Rozdział 1 - Przebieg i oznakowanie granicy państwowej - Czechy-Polska. Umowa o wspólnej granicy państwowej. Praga.1995.01.17.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1996.46.205

Akt obowiązujący
Wersja od: 19 lutego 1996 r.

Rozdział  1

Przebieg i oznakowanie granicy państwowej

1.
Polsko-czeska granica państwowa jest płaszczyzną przechodzącą pionowo przez linię granicy na powierzchni Ziemi oddzielającą terytoria obu Państw, ich przestrzeń powietrzną oraz wnętrze Ziemi.
2.
Granica państwowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską, od styku granicy państwowej Umawiających się Stron z granicą państwową Republiki Słowackiej do styku granicy państwowej Umawiających się Stron z granicą państwową Republiki Federalnej Niemiec, ustalona jest Umową między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Czechosłowacką o ostatecznym wytyczeniu granicy państwowej, podpisaną w Warszawie w dniu 13 czerwca 1958 r. (zwaną dalej "Umową o ostatecznym wytyczeniu granicy państwowej").
3.
Przebieg granicy państwowej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską przedstawiony jest w dokumentacji granicznej przebiegu i oznakowania wspólnej granicy państwowej (zwanej dalej "dokumentacją graniczną"), którą Umawiające się Strony opracowały stosownie do artykułu 1 ustęp 2 Umowy o ostatecznym wytyczeniu granicy państwowej i odnawiają stosownie do postanowień niniejszej umowy.
4.
Przebieg granicy państwowej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską określają ponadto:
a)
Protokół miedzy Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, Rządem Republiki Czechosłowackiej oraz Rządem Niemieckiej Republiki Demokratycznej w sprawie wytyczenia polsko-czechosłowacko-niemieckiego styku granic państwowych i utrzymywania znaku granicznego, którym styk ten jest oznakowany, oraz protokolarny opis polsko-czechosłowacko-niemieckiego styku granic państwowych z dnia 27 marca 1957 r.;
b)
Umowa między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Czechosłowacką Republiką Socjalistyczną w sprawie przebiegu granicy państwowej w związku z wynikami pierwszej wspólnej kontroli przebiegu polsko-czechosłowackiej granicy państwowej na granicznych ciekach wodnych z dnia 10 grudnia 1986 r. (zwana dalej "Umowa o pierwszej wspólnej kontroli granicy państwowej na granicznych ciekach wodnych").

Na dokumentację graniczną składają się:

a)
dokumenty stanowiące integralną część Umowy o ostatecznym wytyczeniu granicy państwowej;
b)
dokumenty stanowiące integralną część Umowy o pierwszej wspólnej kontroli granicy państwowej na granicznych ciekach wodnych;
c)
dokumenty wynikające ze sprawdzenia przebiegu granicy państwowej, stosownie do artykułów 10 i 11, lub ze zmian przebiegu granicy państwowej, stosownie do artykułu 5 ustęp 2 i artykułu 6 niniejszej umowy.
1.
Granica państwowa jest nieruchoma:
a)
na jej suchych odcinkach lądowych;
b)
w miejscach, w których przecina wody stojące lub cieki wodne przechodzące z jednego brzegu na drugi;
c)
w miejscach jej przechodzenia z suchego odcinka do cieku wodnego i odwrotnie.
2.
Nieruchoma granica państwowa, określona w ustępie 1, przebiega:
a)
linią prostą od jednego znaku granicznego do najbliższego znaku granicznego, udokumentowanego w dokumentacji granicznej;
b)
środkiem granicznych dróg i rowów.
3.
Drogi i rowy graniczne przedstawione są w dokumentacji granicznej. Na ich początku i końcu osadzone są podwójne znaki graniczne, a wzdłuż nich - pojedyncze znaki graniczne, osadzone na przemian na terytorium każdej Umawiającej się Strony.
1.
Granica państwowa jest ruchoma na granicznych ciekach wodnych, z wyjątkiem przypadków wymienionych w artykule 3 ustęp 1 litery b) i c).
2.
Ruchoma granica państwowa, stosownie do ustępu 1, przebiega linią środkową granicznych cieków wodnych lub ich głównych odnóg i dostosowuje się do:
a)
naturalnych zmian położenia koryt granicznych cieków wodnych, z wyjątkiem przypadku wymienionego w artykule 5 ust. 2;
b)
sztucznych zmian w wyniku regulacji granicznych cieków wodnych, dokonanych po ich uzgodnieniu przez właściwe organy Umawiających się Stron, jeśli zmiany te nie spowodują odchylenia się ich linii środkowej od pierwotnego położenia o więcej niż szerokość koryta i jeśli powierzchnie oddzielone od terytoriów Umawiających się Stron w wyniku nowego położenia linii środkowej cieku zostaną wzajemnie wyrównane.
3.
Linią środkową granicznego cieku wodnego jest:
a)
linia jednakowo oddalona od obu wyrównanych linii brzegowych nie uregulowanego lub uregulowanego tylko na jednym brzegu granicznego cieku wodnego,
b)
oś geometryczna obustronnie uregulowanego granicznego cieku wodnego.
4.
Linie brzegowe granicznych cieków wodnych stanowią:
a)
wyraźne krawędzie brzegów albo
b)
linie określone lustrem wody, która podczas przepływu pomieści się w brzegach, nie zalewając przyległego terenu, albo
c)
linie stałego porostu traw lub innej roślinności lądowej, albo
d)
linie przecięcia się lustra wody przy jej stanie średnim z powierzchnią przyległego terenu.

W razie niemożliwości dokładnego ustalenia linii brzegowych według wyżej wymienionych kryteriów, uważa się za nie linie określone przez ekspertów gospodarki wodnej Umawiających się Stron.

5.
Za główną odnogę granicznego cieku wodnego uważa się tę, w której przy niskim lub średnim stanie wody jest największy przepływ.
1.
Umawiające się Strony utrzymują graniczne cieki wodne i znajdujące się na nich obiekty techniczne w stanie zapewniającym ustalony przebieg i charakter granicy państwowej.
2.
W przypadku znacznej naturalnej zmiany położenia koryta granicznego cieku wodnego, granica państwowa przebiega tak, jak przebiegała przed taką zmianą, jeśli Umawiające się Strony nie ustalą innego jej przebiegu.
3.
Jeżeli ruchoma granica państwowa ulegnie przesunięciu w miejscu, w którym przechodzi ona w nieruchomą, miejsce takiego przejścia zostaje określone decyzją Stałej Polsko-Czeskiej Komisji Granicznej.
4.
Umawiające się Strony mogą na zasadzie wzajemnych uzgodnień postanowić o doprowadzeniu koryta granicznego cieku wodnego do stanu, który zapobiegałby powstaniu poważniejszych naturalnych zmian.

Inne zmiany przebiegu granicy państwowej niż wymienione w artykule 4 mogą nastąpić po zawarciu przez Umawiające się Strony odrębnej umowy w tym przedmiocie.

1.
Granica państwowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską podzielona jest na odcinki granicy ponumerowane od I do IV.
2.
I odcinek granicy rozpoczyna się na styku granicy państwowej Umawiających się Stron z granicą państwową Republiki Słowackiej. Umawiające się Strony w porozumieniu z Republiką Słowacką określą punkt styku granic państwowych Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Czeskiej i Republiki Słowackiej oraz sposób jego oznakowania i utrzymywania.
3.
IV odcinek granicy kończy się na styku granicy państwowej Umawiających się Stron z granicą państwową Republiki Federalnej Niemiec w granicznym cieku wodnym Nysie Łużyckiej.
4.
Dokładne oznakowanie poszczególnych odcinków granicy oraz ich długość określa dokumentacja graniczna.
1.
Przebieg granicy państwowej oznakowany jest w terenie znakami granicznymi pojedynczymi, podwójnymi lub potrójnymi, umieszczonymi, jak następuje:
a)
pojedyncze - bezpośrednio na linii granicy lub na przemian po obu stronach wspólnych granicznych dróg i rowów oraz granicznych cieków wodnych;
b)
podwójne - na początku i na końcu wspólnych granicznych dróg, rowów oraz granicznych cieków wodnych, jak również w miejscach, gdzie ze względu na przeszkody terenowe nie można osadzić znaku granicznego bezpośrednio na linii granicy;
c)
potrójne - podobnie jak w odniesieniu do podwójnych znaków granicznych w przypadkach, gdy dla widocznego oznakowania przebiegu linii granicy zastosowanie znaków podwójnych nie wystarcza.
2.
Przebieg granicy państwowej oznakowany jest następującymi znakami granicznymi:
a)
głównymi znakami granicznymi - na początku odcinków granicy i w ważnych punktach załamania;
b)
pomocniczymi znakami granicznymi - wewnątrz odcinków granicy;
c)
płytami lub innymi znakami - na skałach lub w korpusach jezdni;
d)
trzema żelbetowymi monolitami w kształcie trójściennych ostrosłupów ściętych na styku granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Czeskiej i Republiki Federalnej Niemiec w granicznym cieku wodnym Nysie Łużyckiej, osadzonymi na jednym monolicie na terytorium każdego z tych Państw.
3.
Kształt, wymiary, materiał, wygląd, oznaczenie i położenie znaków granicznych określone są w dokumentacji granicznej.
4.
Oznakowanie przebiegu granicy państwowej innymi znakami granicznymi niż określone w dokumentacji granicznej, jeśli jest ono uzasadnione, możliwe jest wyłącznie po wzajemnym uzgodnieniu.
5.
Po wzajemnym uzgodnieniu możliwe jest umieszczanie, w razie potrzeby, dodatkowych znaków granicznych, przestawianie zagrożonych znaków granicznych na bezpieczne miejsca oraz zmiana oznakowania bezpośredniego granicy państwowej na pośrednie lub odwrotnie.