Rozdział 2 - Dodatek specjalny - Dodatki do uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2014.1618

Akt utracił moc

Wersja od: 31 grudnia 2015 r.

Rozdział  2

Dodatek specjalny

§ 4. Żołnierze zawodowi otrzymują dodatek specjalny za szczególne właściwości lub warunki pełnienia służby z tytułu:

1) wykonywania lotów w składzie załóg wojskowych statków powietrznych;

2) wykonywania bezpośredniej obsługi wojskowych statków powietrznych;

3) pełnienia służby w składzie załóg jednostek pływających Marynarki Wojennej wychodzących na morze;

4) wykonywania pod wodą zadań z użyciem sprzętu nurkowego;

5) wykonywania skoków ze spadochronem;

6) wykonywania zadań polegających na bezpośrednim fizycznym zwalczaniu terroryzmu lub szkoleniu w tym zakresie;

7) wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych lub dochodzeniowo-śledczych w Żandarmerii Wojskowej;

8) pełnienia służby w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego lub w Służbie Wywiadu Wojskowego;

9) wykonywania czynności polegających na rozminowywaniu terenu lub jego oczyszczaniu z przedmiotów wybuchowych albo niebezpiecznych;

10) pełnienia służby w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych;

11) wykonywania zadań ratowniczych oraz związanych z zapobieganiem skutkom klęsk żywiołowych lub ich usuwaniem.

§ 5. Dodatek specjalny przyznaje się od dnia objęcia obowiązków służbowych na stanowisku, na którym żołnierz zawodowy ma obowiązek wykonywania czynności objętych prawem do dodatku specjalnego.

§  6.

1. Żołnierzowi zawodowemu, który otrzymuje dodatek specjalny o charakterze stałym, w ostatnim miesiącu pełnienia zawodowej służby wojskowej dodatek ten przysługuje:

1) w pełnej wysokości - jeżeli żołnierz otrzymywał dodatek specjalny o charakterze stałym przez okres co najmniej 10 lat;

2) w wysokości 1/10 ostatnio pobranej kwoty dodatku specjalnego za każdy rok, w którym żołnierz otrzymywał dodatek specjalny o charakterze stałym - jeżeli żołnierz otrzymywał go przez okres krótszy niż 10 lat, z tym że okres przekraczający sześć miesięcy traktuje się jako pełny rok.

2. Do okresów otrzymywania dodatku, o których mowa w ust. 1, nie zalicza się okresów pobierania dodatku na podstawie art. 90 ust. 1-1c ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą", a także okresów pozostawania w rezerwie kadrowej lub dyspozycji, jeżeli w tych okresach żołnierz nie wykonywał czynności uprawniających do otrzymywania tego dodatku. Wykonywanie czynności uprawniających do otrzymywania dodatku specjalnego w okresie pozostawania w rezerwie kadrowej lub dyspozycji stwierdza dowódca jednostki wojskowej w rozkazie dziennym, wydanym po zakończeniu wykonywania tych czynności.

3. W przypadku:

1) zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej, w razie gdy utrata tej zdolności została spowodowana wypadkiem pozostającym w związku z pełnieniem służby lub chorobą powstałą w związku ze szczególnymi warunkami służby, z tytułu których przysługują świadczenia odszkodowawcze, określone w ustawie z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. z 2014 r. poz. 213),

2) śmierci, zaginięcia lub uznania za zmarłego żołnierza zawodowego

- w uposażeniu żołnierza za ostatni miesiąc pełnienia zawodowej służby wojskowej uwzględnia się pełną wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 1.

4. W razie śmierci żołnierza, zaginięcia lub uznania za zmarłego, wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 1, określa się w decyzji przyznającej odprawę pośmiertną.

5. W przypadku żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 1 i 3, otrzymującego dodatek specjalny na podstawie § 8 ust. 8, § 13 ust. 4, § 15 ust. 7 lub § 17 ust. 4 dla celów ustalenia dodatku specjalnego w ostatnim miesiącu pełnienia służby przyjmuje się kwotę dodatku ustaloną odpowiednio z uwzględnieniem § 8 ust. 1, § 13 ust. 1, § 15 ust. 1 lub § 17 ust. 1.

§  7.

1. Żołnierzowi zawodowemu, który utracił prawo do otrzymywania dodatku specjalnego, w ostatnim miesiącu pełnienia zawodowej służby wojskowej przysługuje dodatek specjalny w wysokości obowiązującej w dniu zwolnienia ze służby lub wygaśnięcia stosunku służbowego w związku ze śmiercią żołnierza, zaginięciem lub uznaniem za zmarłego.

2. Ustalenie wysokości dodatku specjalnego, obowiązującej w dniu zwolnienia z zawodowej służby wojskowej lub wygaśnięcia stosunku służbowego, następuje przez:

1) określenie wskaźnika relacji miesięcznej kwoty dodatku do kwoty bazowej - ustalonych z dnia utraty przez żołnierza prawa do otrzymywania dodatku; wskaźnik ten wyraża się w procentach z zaokrągleniem do setnych części procentu;

2) pomnożenie kwoty bazowej ustalonej na dzień zwolnienia żołnierza ze służby przez wskaźnik relacji, o którym mowa w pkt 1.

3. W zakresie przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1, przepisy § 6 ust. 1, 2, 4 i 5 stosuje się odpowiednio.

§  8.

1. Żołnierz zawodowy, który w ramach obowiązków na zajmowanym stanowisku służbowym wykonuje loty w składzie załóg wojskowych statków powietrznych, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej:

1) 1,80 - piloci, którzy wykonali powyżej 2000 godzin lotu;

2) 1,60 - piloci, którzy wykonali powyżej 1500 godzin do 2000 godzin lotu;

3) 1,30 - piloci, którzy wykonali powyżej 1100 godzin do 1500 godzin lotu;

4) 1,00 - piloci, którzy wykonali powyżej 750 godzin do 1100 godzin lotu, oraz inni członkowie załóg, którzy wykonali powyżej 2500 godzin lotu;

5) 0,80 - piloci, którzy wykonali powyżej 500 godzin do 750 godzin lotu, oraz inni członkowie załóg, którzy wykonali powyżej 2000 godzin do 2500 godzin lotu;

6) 0,60 - piloci, którzy wykonali powyżej 300 godzin do 500 godzin lotu, oraz inni członkowie załóg, którzy wykonali powyżej 1500 godzin do 2000 godzin lotu;

7) 0,50 - piloci, którzy wykonali do 300 godzin lotu, oraz inni członkowie załóg, którzy wykonali powyżej 1000 godzin do 1500 godzin lotu;

8) 0,40 - inni członkowie załóg, którzy wykonali powyżej 500 godzin do 1000 godzin lotu;

9) 0,30 - inni członkowie załóg, którzy wykonali do 500 godzin lotu.

2. Mnożniki kwoty bazowej, o których mowa w ust. 1 pkt 1-7, zwiększa się pilotom, którzy wykonują loty samolotem wielozadaniowym F-16, przez okres:

1) do 3 lat - o 0,2;

2) od 3 do 6 lat - o 0,4;

3) od 6 do 9 lat - o 0,7;

4) od 9 do 12 lat - o 1,0;

5) powyżej 12 lat - o 1,5.

3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do żołnierza zawodowego wykonującego w trakcie szkolenia wojskowego loty na samolocie wielozadaniowym F-16 niebędącym statkiem powietrznym używanym przez Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej.

4. Dodatek specjalny w wysokości określonej w ust. 1 przyznaje się żołnierzowi zawodowemu, który zgodnie z indywidualnym rocznym planem szkolenia i treningu w powietrzu oraz na urządzeniach treningowych i symulatorach w ciągu roku kalendarzowego wykonuje loty w wymiarze nie niższym niż:

1) 30 godzin - samolotem naddźwiękowym albo

2) 40 godzin - innym wojskowym statkiem powietrznym.

W przypadku pełnienia służby wojskowej na stanowisku służbowym, o którym mowa w ust. 1, przez część roku kalendarzowego, przyjmuje się liczbę godzin lotów przypadającą proporcjonalnie do okresu pełnych miesięcy kalendarzowych zajmowania stanowiska służbowego.

5. Do liczby godzin lotów, o których mowa w ust. 1 i 4, wlicza się czas lotów:

1) w składzie załóg wojskowych statków powietrznych wykonanych w okresie pełnienia czynnej służby wojskowej przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej;

2) w składzie załóg wojskowych statków powietrznych oraz innych niż wojskowe statkach powietrznych wykonanych w okresie pełnienia zawodowej służby wojskowej w trakcie szkolenia lotniczego.

6. W przypadku wykonywania w ciągu roku kalendarzowego przez żołnierza zawodowego lotów różnymi statkami powietrznymi przyjmuje się normę godzin określoną w ust. 4 pkt 2.

7. Dla celów ustalania godzin lotu, o których mowa w ust. 1, czas lotu personelu latającego jest liczony od chwili, gdy statek powietrzny rozpoczyna poruszać się za pomocą własnej mocy z zamiarem wykonania startu, do chwili wyłączenia silnika po zakończonym locie, a w odniesieniu dla załóg śmigłowców liczony jest od chwili uruchomienia silnika do zatrzymania łopat wirnika po zakończonym locie, z tym że czas lotu wykonanego:

1) statkiem powietrznym realizującym zadania w strefie działań wojennych - przelicza się przy zastosowaniu współczynnika 3,0;

2) samolotem naddźwiękowym albo śmigłowcem pokładowym lotnictwa Marynarki Wojennej - przelicza się przy zastosowaniu współczynnika 2,0;

3) samolotem odrzutowym poddźwiękowym - przelicza się przy zastosowaniu współczynnika 1,5;

4) innym niż wymienionym w pkt 1 i 2 śmigłowcem - przelicza się przy zastosowaniu współczynnika 1,2.

8. Żołnierzowi zawodowemu otrzymującemu dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, który w okresie roku kalendarzowego nie wykonał liczby godzin lotu określonej w ust. 4, począwszy od dnia 1 stycznia roku następnego dodatek specjalny przyznaje się w wysokości:

1) 1/30 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1, za każdą godzinę lotu wykonanego w okresie poprzedniego roku kalendarzowego - jeżeli żołnierz wykonywał loty wyłącznie samolotem naddźwiękowym;

2) 1/40 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1, za każdą godzinę lotu wykonanego w okresie poprzedniego roku kalendarzowego - w innym niż określony w pkt 1 przypadku.

9. Dodatek specjalny ustalony w sposób określony w ust. 8 wypłaca się żołnierzowi zawodowemu do dnia wykonania liczby godzin lotu określonej w ust. 4.

10. Przepisów § 8 ust. 4 i 6 nie stosuje się do żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 1, zajmującego stanowisko służbowe posiadające dodatkową nazwę "instruktor - pilot", określone w etacie jednostki wojskowej, wymagające doświadczenia lotniczego związanego z planowaniem i modelowaniem procedur użycia lotnictwa w realizacji operacji powietrznych w wymiarze narodowym i sojuszniczym. Liczbę godzin lotów w danym roku kalendarzowym określa w indywidualnym rocznym planie szkolenia i treningu w powietrzu oraz na urządzeniach treningowych i symulatorach Dowódca Generalny Rodzajów Sił Zbrojnych. W przypadku niewykonania w roku kalendarzowym normy godzin lotu, określonej w indywidualnym rocznym planie szkolenia i treningu w powietrzu oraz na urządzeniach treningowych i symulatorach, przepisy ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio, uwzględniając normę godzin lotu zawartą w indywidualnym rocznym planie szkolenia i treningu w powietrzu oraz na urządzeniach treningowych i symulatorach.

§  9.

1. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 8 ust. 1, posiadającemu co najmniej dziesięcioletni staż zawodowej służby wojskowej pełnionej w składzie personelu latającego, który wykonał w roku kalendarzowym loty w wymiarze nie niższym niż:

1) 30 godzin - samolotem naddźwiękowym albo

2) 40 godzin - innym wojskowym statkiem powietrznym

- po zakończeniu roku kalendarzowego przyznaje się jednorazowy dodatek specjalny w wysokości 300% kwoty pobieranego dodatku specjalnego o charakterze stałym.

2. Wysokość jednorazowego dodatku, o którym mowa w ust. 1, ulega zwiększeniu o 20% kwoty pobieranego przez żołnierza zawodowego dodatku specjalnego o charakterze stałym, za każdy pełny rok zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego ponad dziesięć lat, nie więcej jednak niż do wysokości 600%.

3. W przypadku wykonywania w ciągu roku kalendarzowego przez żołnierza zawodowego lotów różnymi statkami powietrznymi przyjmuje się normę godzin określoną w ust. 1 pkt 2.

4. Dla celów ustalania jednorazowego dodatku, o którym mowa w ust. 1, przyjmuje się staż zawodowej służby wojskowej, o którym mowa w § 8 ust. 5 pkt 2, pełnionej w składzie personelu latającego oraz kwotę dodatku o charakterze stałym, o którym mowa w § 8 ust. 1 i 2, ustalone na ostatni dzień roku kalendarzowego, za który żołnierzowi zawodowemu jest przyznawany ten dodatek.

5. Jednorazowy dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się również żołnierzowi zawodowemu, który w trakcie roku kalendarzowego został zwolniony ze stanowiska służbowego, o którym mowa w § 8 ust. 1, i przeniesiony do rezerwy kadrowej w związku ze skierowaniem na studia lub naukę do szkoły wojskowej albo niewojskowej oraz na staż, kurs lub specjalizację. Dodatek ustala się na podstawie stażu zawodowej służby wojskowej w składzie załóg wojskowych statków powietrznych oraz innych niż wojskowe statkach powietrznych, o których mowa w § 8 ust. 5 pkt 2, oraz kwoty dodatku o charakterze stałym, o którym mowa w § 8 ust. 1 i 2, ustalone na ostatni dzień zajmowania stanowiska służbowego przed przeniesieniem do rezerwy kadrowej. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

§  10.

1. Żołnierzowi zawodowemu, który w trakcie miesiąca kalendarzowego wykonywał loty oznaczone statusem HEAD, po zakończeniu miesiąca kalendarzowego przyznaje się jednorazowy dodatek specjalny ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej określonych w tabeli.

Funkcje pełnione na pokładzie statku powietrznego	Mnożnik kwoty bazowej, w zależności od liczby godzin wykonanych lotów
	powyżej 750 do 1000	powyżej 1000 do 1500	powyżej 1500 do 2000	powyżej 2000 do 3000	powyżej 3000
dowódca statku powietrznego	do 0,8	do 0,9	do 1,1	do 1,2	do 1,5
drugi pilot	do 0,6	do 0,7	do 0,9	do 1,0	do 1,2
nawigator pokładowy	do 0,4	do 0,5	do 0,7	do 0,8	do 1,0
technik (inżynier) pokładowy	do 0,2	do 0,3	do 0,4	do 0,5	do 0,7

2. Przy określaniu wysokości dodatku, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się liczbę lotów wykonanych w trakcie miesiąca kalendarzowego, poziom wyszkolenia specjalistycznego żołnierza zawodowego oraz posiadane przez niego uprawnienia lotnicze, stopień trudności i złożoności wykonywanych zadań służbowych, a także uciążliwości i zagrożenia, które wystąpiły w trakcie wykonywania lotów.

§ 11. Żołnierzowi zawodowemu nieuprawnionemu do dodatku specjalnego, o którym mowa w § 8, który wykonuje loty w składzie załogi wojskowego statku powietrznego, przyznaje się za każdą godzinę lotu dodatek specjalny w wysokości 1/30 najniższej miesięcznej kwoty dodatku specjalnego należnego pilotowi lub innemu członkowi załogi, w wysokości określonej odpowiednio w § 8 ust. 1 pkt 7 lub 9.

§  12.

1. Żołnierz zawodowy, który w ramach obowiązków na zajmowanym stanowisku służbowym wykonuje bezpośrednią obsługę wojskowych statków powietrznych, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej:

1) do 0,10 - który pełnił służbę wojskową na stanowiskach objętych prawem do dodatku do 10 lat;

2) do 0,20 - który pełnił służbę wojskową na stanowiskach objętych prawem do dodatku od 10 do 20 lat;

3) do 0,30 - który pełnił służbę wojskową na stanowiskach objętych prawem do dodatku powyżej 20 lat.

2. Mnożniki kwoty bazowej, o których mowa w ust. 1, zwiększa się o 0,10 żołnierzom zawodowym wykonującym bezpośrednią obsługę samolotów wielozadaniowych F-16 lub śmigłowców pokładowych lotnictwa Marynarki Wojennej albo statków powietrznych przeznaczonych do wykonywania zadań transportu powietrznego o statusie HEAD.

3. Stanowiskami służbowymi objętymi prawem do dodatku, o którym mowa w ust. 1, są stanowiska służbowe w pododdziałach technicznych jednostek wojskowych, w których dokonuje się obsługi wojskowych statków powietrznych, oznaczone w etatach jednostek wojskowych cechą korpusu osobowego sił powietrznych - 22, cechą grupy osobowej inżynieryjno-lotniczej - J oraz symbolem specjalności wojskowej:

1) eksploatacja lotniczych urządzeń radioelektronicznych - 04 lub 24;

2) eksploatacja osprzętu lotniczego - 05 lub 27;

3) eksploatacja samolotów - 06 lub 28;

4) eksploatacja śmigłowców - 07 lub 33;

5) eksploatacja uzbrojenia lotniczego - 10 lub 38;

6) eksploatacja lotniczych urządzeń fotograficznych - 22;

7) eksploatacja lotniczych urządzeń noktowizyjnych - 23;

8) obsługa osprzętu lotniczego - 65;

9) obsługa lotniczych urządzeń fotograficznych - 61;

10) obsługa lotniczych urządzeń radioelektronicznych - 62;

11) obsługa techniczna samolotów poddźwiękowych - 67;

12) obsługa techniczna samolotów naddźwiękowych - 68;

13) obsługa techniczna samolotów transportowych - 69;

14) obsługa techniczna śmigłowców - 74;

15) obsługa uzbrojenia lotniczego - 78.

4. Przy przyznawaniu żołnierzowi zawodowemu dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się poziom wyszkolenia specjalistycznego żołnierza oraz posiadane przez niego uprawnienia w zakresie obsługi statków powietrznych, stopień trudności i złożoności wykonywanych zadań, liczbę podległych lub nadzorowanych żołnierzy, a także uciążliwości i zagrożenia związane z realizacją zadań wynikających z zajmowanego stanowiska służbowego.

§  13.

1. Żołnierz zawodowy zajmujący etatowe stanowisko w składzie załogi jednostki pływającej Marynarki Wojennej, który wychodzi na morze na tej lub innej jednostce pływającej Marynarki Wojennej, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny, ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej określonych w tabeli.

Rodzaj jednostki pływającej	Mnożnik kwoty bazowej, w zależności od czasu służby w składach etatowych załóg jednostek pływających
	do 5 lat	powyżej 5 lat do 10 lat	powyżej 10 lat
okręty podwodne	0,40	0,50	0,60
okręty nawodne	0,20	0,30	0,40
pozostałe jednostki pływające	0,15	0,20	0,30

2. Dodatek specjalny w wysokości wynikającej z ust. 1 przyznaje się żołnierzowi zawodowemu, który w składzie załogi jednostki pływającej Marynarki Wojennej przebywa na morzu w łącznym wymiarze nie niższym niż 30 dni w ciągu roku kalendarzowego, w czasie nie krótszym niż 6 godzin dziennie. W przypadku pełnienia służby na stanowisku służbowym, o którym mowa w ust. 1, przez część roku kalendarzowego, przyjmuje się liczbę dni przebywania na morzu przypadającą proporcjonalnie do okresu pełnych miesięcy kalendarzowych zajmowania stanowiska służbowego. Czas przebywania jednostki pływającej Marynarki Wojennej na morzu jest liczony od chwili minięcia głowic falochronów wejściowych do portu przy wyjściu na morze do chwili minięcia tych głowic przy wejściu do portu.

3. Do czasu służby w składach etatowych załóg jednostek pływających Marynarki Wojennej, o którym mowa w ust. 1, oraz do czasu przebywania na morzu, o którym mowa w ust. 2, wlicza się odpowiednio czas służby w składach etatowych załóg jednostek pływających oraz dni przebywania na morzu w okresie pełnienia czynnej służby wojskowej przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej.

4. Żołnierzowi zawodowemu otrzymującemu dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, który w okresie roku kalendarzowego wychodził na jednostkach pływających Marynarki Wojennej na morze w wymiarze niższym niż określony w ust. 2, począwszy od dnia 1 stycznia roku następnego dodatek specjalny przyznaje się w wysokości 1/30 miesięcznej stawki dodatku określonej w ust. 1, za każdy dzień w okresie poprzedniego roku kalendarzowego, w którym żołnierz wypływał na morze na czas nie krótszy niż 6 godzin dziennie. Przepis § 8 ust. 9 stosuje się odpowiednio.

§ 14. Żołnierzowi zawodowemu nieuprawnionemu do dodatku specjalnego, o którym mowa w § 13, który wykonuje czynności służbowe na jednostkach pływających Marynarki Wojennej, przyznaje się za każdy dzień zaokrętowania połączonego z wyjściem na morze na czas nie krótszy niż 6 godzin dodatek w wysokości 1/30 najniższej miesięcznej stawki dodatku specjalnego wypłacanej żołnierzowi na podstawie § 13 ust. 1, uzależnionej od rodzaju jednostki pływającej, na której żołnierz wykonywał obowiązki służbowe.

§  15.

1. Żołnierz zawodowy, który w ramach obowiązków na zajmowanym stanowisku służbowym wykonuje zadania pod wodą z użyciem sprzętu nurkowego, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny, ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej:

1) 0,60 - który wykonał pod wodą zadania w łącznym wymiarze powyżej 1500 godzin;

2) 0,50 - który wykonał pod wodą zadania w łącznym wymiarze powyżej 1000 do 1500 godzin;

3) 0,40 - który wykonał pod wodą zadania w łącznym wymiarze powyżej 500 do 1000 godzin;

4) 0,30 - który wykonał pod wodą zadania w łącznym wymiarze do 500 godzin.

2. Mnożniki kwoty bazowej, o których mowa w ust. 1, zwiększa się o 0,30 żołnierzom zawodowym wykonującym nurkowania w głębinowym sprzęcie nurkowym zasilanym mieszaniną oddechową.

3. Dodatek specjalny w wysokości określonej w ust. 1 przyznaje się żołnierzowi zawodowemu, który w ramach wykonywania zadań służbowych w ciągu roku kalendarzowego przebywa pod wodą w wymiarze nie niższym niż:

1) 30 godzin - w głębinowym sprzęcie nurkowym zasilanym mieszaniną oddechową;

2) 60 godzin - w autonomicznych aparatach nurkowych o zamkniętym obiegu tlenu albo zamkniętym lub półzamkniętym obiegu mieszaniny oddechowej;

3) 90 godzin - w sprzęcie nurkowym zasilanym sprężonym powietrzem.

W przypadku pełnienia służby na stanowisku służbowym, o którym mowa w ust. 1, przez część roku kalendarzowego, przyjmuje się liczbę godzin wykonywania zadań pod wodą z użyciem sprzętu nurkowego, przypadającą proporcjonalnie do okresu pełnych miesięcy kalendarzowych zajmowania stanowiska służbowego.

4. W przypadku wykonywania w ciągu roku kalendarzowego przez żołnierza zawodowego zadań pod wodą w różnym sprzęcie nurkowym przyjmuje się normę godzin określoną w ust. 3 pkt 3, z tym że czas pobytu pod wodą:

1) w głębinowym sprzęcie nurkowym zasilanym mieszaniną oddechową przelicza się przy zastosowaniu współczynnika 3,0;

2) w autonomicznych aparatach nurkowych o zamkniętym obiegu tlenu albo o zamkniętym lub półzamkniętym obiegu mieszaniny oddechowej przelicza się przy zastosowaniu współczynnika 1,5.

5. Do czasu wykonywania zadań pod wodą, o którym mowa w ust. 1 i 3, wlicza się czas wykonywania zadań pod wodą z użyciem sprzętu nurkowego w okresie pełnienia czynnej służby wojskowej przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej.

6. Dla celów ustalania łącznego czasu wykonywania zadań pod wodą, o którym mowa w ust. 1, czas przebywania pod wodą jest liczony od chwili rozpoczęcia zanurzania pod wodę do chwili zakończenia wynurzania spod wody. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

7. Żołnierzowi zawodowemu otrzymującemu dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, który w okresie roku kalendarzowego nie wykonał liczby godzin pobytu pod wodą określonej w ust. 3 albo w ust. 4, począwszy od dnia 1 stycznia roku następnego dodatek specjalny przyznaje się w wysokości:

1) 1/30 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1, za każdą godzinę pobytu pod wodą w okresie poprzedniego roku kalendarzowego - jeżeli żołnierz wykonywał zadania w głębinowym sprzęcie nurkowym zasilanym mieszaniną oddechową;

2) 1/60 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1, za każdą godzinę pobytu pod wodą w okresie poprzedniego roku kalendarzowego w autonomicznych aparatach nurkowych o zamkniętym obiegu tlenu albo zamkniętym lub półzamkniętym obiegu mieszaniny oddechowej;

3) 1/90 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1, za każdą godzinę pobytu pod wodą w okresie poprzedniego roku kalendarzowego w sprzęcie nurkowym zasilanym sprężonym powietrzem.

Przepis § 8 ust. 9 stosuje się odpowiednio.

§ 16. Żołnierzowi zawodowemu nieuprawnionemu do dodatku specjalnego, o którym mowa w § 15, który wykonuje zadania pod wodą z użyciem sprzętu nurkowego albo zadania w warunkach sztucznie podwyższonego ciśnienia atmosferycznego, przyznaje się za każdą godzinę wykonywania tych zadań dodatek specjalny w wysokości 1/30 miesięcznej stawki dodatku specjalnego wypłacanej żołnierzowi na podstawie § 15 ust. 1 pkt 4.

§  17.

1. Żołnierz zawodowy, który w ramach obowiązków na zajmowanym stanowisku służbowym wykonuje skoki ze spadochronem, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej:

1) 0,45 - żołnierz, który wykonał powyżej 1000 skoków ze spadochronem;

2) 0,40 - żołnierz, który wykonał powyżej 500 do 1000 skoków ze spadochronem;

3) 0,35 - żołnierz, który wykonał powyżej 300 do 500 skoków ze spadochronem;

4) 0,30 - żołnierz, który wykonał powyżej 100 do 300 skoków ze spadochronem;

5) 0,20 - żołnierz, który wykonał do 100 skoków ze spadochronem.

2. Dodatek specjalny w wysokości wynikającej z ust. 1 przyznaje się żołnierzowi zawodowemu, który w ramach szkolenia jednostek lub pododdziałów wojskowych objętych szkoleniem spadochronowym wykonuje w ciągu roku kalendarzowego co najmniej:

1) 20 skoków ze spadochronem - jeżeli żołnierz pełni służbę w charakterze wojskowego instruktora spadochronowego;

2) 5 skoków ze spadochronem - innemu żołnierzowi.

W przypadku pełnienia służby na stanowisku służbowym, o którym mowa w ust. 1, przez część roku kalendarzowego, przyjmuje się liczbę skoków ze spadochronem przypadającą proporcjonalnie do okresu pełnych miesięcy kalendarzowych zajmowania stanowiska służbowego.

3. Do liczby wykonanych skoków ze spadochronem, o których mowa w ust. 1 i 2, wlicza się skoki ze spadochronem wykonane w ramach szkolenia jednostek lub pododdziałów wojskowych objętych szkoleniem spadochronowym w okresie pełnienia czynnej służby wojskowej przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej.

4. Żołnierzowi zawodowemu otrzymującemu dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, który w okresie roku kalendarzowego nie wykonał liczby skoków określonej w ust. 2, począwszy od dnia 1 stycznia roku następnego dodatek specjalny przyznaje się w wysokości:

1) 1/20 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1 - za każdy skok wykonany w okresie poprzedniego roku kalendarzowego, jeżeli żołnierz pełni służbę w charakterze instruktora spadochronowego;

2) 1/5 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1 - za każdy skok wykonany w okresie poprzedniego roku kalendarzowego, w innym niż określony w pkt 1 przypadku.

Przepis § 8 ust. 9 stosuje się odpowiednio.

§ 18. Żołnierzowi zawodowemu nieuprawnionemu do dodatku specjalnego, o którym mowa w § 17, przyznaje się za każdy skok ze spadochronem wykonany w trakcie szkolenia jednostek lub pododdziałów wojskowych objętych szkoleniem spadochronowym dodatek specjalny w wysokości 1/30 miesięcznej stawki dodatku, wypłacanej żołnierzom na podstawie § 17 ust. 1 pkt 5.

§  19.

1. Żołnierz zawodowy pełniący służbę w Jednostce Wojskowej Nr 2305, który wykonuje zadania polegające na bezpośrednim fizycznym zwalczaniu terroryzmu lub uczestniczy w szkoleniu w tym zakresie, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej określonych w tabeli.

Rodzaj zajmowanego stanowiska służbowego, ze względu na stopień etatowy stanowiska	Mnożnik kwoty bazowej, w zależności od czasu służby pełnionej w Jednostce Wojskowej Nr 2305
	do 3 lat	powyżej 3 lat do 6 lat	powyżej 6 lat
stanowisko przewidziane dla oficera starszego	od 1,10 do 1,30	od 1,40 do 1,80	od 1,90 do 2,20
stanowisko przewidziane dla oficera młodszego	od 0,90 do 1,10	od 1,20 do 1,30	od 1,40 do 1,60
stanowisko przewidziane dla podoficera lub szeregowego zawodowego	od 0,80 do 0,90	od 1,00 do 1,10	od 1,20 do 1,40

2. Przy przyznawaniu żołnierzowi zawodowemu dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się sposób wywiązywania się z obowiązków służbowych, stopień trudności i złożoności powierzanych zadań, liczbę podległych żołnierzy oraz stopień niebezpieczeństwa utraty przez niego zdrowia lub życia, inne uciążliwości i niebezpieczeństwa związane z realizacją zadań wynikających z zajmowanego stanowiska służbowego, a także poziom wyszkolenia wojskowego i specjalistycznego żołnierza.

§  20.

1. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko służbowe określone grupą osobową operacyjno-rozpoznawczą lub dochodzeniowo-śledczą, który w ramach obowiązków na zajmowanym stanowisku służbowym wykonuje czynności operacyjno-rozpoznawcze lub dochodzeniowo-śledcze w Żandarmerii Wojskowej, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej:

1) do 0,30 - w przypadku żołnierza, który pełnił służbę wojskową na stanowiskach objętych prawem do dodatku do 10 lat;

2) do 0,40 - w przypadku żołnierza, który pełnił służbę wojskową na stanowiskach objętych prawem do dodatku od 10 do 20 lat;

3) do 0,50 - w przypadku żołnierza, który pełnił służbę wojskową na stanowiskach objętych prawem do dodatku powyżej 20 lat.

2. Przy przyznawaniu żołnierzowi zawodowemu dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się stopień trudności i złożoności powierzanych zadań oraz efekty uzyskiwane w trakcie ich realizowania, a także poziom doświadczenia i wyszkolenia specjalistycznego żołnierza.

3. Do czasu uprawniającego do przyznania dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, wlicza się czas dotychczasowego pełnienia czynnej służby wojskowej w wojskowych organach ścigania i wojskowych służbach specjalnych.

§  21.

1. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko służbowe w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego lub Służbie Wywiadu Wojskowego otrzymuje miesięczny dodatek specjalny w wysokości od 0,04 do 2,5 kwoty bazowej.

2. Przy przyznawaniu żołnierzowi zawodowemu dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się sposób wywiązywania się z obowiązków służbowych, zakres tych obowiązków oraz posiadane kwalifikacje zawodowe.

§  22.

1. Żołnierz zawodowy pełniący służbę w etatowych patrolach rozminowania, który wykonuje czynności polegające na rozminowywaniu terenu lub jego oczyszczaniu z przedmiotów wybuchowych albo niebezpiecznych, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny do wysokości 0,60 kwoty bazowej.

2. Przy przyznawaniu żołnierzowi zawodowemu dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się stopień niebezpieczeństwa utraty zdrowia lub życia oraz inne uciążliwości i niebezpieczeństwa w trakcie wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, a także poziom wyszkolenia specjalistycznego żołnierza.

§  23.

1. Żołnierz zawodowy, który pełni służbę w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej:

1) przy pierwszym stopniu szkodliwości lub uciążliwości - 0,05;

2) przy drugim stopniu szkodliwości lub uciążliwości - 0,06;

3) przy trzecim stopniu szkodliwości lub uciążliwości - 0,08;

4) przy czwartym stopniu szkodliwości lub uciążliwości - 0,12.

2. Stanowiskami służbowymi, na których pełnienie służby wojskowej jest szkodliwe dla zdrowia lub uciążliwe, są stanowiska, z których zakresu zadań wynika konieczność wykonywania obowiązków służbowych przez co najmniej połowę obowiązującego miesięcznego czasu służby w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych, których wykaz stanowi załącznik do rozporządzenia.

3. Dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, za służbę pełnioną w warunkach określonych w pkt 1 ppkt 1, 2, 4, 7 i 11, pkt 2 ppkt 1, 2, 4 i 6 oraz w pkt 4 ppkt 9 załącznika do rozporządzenia, przyznaje się żołnierzowi zawodowemu, jeżeli w środowisku pełnienia służby są przekroczone najwyższe dopuszczalne stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia określone w przepisach wydanych na podstawie art. 228 § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502).

4. Pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia, o których mowa w ust. 3, dokonują organy wskazane w przepisach wydanych na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy.

5. Zaliczenia stanowisk służbowych do określonego stopnia szkodliwości dla zdrowia lub uciążliwości dokonuje dowódca jednostki wojskowej na podstawie protokołu powołanej w tym celu komisji, określającego stanowiska służbowe oraz stopnień szkodliwości dla zdrowia lub uciążliwości występujący na tych stanowiskach oraz przeciętny miesięczny wymiar czasu służby w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych na tych stanowiskach.

6. Wypłatę dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, wstrzymuje się po osiągnięciu poprawy warunków służby, potwierdzonej pomiarami środowiskowymi lub po wyeliminowaniu czynników, które stanowiły uzasadnienie dla przyznania dodatku.

§ 24. Żołnierzowi zawodowemu wykonującemu poza macierzystą jednostką wojskową zadania związane z bezpośrednim udziałem w zapobieganiu skutkom klęsk żywiołowych lub ich usuwaniu albo zadania ratownicze przyznaje się dodatek specjalny w wysokości 0,03 kwoty bazowej za każdą rozpoczętą dobę wykonywania tych zadań.