Dodatek uzdrowiskowy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.49.432

Akt utracił moc
Wersja od: 1 czerwca 1922 r.

ROZPORZĄDZENIE
RADY MINISTRÓW
z dnia 7 czerwca 1922 r.
o dodatku uzdrowiskowym.

Na mocy postanowień o normowaniu wynagrodzeń niestałych i ubocznych, zawartych w ustawach z 13 lipca 1920 r. o uposażeniu funkcjonarjuszów państwowych (Dz. U. R. P. № 65, poz. 429-436) zarządza się co następuje:
Osoby, pobierające uposażenie ze Skarbu Państwa na podstawie ustaw o uposażeniu z 13 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 65, poz. 429 - 436), których siedziba urzędowa znajduje się w obrębie uzdrowisk (zdrojowisk, stacji klimatycznych, kąpielisk morskich), pobierać mogą w czasie sezonu dodatek uzdrowiskowy w wysokości określonej w art. 2.
Dodatek uzdrowiskowy wynosi miesięcznie w uzdrowiskach z frekwencją ponad 3.000 kuracjuszów w czasie sezonu 25% w uzdrowiskach z frekwencją ponad 5.000 kuracjuszów 40%, w uzdrowiskach z frekwencją ponad 10.000 kuracjuszów 50% każdorazowego dodatku drożyźnianego, ustalonego dla danej klasy miejscowości.

Osoby wymienione w § 1 niniejszego rozporządzenia pobierać mogą w razie delegowania do uzdrowisk (zdrojowisk, stacji klimatycznych, kąpieli morskich) na czas sezonu dodatek analogiczny do djet. Od prawa pobierania tego dodatku wyłączeni są pracownicy państwowi pobierający już dodatek uzdrowiskowy

Przez sezon rozumie się w uzdrowiskach, uznanych w myśl ustawy z 23 marca 1922 r. (Dz. U. R. P. № 31, poz. 254) - za posiadające charakter użyteczności publicznej, okres ogłoszony urzędowo jako sezon kuracyjny; we wszystkich innych uzdrowiskach-okres czasu od 15 maja do 30 września.
Przyznania określonego w § 1 dodatku uzdrowiskowego, ułożenia i uzupełnienia spisu uzdrowisk dokonywa Prezes Rady Ministrów w porozumieniu z Ministrem Skarbu i Ministrem Zdrowia Publicznego.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 1 czerwca 1922 r.
1 § 2 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 21 sierpnia 1922 r. (Dz.U.22.78.704) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 1922 r.