Czas pracy dla wykonywania robót, poprzedzających produkcję lub po niej następujących.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.19.188

Akt utracił moc

Wersja od: 29 lutego 1924 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRACY I OPIEKI SPOŁECZNEJ

z dnia 15 stycznia 1924 r.

wydane w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu w sprawie czasu pracy dla wykonywania robót, poprzedzających produkcją lub po niej, następujących.

Na podstawie art. 4 i 19 ustawy z dnia 18 grudnia 1919 r. o czasie pracy w przemyśle i handlu (Dz. U. R. P. z 1920 r. № 2 poz. 7) zarządza się w porozumieniu z Ministrem Przemyślu i Handlu co następuje:

§ 1. Celem wykonania robót, poprzedzających produkcją lub po niej następujących, o ile roboty te nie mogą być wykonane w innym czasie, niż bezpośrednio przed rozpoczęciem ogólnej pracy zakładu, lub bezpośrednio po jej ukończeniu, może być czas pracy osób, niezbędnych do wykonywania lub dozorowania tych robót, przedłużony przed rozpoczęciem i po ukończeniu ogólnej pracy zakładu, względnie ogólnej pracy odpowiedniej zmiany pracowników, - w całości nie więcej niż o godzinę na dobą.

§ 2. Pracownicy przy urządzeniach technicznych, które nie mogą być pozostawione bez obsługi podczas ogólnych przerw w pracy zakładu, mogą podczas przerw tych pozostawać przy pracy, jeżeli ogólny czas ich pracy wskutek tego przedłuża się nie więcej niż o jedną godziną na dobę.

§ 3. Przedłużenie czasu pracy jednocześnie na zasadzie § 112 jest dopuszczalne jedynie pod warunkiem, że czas pracy poszczególnego pracownika nie przekroczy 10 godzin na dobę, a w soboty 8 godzin na dobą.

§ 4. W wypadkach przedłużenia czasu pracy, przewidzianych w § 1, 2 i 3 niniejszego rozporządzenia, zarząd zakładu winien uprzednio zawiadomić obwodowego inspektora pracy, podając rodzaj robót oraz liczbę pracowników, zatrudnionych temi robotami.

Obwodowy inspektor pracy może zabronić przedłużenie pracy, jeżeli charakter lub rodzaj pracy nie odpowiada warunkom, wyłuszczonym w niniejszem rozporządzeniu,

§ 5. Czas pracy osób, wymienionych w § 1 i 2 niniejszego rozporządzenia, może być w wypadkach wyjątkowych przedłużony jeszcze o godziną na dobą pod warunkiem, że czas pracy poszczególnego, pracownika nie przekroczy 10 godzin na dobą, a w soboty 8 godzin na dobę. Pozwolenia udziela każdorazowo okręgowy inspektor pracy, jednakże najwyżej na okres półroczny.

§ 6. Rozporządzenie niniejsze obowiązuje z dniem ogłoszenia we wszystkich zakładach pracy, wymienionych w art. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1919 roku o czasie pracy w przemyśle i handlu, o ile nie podlegają cne bezpośrednio poszczególnym ministerstwom.