Czechosłowacja-Polska. Umowa w sprawie zapobieżenia podwójnym opodatkowaniom w dziedzinie bezpośrednich podatków państwowych. Warszawa.1925.04.23.
Dz.U.1926.14.82
Akt utracił mocUMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeskosłowacką w sprawie zapobieżenia podwójnym opodatkowaniom w dziedzinie bezpośrednich podatków państwowych, *
podpisana w Warszawie dnia 23 kwietnia 1925 r.
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,
MY, STANISŁAW WOJCIECHOWSKI,
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,
wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:
Dnia dwudziestego trzeciego kwietnia tysiąc dziewięćset dwudziestego piątego roku podpisana została w Warszawie pomiędzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskosłowackiej umowa w sprawie zapobieżenia podwójnym opodatkowaniom w dziedzinie bezpośrednich podatków państwowych o następującym brzmieniu dosłownem:
Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czechosłowacką w sprawie zapobieżenia podwójnym opodatkowaniom w dziedzinie bezpośrednich podatków państwowych.
Rzeczpospolita Polska i Republika Czechosłowacka celem zapobieżenia powójnym opodatkowaniom w dziedzinie bezpośrednich podatków państwowych,
postanowiły zawrzeć co do tego umowę i zamianowały w tym celu swymi pełnomocnikami, a to: (pominięto),
którzy po wzajemnej wymianie swych pełnomocnictw, oraz po stwierdzeniu, iż są tak co do treści jak i formy odpowiednie, umówili zgodnie, co następuje:
Od nieruchomości (gruntów i budynków), tudzież od dochodów z tych źródeł, państwowe podatki bezpośrednie pobiera się w tem państwie, ma którego obszarze odnośne nieruchomości się znajdują.
Miejscem wykonywania (działalności) przedsiębiorstwa jest to miejsce, w którem znajduje się zakład główny, filjalny, produkcyjny (fabryka), składownia, kantor (biuro), ekspozytura zakupów i sprzedaży, wogóle jakieś trwałe urządzenie w celu wykonywania (prowadzenia) przedsiębiorstwa, czy to przez samego właściciela czy przez wspólnika lub stałego zastępcę (pracownika), a w braku takiego urządzenia miejsce faktycznego wykonywania zatrudnienia o celach zarobkowych.
Za wykonywanie (miejsce wykonywania) przedsiębiorstwa nie uważa się: objeżdżanie kraju przez właściciela przedsiębiorstwa w celu przyjmowania obstalunków i dostawa towarów na podstawie takich obstalunków, oddanie towarów w komis osiadłemu kupcowi lub wydanie odbiorcom towarów przysłanych z obszaru jednego państwa na obszar drugiego, albo zamagazynowanych w składach przewozowych i u firm ekspedycyjnych, o ile nie odbywa się za pośrednictwem specjalnego własnego biura lub pracownika.
Odnośnie do przedsiębiorstw wyżej wymienionych obowiązuje zasada, że wspólne przychody rozdziela się z reguły wedle kapitału zakładowego i obrotowego, przypadającego na odnośne miejsca wykonywania przedsiębiorstwa i wspólne wydatki w stosunku do przychodów. W poszczególnym wypadku mogą Ministrowie Skarbu obu państw umawiających się zgodzić się na odmienny klucz rozdziału.
Przychody ze sprzedaży towarów zakupionych na obszarze jednego państwa, a sprzedanych na obszarze drugiego państwa, oraz tym przychodom odpowiadające wydatki rozdziela się z reguły po równej części na te miejsca wykonywania przedsiębiorstwa, które w odnośnych tranzakcjach uczestniczyły.
Od wierzytelności, zabezpieczonych na nieruchomościach, od majątków, przywiązanych do obszaru jednego z państw umawiających się fideikomisem lub innemi przepisami prawnemi, oraz od przychodów z nich pobiera się bezpośrednie podatki państwowe w tem państwie, na którego obszarze znajduje się obciążona nieruchomość lub majątek, przywiązany do obszaru.
Każdemu z państw umawiających się zastrzega się nieograniczone prawo do podatku od kapitału i rent, o ile ten podatek pobiera się u źródła w drodze potrącenia lub za pośrednictwem innej osoby, aniżeli obowiązanej do opłaty podatku; zastrzeżenie to nie narusza jednak prawa drugiego państwa do poboru podatku od tychże kapitałów i rent na zasadzie ustaw, obowiązujących na jego obszarze.
Tantjemy oraz płace służbowe, emerytury i zaopatrzenia, wypłacane przez państwo, związki komunalne (samorządowe) i innego tego rodzaju publiczne korporacje i fundusze podlegają opodatkowaniu tylko na rzecz tego państwa, z którego następuje wypłata.
Z wyjątkiem zastrzeżeń, zawartych w artykułach 1 do 4 obywatele Rzeczypospolitej Polskiej względnie Republiki Czechosłowackiej opłacają bezpośrednie podatki państwowe tylko na rzecz tego państwa, w którem mają miejsce zamieszkania, mają siedzibę lub przebywają, o ile nie mają miejsca zamieszkania.
Jeżeli osoby tego rodzaju mają miejsce zamieszkania na obszarze obu państw umawiających się, wówczas opłacają one bezpośrednie podatki państwowe tylko w tem państwie, którego są obywatelami.
Za miejsce zamieszkania po myśli niniejszej umowy uważa się to miejsce, w którem dana osoba posiada mieszkanie (mieszka) wśród okoliczności, ujawniających zamiar trwałego pobytu.
Za czas do końca 1918 roku pobiera się bezpośrednie podatki państwowe na obszarze każdego z państw umawiających się na zasadzie przepisów podatkowych wówczas obowiązujących, z tem jednak zastrzeżeniem, że w dniu 31 grudnia 1924 prawomocne wymiary nie ulegną reasumcji z tego tylko powodu, że zasady te zostały przy wymiarze naruszone.
O ileby wskutek zastosowania dawnych przepisów podatkowych według poprzedniej części niniejszego artykułu wynikło podwójne opodatkowanie, stosować się będzie w sposób analogiczny zasady, wyrażone w artykułach 1 do 5 niniejszej umowy; w razie potrzeby Ministrowie Skarbu obu państw umawiających się porozumią się co do sposobu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu względnie co do słusznego klucza rozdziału przypadającego podatku.
Odnośnie do tej części obszaru Śląska Cieszyńskiego, obecnie należącej do Czechosłowacji, która przed dniem 10 sierpnia 1920 r. znajdowała się w zarządzie Władz Polskich oraz odnośnie do tej części Spisza i Orawy, obecnie należącej do Polski, która poprzednio pozostawała w zarządzie Władz Czechosłowackich, uznaje się podatki bezpośrednie państwowe, pobrane przez władze tego państwa umawiającego się, pod którego zarządem owe obszary znajdowały się poprzednio, jako prawnie pobrane, tak że drugie państwo takich podatków po przejęciu zarządu za czas ubiegły po raz wtóry pobierać nie będzie, o ile płatnik wykaże zapłatę tych podatków.
Postanowienia niniejsze mają zastosowanie również do obszaru, który przypadł Republice Czechosłowackiej na podstawie uchwały Komisji Delimitacyjnej Polsko-Czechosłowackiej z dnia 29 kwietnia 1924 r.
W celu wykonania niniejszej umowy władze skarbowe państw umawiających się udzielają sobie bezpośredniej wzajemnej pomocy, przyczem do zapytań z jednej strony a udzielonych wyjaśnień z drugiej strony stosują się przepisy o zachowaniu tajemnicy. Akt urzędowych nie udziela się. W korespondencjach wzajemnych używają władze języka polskiego, względnie czechosłowackiego.
Co do pomocy przy przymusowem ściąganiu podatków obowiązuje osobna umowa.
O ileby co do stosowania względnie wykładni tej umowy w poszczególnych wypadkach powstały wątpliwości, tudzież o ileby w poszczególnych wypadkach mimo niniejszej umowy podwójne opodatkowanie było możliwe, Ministrowie Skarbu państw umawiających się porozumią się celem załatwienia takich wypadków w myśl zasad słuszności.
Postanowienia niniejszej umowy - z wyjątkiem artykułów 7 i 8 stosują się do wymiaru bezpośrednich podatków państwowych na lata od 1919 r. począwszy.
Umowa niniejsza będzie ratyfikowana i dokumenty ratyfikacyjne będą wymienione w najbliższym czasie w Pradze.
Umowa wchodzi w życie piętnastego dnia po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych.
Każde z państw umawiających się może niniejszą umowę wymówić najpóźniej na sześć miesięcy przed upływem roku kalendarzowego, w którym to wypadku umowa traci moc obowiązującą z końcem tegoż roku kalendarzowego.
Umowę niniejszą sporządzono w dwóch równobrzmiących oryginałach, a to każdy w języku polskim i czechosłowackim; obydwa teksty są autentyczne.
Na dowód czego podpisali wymienieni wyżej pełnomocnicy tę umowę i zaopatrzyli ją swemi pieczęciami.
Dano w Warszawie, dnia 23 kwietnia 1925 r.
PROTOKÓŁ KOŃCOWY
do umowy, zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czechosłowacką w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w dziedzinie bezpośrednich podatków państwowych.
Strony umawiające się wyrażają zgodne zapatrywanie:
Dano w Warszawie, dnia 23 kwietnia 1925 r.
Zaznajomiwszy się z powyższą umową uznaliśmy ją za słuszną zarówno w całości, jak i każde z zawartych w niej postanowień, oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i zatwierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.
W Warszawie, dnia 28 września 1925 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »
Akty prawne liczba obiektów na liście: (4)
Akty zmieniające liczba obiektów na liście: (1)
Akty wprowadzające liczba obiektów na liście: (2)
- Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeskosłowacką w sprawie zapobieżenia podwójnym opodatkowaniom w dziedzinie bezpośrednich podatków państwowych, podpisanej wraz z Protokółem końcowym w Warszawie dnia 23 kwietnia 1925 r.
- Ratyfikacja umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czechosłowacką o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu w dziedzinie bezpośrednich podatków państwowych, podpisanej w Warszawie wraz z protokółem końcowym 23 kwietnia 1925 roku.