Darowanie odszkodowań i nawiązek za przestępstwa leśne.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.2.10

Akt utracił moc
Wersja od: 22 marca 1921 r.

USTAWA
z dnia 19 grudnia 1919 r.
w przedmiocie darowania odszkodowań i nawiązek za przestępstwa leśne.

Nawiązki w sumie podwójnej wartości samowolnie wyciętego, uszkodzonego lub zabranego drzewa, lub materjałów leśnych, jako też bezprawnie przygotowanych materjałów drzewnych, które zostały użyte na odbudowę zagród, zniszczonych przez wojnę (art. 627 cz. I k. k.), tudzież przewidziane w art. 627 cz. II k. k. pojedyncza wartość tychże, są darowane i drzewo nie ulega odebraniu i zwróceniu Skarbowi Państwa, o ile przestępstwo popełniono w lasach państwowych przed dniem 8 lutego 1919 r. zaś w powiatach augustowskim, suwalskim, sejneńskim, sokolskim, białostockim oraz na kresach wschodnich przed dniem 1 listopada 1919 r., nawet w tych wypadkach, gdyby prawomocne wyroki nie zostały wykonane.

Ustawa niniejsza nie dotyczy przestępstw leśnych, dokonanych dla celów spekulacyjnych.

Ustawa niniejsza obowiązuje na ziemiach b. zaboru rosyjskiego. Wykonanie tej ustawy należy do Ministra Sprawiedliwości, Rolnictwa i Dóbr Państwowych, tudzież Skarbu.

1 Art. 1 zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 4 marca 1921 r. (Dz.U.21.26.145) zmieniającej nin. ustawę z dniem 22 marca 1921 r.