Rozdział 1 - Zobowiązania stron, zawierających umowę, na wypadek pojawienia się. na ich terytorjum chorób zakaźnych. - Czechosłowacja-Polska. Konwencja Sanitarna. Praga.1925.09.05.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1926.107.629

Akt obowiązujący

Wersja od: 30 października 1926 r.

I.

Zobowiązania stron, zawierających umowę, na wypadek pojawienia się. na ich terytorjum chorób zakaźnych.

Artykuł  1.

Każda ze stron zawierających umowę, będzie zawiadamiała możliwie drogą telegraficzną drugą stronę o każdym pierwszym wypadku cholery lub dżumy, które pojawiły się na jej terytorjum, jak również o wypadkach, co do których zachodzi uzasadnione podejrzenie.

W ten sam sposób każda ze stron zawiadomi drugą stronę także o każdym pierwszym wypadku cholery lub dżumy, który zaszedł poza obrębem już zakażonym.

Obie strony umawiające się będą zawiadamiały się również wzajemnie o epidemicznem szerzeniu się tyfusu plamistego i powrotnego.

Komunikaty będą zawierały:

1) nazwę i rodzaj choroby;

2) miejsce i datę wypadku;

3) pochodzenie i źródło choroby;

4) liczbę zachorowań i zgonów;

5) nazwę zakażonego miasta lub administracyjnego okręgu;

6) środki przedsięwzięte.

Choroba będzie określona łacińską nazwą kliniczną, uznaną przez naukę.

Artykuł  2.

Niezależnie od komunikatów, omawianych w art. 1, obie strony powiadamiają się okresowo co najmniej raz na tydzień o dalszym przebiegu epidemji, o przedsięwziętych środkach i wszelkich okolicznościach, które mogą mieć znaczenie epidemjologiczne.

Komunikaty tygodniowe będą zawierały również sprostowania wszelkich błędów i niedokładności, dotyczących poprzednich komunikatów.

Artykuł  3.

Prócz komunikatów, omawianych w art. 1 i 2, każda ze stron, zawierających umowę, zobowiązuje się udzielać stronie drugiej wszelkich publikacyj urzędowych władz centralnych, dotyczących stanu zdrowia publicznego, w szczególności zaś, dotyczących ruchu chorób zakaźnych.

Jeżeli na terytorjum jednej ze stron pojawi się lub zacznie szerzyć epidemicznie jakakolwiek choroba zakaźna, która na danem terytorjum nie występuje zazwyczaj wcale, albo też nie występuje w postaci nagminnej, to właściwa strona obowiązana jest bezzwłocznie zakomunikować stronie drugiej wszelkie posiadane szczegóły o danej chorobie.

Artykuł  4.

Jeżeli jedno z Państw zawierających umowę wyda u siebie na zasadzie posiadanych wiadomości zarządzenia sanitarne, mające na celu ochronę, od zawleczenia jednej z chorób wymienionych w art. 1 z miejscowości nie należącej do żadnego z Państw, zawierających umowę, lecz sąsiadujących z niemi, lub z któremkolwiek z nich, to zobowiązane jest zawiadomić natychmiast drugą stronę zarówno o przedsięwziętych środkach, jak i okolicznościach, które skłoniły je do wydania tych zarządzeń.

Artykuł  5.

Zawiadomienia wymienione w art.: 1, 2, 3 i 4, przesyłane będą niezależne od drogi dyplomatycznej bezpośrednio przez Centralną Władzę Sanitarną jednej Strony Centralnej Władzy Sanitarnej strony drugiej.

Zawiadomienia tę będą przesyłane przez stronę chorobą nawiedzoną również do Sekcji Higjeny Ligi Narodów w Genewie.

Artykuł  6.

Działanie niniejszej umowy może być rozciągnięte na zasadzie porozumienia kontrahentów, również na inne choroby zakaźne nie wymienione w art. 1.

Artykuł  7.

Na wypadek, gdyby jedna ze stron zawierających umowę uważała za stosowne dodać do personelu swego dyplomatycznego zastępstwa w stolicy drugiej strony lekarskiego attaché, Centralna Władza Sanitarna właściwej strony ma zapewnić temu funkcjonarjuszowi wszelkie ułatwienia, aby mu umożliwić zaznajomienie się ze stosunkami epidemjologicznemi kraju i wszystkiemi innemi kwestjami, przedstawiającemi interes dla higjeny publicznej jego Państwa.