Dodatek lokalny do uposażenia wojskowych, pełniących służbę na niektórych obszarach kraju.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1947.37.177

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1947 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

z dnia 18 marca 1947 r.

wydana w porozumieniu z Ministrem Skarbu o dodatku lokalnym do uposażenia wojskowych, pełniących służbę na niektórych obszarach kraju.

Na podstawie art. 30 dekretu z dnia 14 lutego 1946 r. o uposażeniu wojskowych (Dz. U. R. P. Nr 67, poz. 371) zarządza się, co następuje:

§ 1. Wszystkim oficerom, podoficerom zawodowym i nadterminowym, pełniącym służbę w formacjach wojskowych, stacjonowanych na obszarze miasta i powiatu Gdańska, miasta Gdyni, powiatu morskiego oraz Ziem Odzyskanych, z wyjątkiem powiatu gliwickiego, bytomskiego i powiatu miejskiego Zabrze - przyznaje się ze względu na szczególne warunki dodatek lokalny.

§ 2. Wysokość dodatku lokalnego wynosi miesięcznie:

Generał broni 4.800 zł

Generał dywizji 4.200 zł

Generał brygady 3.600 zł

Pułkownik 3.000 zł

Podpułkownik 2.700 zł

Major 2.200 zł

Kapitan 2.000 zł

Porucznik 1.800 zł

Podporucznik 1.600 zł

Chorąży 1.400 zł

Starszy sierżant zawod. i nadterm. 1.200 zł

Sierżant 1.000 zł

Plutonowy 900 zł

Kapral 800 zł

§ 3. Za obszar Ziem Odzyskanych, na których obowiązują dodatek lokalny, uważa się ziemie na zachód i północ od granic Państwa z roku 1939, z wyłączeniem powiatu gliwickiego, bytomskiego i powiatu miejskiego Zabrze.

§ 4. Wyłączone od prawa do dodatku lokalnego są osoby wojskowe, wymienione w § 1, w przypadkach:

a) przebywania w leczeniu szpitalnym lub na urlopie dla poratowania zdrowia przez przeciąg czasu, przekraczający 6 miesięcy;

b) przebywania w dyspozycji wydziału personalnego poza obszarem, wymienionym w § 1, ponad 1 miesiąc, licząc od dnia pierwszego następnego miesiąca po dniu skierowania do dyspozycji wydziału personalnego.

§ 5. Osoby, wymienione w § 1, a przebywające w szkołach (kursach) wojskowych, zatrzymują przez czas przebywania w szkole (kursie) dodatek lokalny z ograniczeniem, przewidzianym w § 6.

§ 6. Równoczesne otrzymanie dodatku lokalnego na podstawie niniejszego rozporządzenia oraz dodatku stołecznego na podstawie dekretu z dnia 19 sierpnia 1946 r. o zmianie dekretu z dnia 14 lutego 1946 r. o uposażeniu wojskowych (Dz. U. R. P. Nr 45, poz. 260) jest niedopuszczalne.

§ 7. W przypadku przeniesienia służbowego oficera, podoficera zawodowego i nadterminowego do formacji wojskowej, stacjonowanej na obszarze, wymienionym w § 1, prawo do dodatku lokalnego powstaje z dniem 1 najbliższego miesiąca kalendarzowego po objęciu stanowiska na nowym miejscu służbowym.

§ 8. W przypadku przeniesienia służbowego powyższych osób z obszaru, wymienionego w § 1 do miejscowości, w której nie przysługuje dodatek lokalny, prawo do dodatku lokalnego gaśnie z dniem ostatnim miesiąca kalendarzowego, w którym nastąpiło zwolnienie ze stanowiska.

§ 9. Dodatek lokalny wypłaca się wraz z uposażeniem za dany miesiąc.

§ 10. Nabycie i wygaśnięcie prawa do dodatku lokalnego ogłasza się w rozkazie dziennym formacji wojskowej, podając równocześnie podstawę, powodującą nabycie bądź wygaśnięcie prawa do dodatku lokalnego.

§ 11. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą obowiązującą od dnia 1 stycznia 1947 r.