§ 6. - Dodatek kontrolerski dla pracowników podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych.
Dziennik Ustaw
Dz.U.2016.764 t.j.
Akt utracił moc Wersja od: 2 czerwca 2016 r.
§ 6.
1.
Wysokość dodatku może być zmieniona, jeżeli pracownik:1)
był nieobecny w pracy dłużej niż 1 miesiąc, z innych przyczyn niż urlop wypoczynkowy, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 2;2)
uzyskał na piśmie ocenę pracy kontrolerskiej:a)
bardzo dobrą,b)
niezadowalającą.1a.
Ocenę pracy kontrolerskiej sporządza się, biorąc pod uwagę następujące kryteria:1)
znajomość procedury i poprawność zastosowania przepisów prawa, w tym podatkowego, w ustaleniach kontroli;2)
stopień trudności, złożoności i uciążliwości wykonywanych kontroli;3)
kwalifikacje i doświadczenie w wykonywaniu kontroli;4)
kreatywność i inicjatywę.1b.
Ocenę pracy kontrolerskiej sporządza:1)
naczelnik urzędu skarbowego w przypadku:a)
pracowników, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1, biorąc pod uwagę opinię bezpośredniego przełożonego ocenianego pracownika,b)
kierownika komórki kontroli podatkowej, o którym mowa w § 2 ust. 2 pkt 2, biorąc pod uwagę stopień realizacji zadań i wyznaczonych celów;2)
kierujący komórką organizacyjną w przypadku:a)
pracowników, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 2, biorąc pod uwagę opinię bezpośredniego przełożonego ocenianego pracownika oraz stopień realizacji zadań i wyznaczonych celów,b)
kierownika komórki wykonującej kontrole, o którym mowa w § 2 ust. 2 pkt 2, biorąc pod uwagę stopień realizacji zadań i wyznaczonych celów.1c.
Ocena pracy kontrolerskiej jest sporządzana kwartalnie i przekazywana odpowiednio do dyrektora izby skarbowej albo dyrektora generalnego urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych - nie później niż do 15 dnia miesiąca po upływie kwartału, za który sporządzana jest ocena pracy kontrolerskiej.2.
Pracownik traci uprawnienie do dodatku kontrolerskiego, jeżeli:1)
przestanie spełniać warunki, o których mowa w § 2;2)
jego nieobecność w pracy przekracza 3 miesiące.3.
Utrata dodatku albo zmiana jego wysokości następuje odpowiednio z końcem miesiąca kalendarzowego, w którym nastąpiło zdarzenie, o którym mowa w ust. 1 albo 2.