Czechosłowacja-Polska. Układ o przyjaźni, współpracy i wzajemnej pomocy. Warszawa.1967.03.01.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1967.22.98

Akt utracił moc

Wersja od: 12 maja 1967 r.

UKŁAD MIĘDZY POLSKĄ RZECZĄPOSPOLITĄ LUDOWĄ A CZECHOSŁOWACKĄ REPUBLIKĄ SOCJALISTYCZNĄ O PRZYJAŹNI, WSPÓŁPRACY I WZAJEMNEJ POMOCY

podpisany w Warszawie dnia 1 marca 1967 r.

W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 1 marca 1967 roku podpisany został w Warszawie Układ między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Czechosłowacką Republiką Socjalistyczną o przyjaźni, współpracy i wzajemnej pomocy o następującym brzmieniu dosłownym:

UKŁAD

MIĘDZY POLSKĄ RZECZĄPOSPOLITĄ LUDOWĄ A CZECHOSŁOWACKĄ REPUBLIKĄ SOCJALISTYCZNĄ O PRZYJAŹNI, WSPÓŁPRACY I WZAJEMNEJ POMOCY

Polska Rzeczpospolita Ludowa i Czechosłowacka Republika Socjalistyczna

kierując się niezmiennym dążeniem do rozwijania i umacniania tradycyjnych stosunków przyjaźni, współpracy i wzajemnej pomocy między obu państwami,

przeświadczone, że dalszy rozwój tych stosunków odpowiada żywotnym interesom narodów obu państw i służy umacnianiu całej wspólnoty socjalistycznej,

wyrażając wolę konsekwentnego prowadzenia polityki pokojowego współistnienia państw o odmiennych ustrojach społecznych oraz kontynuowania wysiłków w celu umocnienia pokoju,

pomne, że oba państwa były ofiarami agresji ze strony nazistowskich Niemiec,

stwierdzając, że podczas gdy Niemiecka Republika Demokratyczna zrealizowała zasady Układu poczdamskiego, prowadzi konsekwentną politykę pokojową i skutecznie przyczynia się do zapewnienia bezpieczeństwa w Europie, zachodnioniemieckie siły militaryzmu i odwetu zagrażają pokojowi,

dążąc do zapewnienia pokoju i bezpieczeństwa w Europie w oparciu o zobowiązania wynikające z Układu warszawskiego o przyjaźni, współpracy i pomocy wzajemnej z dnia 14 maja 1955 roku,

kierując się celami i zasadami Karty Narodów Zjednoczonych,

potwierdzając wierność celom i zasadom wyrażonym w Układzie o przyjaźni i wzajemnej pomocy, zawartym między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czechosłowacką w dniu 10 marca 1947 roku, oraz stwierdzając, że Układ ten odegrał doniosłą rolę w rozwoju przyjaznych stosunków między obu państwami,

uwzględniając osiągnięcia współpracy polsko-czechosłowackiej w minionym dwudziestoleciu i zmiany, jakie nastąpiły na świecie,

postanowiły zawrzeć niniejszy Układ i w tym celu uzgodniły, co następuje:

Artykuł  1

Wysokie Umawiające się Strony będą zgodnie z założeniami socjalistycznego internacjonalizmu umacniać trwałą i niezłomną przyjaźń, rozwijać wszechstronną współpracę i wzajemnie udzielać sobie pomocy na zasadzie równouprawnienia, poszanowania suwerenności i nieingerowania w wewnętrzne sprawy drugiej Strony.

Artykuł  2

Wysokie Umawiające się Strony będą na podstawie przyjaznej współpracy i wzajemnych korzyści rozwijać i umacniać stosunki gospodarcze i naukowo-techniczne oraz realizować, zgodnie z zasadami międzynarodowego socjalistycznego podziału pracy, koordynację narodowych planów gospodarczych i kooperację produkcji, zapewniając w ten sposób dalszy rozwój i wzajemne zbliżanie gospodarki narodowej obu państw.

Artykuł  3

Wysokie Umawiające się Strony będą rozwijać i umacniać stosunki w dziedzinie kultury, sztuki, nauki, szkolnictwa i zdrowia, jak również prasy, radia, telewizji, filmu, wychowania fizycznego i turystyki.

Artykuł  4

Wysokie Umawiające się Strony będą popierać wszechstronną współpracę między organizacjami społecznymi, mającą na celu pogłębienie wzajemnego poznania i dalsze zbliżenie między narodami obu państw.

Artykuł  5

Wysokie Umawiające się Strony będą nadal konsekwentnie realizować politykę pokojowego współistnienia państw o odmiennych ustrojach społecznych oraz zgodnie z celami i zasadami Karty Narodów Zjednoczonych kontynuować wysiłki dla zapewnienia pokoju i bezpieczeństwa, zmniejszenia napięcia międzynarodowego, zaprzestania wyścigu zbrojeń i osiągnięcia rozbrojenia, jak również nadal działać w kierunku likwidacji kolonializmu i neokolonializmu we wszelkiej postaci.

Artykuł  6

Wysokie Umawiające się Strony stwierdzają, że Układ monachijski z dnia 29 września 1938 roku doszedł do skutku pod groźbą agresywnej wojny i poprzez użycie siły przeciwko Czechosłowacji, stanowił część zbrodniczego spisku rządu nazistowskich Niemiec przeciwko pokojowi i brutalne naruszenie już wówczas obowiązujących podstawowych zasad prawa międzynarodowego i dlatego był od samego początku nieważny ze wszystkimi wynikającymi z tego następstwami.

Artykuł  7

Wysokie Umawiające się Strony będą niezmiennie dążyć do zapewnienia bezpieczeństwa europejskiego, którego istotnym czynnikiem jest nienaruszalność istniejących granic państwowych w Europie.

Artykuł  8

Wysokie Umawiające się Strony będą zgodnie z Układem warszawskim o przyjaźni, współpracy i pomocy wzajemnej z dnia 14 maja 1955 roku stosować wszelkie niezbędne środki w celu uniemożliwienia agresji ze strony zachodnioniemieckich sił militaryzmu i odwetu lub jakiegokolwiek innego państwa bądź grupy państw, które by się z nimi sprzymierzyły.

Artykuł  9

W przypadku napaści zbrojnej na jedną z Wysokich Umawiających się Stron przez jakiekolwiek państwo lub grupę państw, o których mowa w artykule 8, druga Wysoka Umawiająca się Strona w wykonaniu prawa do samoobrony indywidualnej lub zbiorowej, zgodnie z artykułem 51 Karty Narodów Zjednoczonych, niezwłocznie udzieli jej wszelkiej pomocy, w tym również wojskowej, oraz poparcia wszystkimi środkami, którymi rozporządza.

O środkach zastosowanych zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu Wysokie Umawiające się Strony zawiadomią niezwłocznie Radę Bezpieczeństwa i będą działać stosownie do odpowiednich postanowień Karty Narodów Zjednoczonych.

Artykuł  10

Wysokie Umawiające się Strony będą konsultować się we wszystkich ważniejszych zagadnieniach międzynarodowych, dotyczących ich interesów.

Artykuł  11

Układ niniejszy zawarty jest na okres dwudziestu lat i ulega przedłużaniu, każdorazowo na okres pięcioletni, jeżeli żadna z Wysokich Umawiających się Stron nie wypowie go na dwanaście miesięcy przed upływem danego okresu.

Układ niniejszy podlega ratyfikacji i wejdzie w życie w dniu wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, która nastąpi w Pradze w jak najbliższym terminie.

Sporządzono w Warszawie, dnia 1 marca 1967 roku, w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i czeskim, przy czym obydwa teksty posiadają jednakową moc.

Po zaznajomieniu się z powyższym Układem Rada Państwa uznała go i uznaje za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych; oświadcza, że jest on przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywany.

Na dowód czego wydany został Akt niniejszy opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie, dnia 22 kwietnia 1967 roku.