Rozdział 3 - Przyjmowanie tymczasowo aresztowanych, skazanych lub ukaranych - Czynności administracyjne związane z wykonywaniem tymczasowego aresztowania oraz kar i środków przymusu skutkujących pozbawienie wolności oraz dokumentowanie tych czynności.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2004.15.142

Akt utracił moc

Wersja od: 3 lutego 2004 r.

Rozdział  3

Przyjmowanie tymczasowo aresztowanych, skazanych lub ukaranych

§  21.

1. Przyjęcie do aresztu śledczego tymczasowo aresztowanego, skazanego lub ukaranego następuje po sprawdzeniu:

1) dokumentów niezbędnych do przyjęcia;

2) tożsamości osoby przyjmowanej.

2. Do aresztu śledczego nie może być przyjęty osadzony, co do którego ustalono, że został wydany do udziału w czynności procesowej z innej jednostki penitencjarnej i nadal pozostaje w jej ewidencji. Przepisu nie stosuje się do osadzonych, którzy w czasie czynności procesowych zbiegli.

§  22.

1. Prawidłowość przyjęcia tymczasowo aresztowanego, skazanego lub ukaranego podlega kontroli kierownika, który potwierdza ten fakt datą i podpisem oraz odciskiem stempla na pierwszej stronie orzeczenia.

2. W wypadku przyjęcia osadzonego w dniu wolnym od pracy albo po godzinach pracy lub dyżuru pracowników działu ewidencji, kontroli wymienionej w ust. 1 dokonuje się pierwszego dnia roboczego po przyjęciu.

3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w wypadku wprowadzenia do wykonania kolejnego postanowienia w przedmiocie stosowania tymczasowego aresztowania albo postanowienia o zastosowaniu tymczasowego aresztowania w kolejnej sprawie.

§  23.

1. Dokumentem niezbędnym do przyjęcia tymczasowo aresztowanego jest odpis postanowienia sądu o zastosowaniu albo przedłużeniu tymczasowego aresztowania, którego termin stosowania nie minął, w tym również w formie wyciągu z protokołu rozprawy, wraz z nakazem przyjęcia.

2. Dokumentem niezbędnym do przyjęcia osoby pozbawionej wolności na terytorium innego państwa, czasowo wydanej w celu złożenia zeznań w charakterze świadka lub dokonania z jej udziałem innej czynności procesowej przed polskim sądem lub prokuratorem w toczącym się postępowaniu karnym jest odpis postanowienia sądu o umieszczeniu osoby wydanej w areszcie śledczym, wraz z nakazem przyjęcia.

3. Przyjęcie tymczasowo aresztowanego, wobec którego zarządzono poszukiwanie, może nastąpić także na podstawie doręczonych przez organ doprowadzający telefaksowych kopii dokumentów wymienionych w ust. 1.

§  24.

1. Dokumentem niezbędnym do przyjęcia skazanego lub ukaranego jest:

1) odpis prawomocnego wyroku, którym wymierzono karę pozbawienia wolności, aresztu wojskowego albo karę aresztu, wraz z nakazem przyjęcia;

2) odpis prawomocnego wyroku, którym wymierzono karę pozbawienia wolności, aresztu wojskowego albo aresztu z warunkowym zawieszeniem wykonania tych kar, karę ograniczenia wolności lub karę grzywny, oraz odpis orzeczenia zawierającego rozstrzygnięcie, na podstawie którego kara powinna być wykonana, a w szczególności orzeczenia o:

a) wykonaniu warunkowo zawieszonej kary,

b) odwołaniu warunkowego zwolnienia albo amnestii,

c) wykonaniu zastępczej kary pozbawienia wolności, aresztu wojskowego albo aresztu,

d) wykonaniu kary pozbawienia wolności związanej ze stosowaniem środka zabezpieczającego, polegającego na umieszczeniu skazanego na okres próby w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego

- wraz z nakazem przyjęcia;

3) odpis orzeczenia o wymierzeniu kary porządkowej, wraz z nakazem przyjęcia.

2. W wypadku zastosowania tymczasowego aresztowania na podstawie art. 249 § 4 k.p.k. wobec osoby skazanej wyrokiem prawomocnym, przyjęcie skazanego następuje na podstawie odpisu postanowienia o zastosowaniu tymczasowego aresztowania oraz odpisu prawomocnego wyroku, wraz z nakazem przyjęcia.

3. W wypadku orzeczenia kary za wykroczenie osobie, która czasowo przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo nie ma na nim stałego miejsca zamieszkania lub miejsca stałego pobytu, przyjęcie ukaranego może nastąpić także po doręczeniu odpisu nieprawomocnego wyroku; przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

4. Przyjęcie skazanego lub ukaranego, wobec którego zarządzono poszukiwanie, może nastąpić także na podstawie doręczonych przez organ doprowadzający telefaksowych kopii dokumentów wymienionych w ust. 1.

§  25.

1. Dokumentem niezbędnym do przyjęcia dłużnika, wobec którego w postępowaniu cywilnym zastosowano środek przymusu skutkujący pozbawienie wolności, jest odpis prawomocnego orzeczenia, którym sąd orzekł grzywnę z zamianą na areszt, wraz z nakazem przyjęcia.

2. Przyjęcie dłużnika może nastąpić po przekazaniu przez organ doprowadzający, wraz z dokumentami, o których mowa w ust. 1, sumy potrzebnej na wyżywienie dłużnika przez czas wykonywania środka przymusu lub dokumentu potwierdzającego dokonanie wpłaty tej sumy na rzecz jednostki penitencjarnej albo odpisu orzeczenia zawierającego informację o zwolnieniu wierzyciela od kosztów sądowych w tej sprawie.

§ 26. Dokumentem niezbędnym do przyjęcia obywatela polskiego skazanego przez sąd państwa obcego lub Międzynarodowy Trybunał Karny na karę pozbawienia wolności, w celu wykonania kary w Rzeczypospolitej Polskiej, jest odpis postanowienia sądu okręgowego o zastosowaniu tymczasowego aresztowania, którego termin stosowania nie minął, wraz z nakazem przyjęcia.

§  27.

1. Przyjęcie skazanego lub ukaranego, korzystającego z przerwy w wykonaniu kary, do jednostki penitencjarnej, w której znajdują się jego akta osobowe, następuje w wypadku:

1) upływu okresu, na jaki przerwa została udzielona;

2) otrzymania odpisu prawomocnego postanowienia o odwołaniu przerwy;

3) złożenia przez skazanego lub ukaranego pisemnego oświadczenia, że dobrowolnie wyraża zgodę na wykonywanie kary, jeżeli termin zgłoszenia się po przerwie jeszcze nie upłynął.

2. Przyjęcie skazanego lub ukaranego, doprowadzonego po przerwie w wykonaniu kary, do jednostki penitencjarnej, w której nie ma jego akt osobowych, następuje, jeżeli:

1) jednostką tą jest areszt śledczy;

2) organ doprowadzający doręczy dokument stwierdzający, w jakiej jednostce penitencjarnej znajdują się akta;

3) uzgodniono z dyrektorem, kierownikiem albo upoważnionym pracownikiem działu ewidencji jednostki, w której znajdują się akta osobowe skazanego lub ukaranego, że zachodzą okoliczności wymienione w ust. 1 pkt 1 lub 2. Uzgodnienia dokonuje się telefaksem, telefonicznie lub pocztą elektroniczną. Dokument potwierdzający dokonane uzgodnienie włącza się do akt osobowych część "A".

3. O przyjęciu skazanego lub ukaranego, o którym mowa w ust. 2, powiadamia się natychmiast - telefaksem, telefonicznie lub pocztą elektroniczną - jednostkę, w której znajdują się jego akta osobowe.

§  28.

1. Do przyjęcia osadzonego, który zbiegł albo w wyznaczonym terminie nie powrócił z przepustki, jest niezbędne potwierdzenie tego faktu - telefaksem, telefonicznie lub pocztą elektroniczną - przez jednostkę penitencjarną, w ewidencji której osadzony pozostaje. Dokument potwierdzający dokonane uzgodnienie włącza się do akt osobowych część "A".

2. Jeżeli osadzony, o którym mowa w ust. 1, został doprowadzony, organ doprowadzający doręcza pismo stwierdzające, kiedy i z jakiej jednostki nastąpiła ucieczka albo którą jednostkę osadzony opuścił w związku z udzieloną przepustką.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w wypadku zatrzymania osadzonego korzystającego z przepustki przez uprawniony organ w związku z naruszeniem przez niego porządku prawnego; pismo doręczone przez organ doprowadzający powinno ponadto zawierać informację o przyczynie zatrzymania.

4. W wypadku uzyskania informacji, że osoba, o której mowa w ust. 1, została skreślona z ewidencji jednostki penitencjarnej, powiadamia się o tym natychmiast najbliższą jednostkę organizacyjną Policji, aby ustaliła, czy Policja dysponuje dokumentami uprawniającymi do zatrzymania i doprowadzenia tej osoby do aresztu śledczego.

5. O przyjęciu osadzonego, o którym mowa w ust. 1 i 3, powiadamia się natychmiast - telefaksem, telefonicznie lub pocztą elektroniczną - jednostkę wymienioną w ust. 1, wzywając jednocześnie do przesłania jego akt osobowych, dokumentów i depozytów.

§ 29. W wypadku gdy przy przyjęciu doręczono telefaksowe kopie dokumentów, informację o tym zamieszcza się na zawiadomieniu o przyjęciu. Organ zarządzający osadzenie przesyła bezzwłocznie do jednostki penitencjarnej odpisy dokumentów niezbędnych do przyjęcia.

§  30.

1. Dokumentami, za pomocą których sprawdza się tożsamość osoby przyjmowanej, są:

1) w wypadku obywatela polskiego:

a) dowód osobisty,

b) paszport,

c) książeczka żeglarska;

2) w wypadku cudzoziemca:

a) dokument podróży,

b) karta stałego pobytu lub karta czasowego pobytu wydane przed dniem 1 lipca 2001 r. albo karta pobytu wydana po dniu 1 lipca 2001 r.,

c) polski dokument tożsamości cudzoziemca,

d) polski dokument podróży dla cudzoziemca,

e) tymczasowy polski dokument podróży dla cudzoziemca,

f) tymczasowe zaświadczenie tożsamości cudzoziemca.

2. Do aresztu śledczego nie może być przyjęta, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, osoba nieposiadająca ważnego dokumentu, za pomocą którego sprawdza się tożsamość albo gdy do tożsamości osoby przyjmowanej istnieją uzasadnione wątpliwości wynikające z:

1) zużycia lub uszkodzenia posiadanego przez nią dokumentu;

2) niezgodności w danych określających tożsamość pomiędzy dokumentami albo między dokumentem a informacjami uzyskanymi od osoby przyjmowanej;

3) braku możliwości uzyskania potwierdzenia tożsamości od osoby przyjmowanej.

3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli:

1) tożsamość osoby doprowadzonej zostanie stwierdzona na piśmie przez organ doprowadzający; w wypadku obywatela polskiego pismo powinno zawierać także informację o numerze ewidencyjnym PESEL, a w wypadku cudzoziemca - jego obywatelstwo;

2) sprawdzenie tożsamości osadzonego zgłaszającego się po przerwie w wykonaniu kary, ucieczce albo przepustce jest możliwe na podstawie karty identyfikacyjnej, karty tożsamości lub rysopisu i zdjęć znajdujących się w jego aktach osobowych.

4. W razie doprowadzenia tymczasowo aresztowanego, którego tożsamości nie ustalono, organ doprowadzający doręcza pismo stwierdzające, że osoba doprowadzona jest osobą o nieustalonej tożsamości, której dotyczy postanowienie o tymczasowym aresztowaniu i nakaz przyjęcia.

5. W wypadku wymienionym w ust. 3 pkt 1 oraz w ust. 4 organ doprowadzający doręcza ponadto aktualne zdjęcie osoby doprowadzonej.

6. Identyfikacji osoby przyjmowanej dokonuje się ponadto, korzystając z przekazanych przez sąd informacji, o których mowa w art. 11 § 2 k.k.w.

7. W razie wątpliwości co do tożsamości osoby zgłaszającej się do odbycia kary, w szczególności z przyczyn określonych w ust. 2, powiadamia się najbliższą jednostkę organizacyjną Policji o potrzebie potwierdzenia tożsamości takiej osoby. Do czasu potwierdzenia tożsamości przez Policję osoba zgłaszająca się nie może być przyjęta.

8. Przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio w wypadku zgłaszającego się do jednostki penitencjarnej osadzonego, który zbiegł albo w wyznaczonym terminie nie powrócił z przepustki.

§  31.

1. Do aresztu śledczego nie może być przyjęta osoba:

1) doprowadzona do odbycia zastępczej kary pozbawienia wolności lub zastępczej kary aresztu za nieuiszczoną grzywnę, która wpłaci w tym areszcie kwotę pieniężną przypadającą jeszcze do uiszczenia;

2) co do której ustalono, że podlega zwolnieniu w dniu, w którym zgłosiła się lub została doprowadzona do odbycia kary.

2. Decyzję o nieprzyjęciu osoby z powodów wymienionych w ust. 1 podejmuje dyrektor lub osoba go zastępująca. O decyzji powiadamia się właściwy sąd, dołączając do pisma orzeczenie wraz z nakazem przyjęcia. Decyzję i kopię pisma przechowuje się w dokumentacji działu ewidencji. Przepisy § 37 ust. 1 i 5 stosuje się odpowiednio.

§  32.

1. Do aresztu śledczego nie może być przyjęta osoba będąca rodzicem lub opiekunem - wraz z dzieckiem, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Przyjmowanie kobiet zgłaszających się lub doprowadzonych, wraz z dzieckiem, do jednostki penitencjarnej, przy której zorganizowano dom dla matki i dziecka, regulują przepisy w sprawie trybu przyjmowania dzieci matek pozbawionych wolności do domów dla matki i dziecka przy wskazanych zakładach karnych oraz szczegółowych zasad organizowania i działania tych placówek.

§  33.

1. Do aresztu śledczego nie podlega przyjęciu osoba wymagająca leczenia szpitalnego z powodu ostrej psychozy.

2. Do aresztu śledczego nie podlega przyjęciu ponadto:

1) osoba wymagająca natychmiastowego leczenia szpitalnego ze względu na bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia;

2) kobieta od 28. tygodnia ciąży.

3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do osoby zgłaszającej się albo doprowadzonej po przerwie w wykonaniu kary lub ucieczce oraz osoby, która w wyznaczonym terminie nie powróciła z przepustki. Osobie przyjętej zapewnia się natychmiast odpowiednią opiekę lekarską.

4. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w wypadku osoby, która zgłosiła się albo została doprowadzona do aresztu śledczego, przy którym funkcjonuje szpital z oddziałem mogącym zapewnić tej osobie specjalistyczną opiekę lekarską.

5. Jeżeli zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że stan zdrowia osoby doprowadzonej nie pozwala na jej przyjęcie, decyzję w tym przedmiocie podejmuje się na podstawie doręczonego przez organ doprowadzający dokumentu sporządzonego przez lekarza. Dokument może być również wystawiony przez lekarza zakładu opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności aresztu śledczego, do którego nastąpiło doprowadzenie. Na podstawie tego dokumentu wskazuje się ponadto areszt śledczy, o którym mowa w ust. 4.

6. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio do osoby zgłaszającej się do odbycia kary, z tym że dokument sporządza lekarz zakładu opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności, a jeżeli nie jest to możliwe - pozawięziennego zakładu opieki zdrowotnej.

7. W wypadkach wymienionych w ust. 4 przyjęcie do aresztu śledczego, przy którym funkcjonuje szpital, następuje także wówczas, gdy w nakazie przyjęcia wskazano inną jednostkę penitencjarną.

§  34.

1. W wypadku doprowadzenia do jednostki penitencjarnej osoby z obrażeniami ciała organ doprowadzający doręcza dokumenty informujące o okolicznościach i przyczynach powstania tych obrażeń oraz dokument sporządzony przez lekarza, zawierający ich opis. Dokument może być również wystawiony przez lekarza zakładu opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności jednostki penitencjarnej, do której nastąpiło doprowadzenie.

2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do osoby zgłaszającej się do odbycia kary, z tym że dokument sporządza lekarz zakładu opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności, a jeżeli nie jest to możliwe - pozawięziennego zakładu opieki zdrowotnej.

3. Jeżeli osoba, o której mowa w ust. 2, zgłosiła, że obrażenia powstały w związku z jej zatrzymaniem lub po zatrzymaniu, informację o doprowadzeniu takiej osoby, wraz z jej wyjaśnieniami dotyczącymi przyczyn i okoliczności powstania obrażeń, przesyła się sędziemu penitencjarnemu.

§  35.

1. Przyjmowanie tymczasowo aresztowanych, skazanych i ukaranych do aresztu śledczego odbywa się codziennie, z wyjątkiem dni ustawowo wolnych od pracy, w godz. 8⁰⁰-16⁰⁰, a w soboty w godz. 8⁰⁰-12⁰⁰. W uzasadnionych wypadkach przyjęcie osoby doprowadzonej może nastąpić także w innym czasie oraz w dni wolne od pracy - po uprzednim ustaleniu warunków przyjęcia z dyrektorem lub osobą go zastępującą.

2. Przyjmowanie osadzonych zgłaszających się do jednostki penitencjarnej po przerwie w wykonaniu kary, ucieczce oraz tych, którzy w wyznaczonym terminie nie powrócili z przepustki, odbywa się każdego dnia przez całą dobę.

3. Przyjmowanie dłużnika, wobec którego w postępowaniu cywilnym zastosowano środek przymusu skutkujący pozbawienie wolności, odbywa się w terminie uzgodnionym z komornikiem.

4. W wypadku gdy przyjmowanie odbywa się po godzinach pracy lub dyżuru pracowników działu ewidencji, realizuje je, w zakresie ustalonym przez dyrektora, dowódca zmiany.

§  36.

1. W wypadku doprowadzenia skazanego lub ukaranego organ doprowadzający doręcza dokument stwierdzający datę jego zatrzymania.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do tymczasowo aresztowanego, jeżeli informacja o dacie zatrzymania nie jest zawarta w postanowieniu o zastosowaniu tymczasowego aresztowania.

3. Po zgłoszeniu się osadzonego, który zbiegł albo w wyznaczonym terminie nie powrócił z przepustki, oraz skazanego lub ukaranego po przerwie w wykonaniu kary sporządza się notatkę urzędową, odnotowując w niej datę zgłoszenia. Notatkę włącza się do akt osobowych część "A".

§  37.

1. Po przyjęciu osoby doprowadzonej wydaje się organowi doprowadzającemu potwierdzenie przyjęcia. Przepisu nie stosuje się w wypadku doprowadzenia osadzonego przez funkcjonariuszy Służby Więziennej; dowódca zmiany odnotowuje ten fakt w książce przebiegu służby.

2. W każdym wypadku odmowy przyjęcia tymczasowo aresztowanego, skazanego lub ukaranego sporządza się natychmiast szczegółową notatkę urzędową, którą podpisuje dyrektor lub osoba go zastępująca. Notatka powinna zawierać w szczególności dane osobowe, informacje o doręczonych dokumentach, organie doprowadzającym i przyczynie odmowy przyjęcia oraz jednostce, w której przyjęcie może ewentualnie nastąpić.

3. Notatkę dołącza się do odpisu orzeczenia oczekującego na wykonanie lub akt zwolnionego na przerwę w wykonaniu kary, a w innych wypadkach przechowuje się w dokumentacji działu ewidencji. Jeżeli odmowa przyjęcia miała miejsce z przyczyn określonych w § 33 ust. 1 i 2, do notatki dołącza się dokument sporządzony przez lekarza albo jego odpis lub kserokopię.

4. Kopię notatki doręcza się, za pokwitowaniem, organowi doprowadzającemu albo osobie zgłaszającej się do odbycia kary, a ponadto przesyła się natychmiast telefaksem:

1) organowi dysponującemu;

2) właściwemu sądowi, a w wypadku zwolnionego na przerwę w wykonaniu kary - sądowi penitencjarnemu, który jej udzielił;

3) dyrektorowi okręgowemu.

5. W wypadku gdy decyzję o odmowie przyjęcia podejmuje dowódca zmiany, niezależnie od sporządzenia i podpisania notatki wymienionej w ust. 2, odnotowuje on ten fakt w książce przebiegu służby.

§  38.

1. Dokumenty osobiste osadzonego, a w szczególności dokumenty wymienione w § 30 ust. 1 oraz przekazane przez niego do depozytu legitymacje ubezpieczeniowe, legitymacje organizacji społecznych i politycznych, świadectwa szkolne lub dyplomy, umieszcza się w oddzielnej kopercie, uwidaczniając na niej jego dane osobowe oraz numer ewidencyjny. Koperty z dokumentami przechowuje się w miejscu należycie zabezpieczonym.

2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, ewidencjonuje się w aktach osobowych część "A", odnotowując ich nazwę i numer oraz datę przyjęcia do depozytu. Prawidłowość odnotowania w aktach danych dotyczących dokumentu osadzony potwierdza czytelnym podpisem.

3. Dokumenty wymienione w § 33 ust. 5 i 6 oraz w § 34 ust. 1 i 2, a także dokumentację medyczną przyjmowanego, o ile przekazał ją do depozytu, przekazuje się do zakładu opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności.

4. Książeczkę wojskową skazanego na karę pozbawienia wolności lub karę aresztu wojskowego przesyła się do wojskowego komendanta uzupełnień prowadzącego ewidencję, którą jest on objęty, a legitymację służbową żołnierza zawodowego skazanego na taką karę - do dowódcy jednostki wojskowej, w której pełni lub ostatnio pełnił zawodową służbę wojskową.

5. Na pisemne polecenie organu prowadzącego postępowanie karne, wydane w związku ze stosowaniem środka zapobiegawczego polegającego na zakazie opuszczania przez osadzonego kraju, połączonego z zatrzymaniem mu paszportu lub innego dokumentu uprawniającego do przekroczenia granicy, przesyła się je do organu wskazanego w piśmie.

6. W kopercie, o której mowa w ust. 1, przechowuje się również przesłane przez sąd zawiadomienie o osobie, która nie ma czynnego i biernego prawa wyborczego.

7. Na wniosek osadzonego dokumenty osobiste mogą być wydane, za pokwitowaniem, wskazanej przez niego osobie. Dokument wymieniony w § 30 ust. 1 może być wydany tylko w szczególnie uzasadnionym wypadku. Wydanie dokumentu tymczasowo aresztowanego, względem którego nie stosuje się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, wymaga pisemnej zgody organu dysponującego.

8. Pokwitowanie, o którym mowa w ust. 7, przechowuje się w kopercie wymienionej w ust. 1, a po zwolnieniu osadzonego lub skreśleniu go z ewidencji jednostki penitencjarnej włącza się do akt osobowych część "A".

§  39.

1. O przyjęciu tymczasowo aresztowanego oraz o przetransportowaniu go z innej jednostki penitencjarnej zawiadamia się organ dysponujący. Zawiadomienie przesyła się nie później niż pierwszego dnia roboczego po przyjęciu lub przetransportowaniu osadzonego.

2. Zawiadomienie o przyjęciu oraz przetransportowaniu tymczasowo aresztowanego w związku z poszukiwaniem go listem gończym wysyła się telefaksem nie później niż do godziny 12⁰⁰ pierwszego dnia po przyjęciu lub przetransportowaniu.

3. O przetransportowaniu osadzonego z innej jednostki penitencjarnej, w związku z jego udziałem w czynnościach procesowych w sprawie, w której nie zastosowano tymczasowego aresztowania, zawiadamia się organ wzywający. Zawiadomienie przesyła się nie później niż pierwszego dnia roboczego po przetransportowaniu osadzonego.

4. O przyjęciu skazanego lub ukaranego zawiadamia się, drukiem "Obliczenie kary", właściwy sąd; po przerwie w wykonaniu kary zawiadamia się ponadto sąd penitencjarny.

5. O przyjęciu osoby podlegającej osadzeniu jednocześnie w kilku sprawach poszczególne organy zawiadamia się wyłącznie w zakresie dotyczącym ich sprawy.

§ 40. Jeżeli tymczasowo aresztowany podczas przyjęcia lub bezpośrednio po przyjęciu do aresztu śledczego skorzysta z prawa do poinformowania o miejscu swojego pobytu, o którym mowa w art. 211 § 2 k.k.w., podpisane przez niego zawiadomienia przesyła się do:

1) osoby najbliższej albo innej osoby, stowarzyszenia, organizacji lub instytucji oraz do obrońcy, zgodnie z podanymi przez tymczasowo aresztowanego adresami;

2) właściwego urzędu konsularnego, a w razie braku takiego urzędu - do właściwego przedstawicielstwa dyplomatycznego, w wypadku cudzoziemca.

§ 41. O wprowadzeniu do wykonania, wobec osoby już przebywającej w jednostce penitencjarnej, wyroku albo postanowienia o zastosowaniu tymczasowego aresztowania w innej sprawie, zawiadamia się odpowiednio właściwy sąd lub organ dysponujący oraz dział penitencjarny. Przepisy § 39 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.

§  42.

1. O przyjęciu osoby podlegającej obowiązkowi czynnej służby wojskowej, która nie stawała do poboru:

1) mężczyzny - począwszy od dnia 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym kończy 18 lat życia, do dnia 31 grudnia roku kalendarzowego, w którym kończy 28 lat życia,

2) kobiety, która ukończyła średnią lub policealną szkołę medyczną - począwszy od dnia 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym kończy 18 lat życia, do dnia 31 grudnia roku kalendarzowego, w którym kończy 24 lata życia

- zawiadamia się wójta lub burmistrza (prezydenta miasta) właściwego dla miejsca pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego trwającego ponad 2 miesiące.

2. O przyjęciu osoby podlegającej obowiązkowi czynnej służby wojskowej, która stawała do poboru:

1) mężczyzny - począwszy od dnia 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym kończy 19 lat życia, do dnia 31 grudnia roku kalendarzowego, w którym kończy 50 lat, a posiadającego stopień wojskowy chorążego lub oficera - 60 lat życia,

2) kobiety, która ukończyła średnią lub policealną szkołę medyczną - począwszy od dnia 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym kończy 19 lat życia, do dnia 31 grudnia roku kalendarzowego, w którym kończy 40 lat, a posiadającą stopień wojskowy chorążego lub oficera - 50 lat życia

- zawiadamia się wojskowego komendanta uzupełnień prowadzącego ewidencję, którą jest ona objęta.

3. Przynależność ewidencyjną osób do wojskowych komendantów uzupełnień ustala się na podstawie wpisów zamieszczonych w wojskowych dokumentach osobistych, a w razie ich braku - na podstawie informacji uzyskanych od osoby przyjmowanej.

4. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie przynależności ewidencyjnej osoby wymienionej w ust. 2, zawiadomienia o jej przyjęciu do jednostki penitencjarnej nie sporządza się.