Czas pracy dróżników na drogach publicznych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1933.87.672

Akt utracił moc

Wersja od: 31 października 1933 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA OPIEKI SPOŁECZNEJ W POROZUMIENIU Z MINISTREM KOMUNIKACJI

z dnia 4 października 1933 r.

o czasie pracy dróżników na drogach publicznych.

Na podstawie art. 4-a ustawy z dnia 18 grudnia 1919 r. o czasie pracy w przemyśle i handlu (Dz. U. R. P. z 1920 r. Nr. 2, poz. 7) w brzmieniu ustawy z dnia 22 marca 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 27, poz. 227) zarządza się co następuje:

§ 1. Normy czasu pracy, przewidziane w art. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1919 r. o czasie pracy w przemyśle i handlu (Dz. U. R. P. z 1920 r. Nr. 2, poz. 7) w brzmieniu ustawy z dnia 22 marca 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 27, poz. 227), w stosunku do dróżników na drogach publicznych mogą być w okresie letnim zwiększone do 10 godzin na dobę i 60 godzin na tydzień z tem, że w okresie zimowym będą zmniejszone do 6 godzin na dobę i 36 godzin na tydzień.

§ 2. Początek i koniec okresów letniego i zimowego powinien ustalić właściwy zarząd drogowy w rozkładzie czasu pracy dróżników w ten sposób, by przeciętne normy czasu pracy dróżnika w ciągu roku odpowiadały postanowieniom art. 1 wymienionej wyżej ustawy.

§ 3. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1934 r.