§ 1. - Czas pracy i zasady wprowadzania w uspołecznionych zakładach pracy dodatkowych dni wolnych od pracy w 1983 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1982.45.297

Akt utracił moc
Wersja od: 31 grudnia 1982 r.
§  1.
1.
Ustala się w 1983 r. w uspołecznionych zakładach pracy, zwanych dalej "zakładami pracy", czas pracy w wymiarze średnio 42 godziny tygodniowo, przyjmując za podstawę następujące rozkłady czasu pracy i okresy rozliczeniowe:
1)
czterotygodniowy, obejmujący trzy tygodnie pracy pięciodniowej w wymiarze 40 godzin tygodniowo oraz jeden tydzień pracy sześciodniowej w wymiarze 48 godzin; przy tym rozkładzie czasu pracy liczba dodatkowych dni wolnych od pracy wynosi 38;
2)
trzytygodniowy, obejmujący dwa tygodnie pracy pięciodniowej w wymiarze 40 godzin pracy tygodniowo oraz jeden tydzień pracy sześciodniowej w wymiarze 46 godzin; przy tym rozkładzie czasu pracy liczba dodatkowych dni wolnych od pracy wynosi 34;
3)
dwutygodniowy, obejmujący jeden tydzień pracy pięciodniowej w wymiarze 40 godzin tygodniowo oraz jeden tydzień pracy sześciodniowej w wymiarze 48 godzin, z tym że wyrównanie wymiaru czasu pracy do 42 godzin średnio na tydzień i dodatkowych dni wolnych od pracy do 38 w roku następuje w okresie całego roku 1983 przez udzielanie dodatkowych dni wolnych od pracy w liczbie 12 (1 dzień za każdy miesiąc zatrudnienia w tym rozkładzie czasu pracy).
2.
W razie potrzeby (konieczności) prowadzenia działalności produkcyjnej lub usługowej zakładu pracy przez sześć dni w tygodniu, łącznie z sobotami, rozkłady czasu pracy dla poszczególnych pracowników lub zespołów pracowników powinny przewidywać wykorzystanie dodatkowego dnia wolnego od pracy we wszystkich roboczych dniach tygodnia, kolejno od poniedziałku do soboty włącznie, tak aby przy pięciodniowym tygodniu pracy dla pracowników umożliwić równomierną obsadę stanowisk pracy przez sześć roboczych dni w tygodniu.
3.
Soboty lub inne dni wolne od pracy, poza dniami ustawowo wolnymi od pracy, wynikające z rozkładów czasu pracy, o których mowa w rozporządzeniu, są dodatkowymi dniami wolnymi od pracy.
4.
Rozkłady czasu pracy i terminy dodatkowych dni wolnych od pracy ustalają kierownicy zakładów pracy na podstawie wytycznych właściwych ministrów, kierowników urzędów centralnych, wojewodów i prezydentów miast stopnia wojewódzkiego.
5.
Ministrowie, kierownicy urzędów centralnych, wojewodowie i prezydenci miast stopnia wojewódzkiego mogą – w granicach norm czasu pracy wymienionych w ust. 1 – wyrażać zgodę, na podstawie wniosków podległych im zakładów pracy, na wprowadzenie większej liczby dodatkowych dni wolnych od pracy niż wynikająca z rozkładów czasu pracy wymienionych w ust. 1 pkt 1 i 2, przez przedłużenie dziennej normy czasu pracy nie więcej niż do 8,5 godziny w niektórych dniach tygodnia lub okresach sezonowego nasilenia działalności zakładu pracy.
6.
Przy ustalaniu rozkładów czasu pracy, przewidujących dodatkowe dni wolne od pracy, kierownicy zakładów pracy powinni uwzględniać potrzebę pełnego wykorzystania maszyn i urządzeń, pracy w ruchu ciągłym, pracy wielozmianowej oraz konieczność utrzymania normalnego rytmu działalności gospodarczej i zaspokajania codziennych potrzeb społeczeństwa lub warunki organizacyjne (np. w przemyśle, handlu i usługach, w zakładach o sezonowym nasileniu działalności, w budownictwie, rolnictwie, komunikacji), a także zadania służb remontowych, konserwacyjnych, utrzymania ruchu oraz brygad załadunkowych i wyładunkowych.