Dodatek lokalny do uposażenia wojskowych, pełniących służbę na niektórych obszarach kraju.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1947.53.289

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lipca 1947 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

z dnia 26 czerwca 1947 r.

wydane w porozumieniu z Ministrem Skarbu o dodatku lokalnym do uposażenia wojskowych, pełniących służbę na niektórych obszarach kraju.

Na podstawie art. 30 dekretu z dnia 14 lutego 1946 r. o uposażeniu wojskowych (Dz. U. R. P. Nr 67, poz. 371) zarządza się, co następuje:

§ 1. Wszystkim oficerom, podoficerom zawodowym i nadterminowym, pełniącym służbę w formacjach wojskowych, stacjonowanych na obszarze miasta i powiatu Gdańska, miasta Gdyni, powiatu morskiego oraz Ziem Odzyskanych z wyjątkiem powiatów gliwickiego, bytomskiego i zabrskiego, przyznaje się ze względu na szczególne warunki dodatek lokalny.

§ 2. Wysokość dodatku lokalnego wynosi miesięcznie:

Generał broni. 2.400 zł

Generał dywizji 2.100 zł

Generał brygady 1.800 zł

Pułkownik 1.500 zł

Podpułkownik 1.350 zł

Major 1.100 zł

Kapitan 1.000 zł

Porucznik 900 zł

Podporucznik 800 zł

Chorąży 700 zł

Starszy sierżant zawodowy i nadterminowy 600 zł

Sierżant zawod. i nadterm. 500 zł

Plutonowy zawod. i nadterm. 450 zł

Kapral zawod. i nadterm. 400 zł

§ 3. Za obszar Ziem Odzyskanych, na których obowiązuje dodatek lokalny, uważa się ziemie na zachód i północ od granic Państwa z roku 1939, z wyłączeniem powiatów gliwickiego, bytomskiego i zabrskiego.

§ 4. Wyłączone od prawa do dodatku lokalnego są osoby wojskowe, wymienione w § 1, w przypadkach:

a) przebywania na leczeniu szpitalnym lub na urlopie dla poratowania zdrowia przez przeciąg czasu, przekraczający 6 miesięcy,

b) przebywania w dyspozycji wydziału personalnego poza obszarem, wymienionym w § 1, ponad 1 miesiąc, licząc od dnia pierwszego następnego miesiąca po dniu skierowania do dyspozycji wydziału personalnego.

§ 5. Osoby, wymienione w § 1, a przebywające w szkołach (na kursach) wojskowych, zatrzymują przez czas przebywania w szkole (na kursie) dodatek lokalny z ograniczeniem, przewidzianym w § 6.

§ 6. Równoczesne pobieranie dodatku lokalnego na podstawie niniejszego rozporządzenia oraz dodatku stołecznego jest niedopuszczalne.

§ 7. W przypadku przeniesienia służbowego oficera, podoficera zawodowego i nadterminowego do formacji wojskowej stacjonowanej na obszarze, wymienionym w § 1, prawo do dodatku lokalnego powstaje z dniem pierwszym najbliższego miesiąca kalendarzowego po objęciu stanowiska na nowym miejscu służbowym.

§ 8. W przypadku przeniesienia służbowego powyższych osób z obszaru, wymienionego w § 1, do miejscowości, w której nie przysługuje dodatek lokalny prawo do dodatku lokalnego gaśnie z dniem ostatnim miesiąca kalendarzowego, w którym nastąpiło zwolnienie ze stanowiska.

§ 9. Dodatek lokalny wypłaca się wraz z uposażeniem za dany miesiąc.

§ 10. Nabycie i wygaśnięcie prawa do dodatku lokalnego ogłasza się w rozkazie dziennym formacji wojskowej, podając równocześnie podstawę powodującą nabycie bądź wygaśnięcie prawa do dodatku lokalnego.

§ 11. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą obowiązującą od dnia 1 lipca 1947 r.

Równocześnie traci moc obowiązującą rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 18 marca 1947 r. wydane w porozumieniu z Ministrem Skarbu o dodatku lokalnym do uposażenia wojskowych, pełniących służbę na niektórych obszarach kraju (Dz. U. R. P. Nr 37, poz. 177).