewnione obowiązującą w b. dzielnicy pruskiej ustawą niemiecką z dnia 22 grudnia 1911 r. o ubezpieczeniu urzędników prywatnych (Dz. ust. Rzeszy Niemieckiej, str. 989), otrzymują aż do odwołania dodatki drożyźniane do tych rent w wysokości oznaczonej poniżej.
Dodatki drożyźniane wynoszą miesięcznie:
a)
dla osób pobierających renty inwalidów 10.000 mk.,
b)
dla osób pobierających renty starcowi 2.000 mk.
c)
dla osób pobierających renty wdów lub wdowców 5.000 mk.,
d)
dla osób pobierających renty sieroce 2.500 mk.,

Każde dziecko, będące zupełną sierotą i pobierające rentą sierocą otrzymuje dodatek miesięczny w wysokości 5.000 mk.

Suma dodatków drożyźnianych dla osób wymienionych w p. c i d, pozostałych po jednym ubezpieczonym, nie może przekraczać 10.000 mk. miesięcznie.

Dodatki drożyźniane winny być wypłacane miesięcznie zgóry łącznie z rentami.

Z dodatków drożyźnianych nie mogą korzystać osoby, które otrzymują już dodatki drożyźniana do rent, przyznanych na podstawie ordynacji ubezpieczeniowej Rzeszy Niemieckiej w wysokości nie mniejszej niż przewiduje § 2 niniejszego rozporządzenia, osobom zaś pobierającym dodatki drożyźniane do rent, przyznanych na podstawie ordynacji ubezpieczeniowej w wysokości mniejszej niż przewiduje § 2 niniejszego rozporządzenia należy wypłacać różnicę.

Renciści, którzy korzystali z ulgi, przyznanej im na mocy § 390 ustawy powołanej w § 1 niniejszego rozporządzenia, tudzież osoby pozostałe po nich, otrzymują połowę dodatku drożyźnianego, określonego w § 2 niniejszego rozporządzenia.

Rozporządzenie niniejsze obowiązuje 2 dniem 1 stycznia 1923 r.