Dalsze podwyższenie kosztów sądowych i opłat notarjuszów, adwokatów i komorników sądowych w b. dzielnicy pruskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1921.69.461

Akt utracił moc

Wersja od: 20 sierpnia 1921 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA B. DZIELNICY PRUSKIEJ

z dnia 17 lipca 1921 r.

o dalszem podwyższeniu kosztów sądowych i opłat notarjuszów, adwokatów i komorników sądowych w b. dzielnicy pruskiej.

Na mocy art. 9 ustawy z dnia 21 stycznia 1921 r. o podwyższeniu kosztów sądowych i opłat notarjuszów, adwokatów, komorników sądowych w byłej dzielnicy pruskiej (Dz. Ust. № 13 poz. 73) zarządzam co następuje:

§ 1. Opłaty, przewidziane:

a) w §§ 33, 57 i 123 pruskiej ustawy o kosztach sądowych;

b) w §§ 4 i 5 pruskie] ustawy o opłatach notarjuszów,

oraz wszystkie osobne opłaty przewidziane w ustawach powyższych wraz z ich najniższemi i najwyższemi stawkami, podwyższa się o dalsze dwadzieścia dziesiątych.

§ 2. Opłaty, przewidziane:

a)	w § 8	niemieckiej	ustawy	o kosztach sądowych;
b)	w § 9	"	"	o opłatach adwokatów;

c) w artykule 3 ustawy zawierającej przepisy krajowe o opłatach adwokatów i komorników sądowych,

oraz wszystkie osobne opłaty przewidziane w ustawach powyższych wraz z ich najniższemi i najwyższemi stawkami, tudzież opłaty przewidziane w §§ 2, 6 do 10 niemieckiej ustawy o opłatach komorników sądowych podwyższa się o dalsze dziesięć dziesiątych.

§ 3. Opłaty, przewidziane w § 4 niemieckiej ustawy o opłatach komorników sądowych podwyższa się. w ten sposób, że zawartą tamże tabelę opłat zastępuje się tabelą następującą:

Od

kwoty

do

100

marek

10

od

sta

Od

części

kwoty

przekraczającej

sumę

100

mk.

do

300

mk.

6

"

"

"

"

"

"

"

300

"

"

1000

"

4

"

"

"

"

"

"

"

1000

"

"

5000

"

2

"

"

"

"

"

"

"

5000

"

"

1

"

"

Najniższa stawka opłaty w przypadkach przewidzianych w ustępach 1 i 2 § 4 tejże ustawy wynosi marek 8.

Powyższa dalsza podwyżka opłat przewidzianych w § 4 niemieckiej ustawy o opłatach komorników sądowych nie pociąga za sobą dalszej podwyżki opłat przewidzianych w §§ 11 tejże ustawy za przyjęcie zapłaty; pod tym względem obowiązują nadal przepisy art. 2 ustawy z 21 stycznia 1921 r. tak, że należy za przyjęcie zapłaty po myśli § 11 niemieckiej ustawy o opłatach komorników sądowych pobierać nadal opłaty:

Od

kwoty

do

100

mk.

10

od

sta

Od

części

kwoty

przekraczającej

sumy

100

mk.

do

300

mk.

6

"

"

"

"

"

"

"

300

"

"

1000

"

4

"

"

"

"

"

"

"

1000

"

"

5000

"

2

"

"

"

"

"

"

"

5000

"

"

1

"

"

w razie dokonanego zajęcia, atoli nie mniej jak 8 marek.

§ 4. Podwyższa się:

1) opłatę pisarską, przewidzianą w § 80 niemieckiej ustawy o kosztach sądowych, w § 113 ust. 1 pruskiej ustawy o kosztach sądowych i w § 19 ust. 2 pruskiej ustawy o opłatach notarjuszów do trzech marek za każdą stronę,

2) najniższą stawkę ryczałtu na pokrycie wydatków w gotówce, ustanowioną w § 80 b. ust. 1 zdanie 2 niemieckiej ustawy o kosztach sądowych do trzech marek,

3) najniższą łączną stawkę ryczałtów, ustanowioną w § 80 b. ust. 2 niemieckiej ustawy o kosztach sądowych do sześciu marek,

4) najniższą stawkę ryczałtu na pokrycie wydatków w gotówce, ustanowioną w § 114 ust. 1 zdanie 2 pruskiej ustawy o kosztach sądowych, oraz w § 20 ust. 1 zdanie 2 pruskiej ustawy o opłatach notarjuszów do sześciu marek,

5) najniższą stawkę wymiaru ryczałtu, ustanowioną w § 76 ust. 2 niemieckiej ustawy o opłatach adwokatów do sześciu marek w instancji egzekucyjnej zaś do osiemnastu marek,

6) najniższy wymiar stawek ryczałtowych, wymierzyć się mających w jednej instancji, ustanowiony w § 76 ust. 3 niemieckiej ustawy o opłatach adwokatów:

a) jeżeli adwokatowi należy się jako pełnomocnikowi procesowemu po myśli § 13 № 1 § 19, 52 opłata za proces - do dwudziestu czterech marek;

b) jeżeli adwokatowi należy się także po myśli § 13 № 4 § 19, 52 opłata dowodowa, albo po myśli § 13 № 3 § 19, 52 opłata ugodowa do trzydziestu sześciu marek,

7) najniższą stawkę wymiaru ryczałtu, ustanowioną w § 76 ust. 5 niemieckiej ustawy o opłatach adwokatów do dwudziestu czterech marek,

8) najniższą stawkę wymiaru ryczałtu, ustanowioną w art. 15 ust. 2 zdaniu 1 pruskiej ustawy, zawierającej przepisy krajowe o opłatach adwokatów i komorników sądowych w przypadkach art. 4-7 do osiemnastu marek, w innych przypadkach do dziewięciu marek,

9) najniższą stawkę wymiaru ryczałtu, ustanowioną w art. 15 ust. 3 ustawy pod liczbą 8 wymienionej do dwudziestu siedmiu marek,

10) opłaty świadków ustanowione w § 22 pruskiej ustawy o opłatach notarjuszów aż do kwoty 10 mk. za każdą rozpoczętą godzinę.

§ 5. Rozporządzenie niniejszew chodzi w życie z dniem 1. września 1921 r. Przepisy § 1, 2 i 3 stosują się także:

a) do wszystkich czynności w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia jeszcze nie ukończonych;

b) do wszystkich spraw sądowych, przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zawisłych, a w danej instancji jeszcze nie zakończonych.

Przepisy § 4 stosują się także do wszystkich wydatków, które w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia nie były jeszcze płatne.

Niniejsze rozporządzenie traci moc obowiązującą z upływem dnia 31 grudnia 1922 roku z tem zastrzeżeniem, że koszta sądowe i opłaty płatne przed dniem powyższym:

a) za zlecenia, udzielone przed tym dniem;

b) w sprawach sądowych, przed tym dniem zawisłych, a w danej instancji jeszcze nie zakończonych, należy obliczać po myśli przepisów niniejszego rozporządzenia.