Chile-Polska. Traktat koncyljacyjny. Santiago de Chile.1929.10.19.
Dz.U.1931.13.58
Akt obowiązującyTRAKTAT KONCYLJACYJNY
między Polską a Chili,
podpisany w Santiago de Chile dn. 19 października 1929 r.
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,
MY, IGNACY MOŚCICKI,
PREZYDENT
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,
wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:
Dnia dziewiętnastego października tysiąc dziewięćset dwudziestego dziewiątego roku podpisany został w Santiago de Chile między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Chilijskiej traktat o koncyliacji, o następującem brzmieniu dosłownem:
TRAKTAT KONCYLJACYJNY
między Polską a Chili,
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
i
PREZYDENT REPUBLIKI CHILIJSKIEJ,
ożywieni pragnieniem rozwoju przyjaznych stosunków łączących obydwa kraje i będąc przejęci zasadami rezolucji Zgromadzenia Ligi Narodów z dnia 28 września 1923 r., dotyczącej ustanowienia między poństwami komisyj koncyljacyjnych, postanowili zawrzeć traktat koncyljacyjny i mianowali w tym celu swymi Pełnomocników: (pominięto),
KTÓRZY, po zakomunikowaniu sobie swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i w należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:
Wysokie Umawiające się Strony zobowiązują się poddawać postępowaniu koncyljacyjnemu wszystkie spory, które powstałyby między nimi i które nie mogłyby być rozstrzygnięte we właściwym terminie w drodze dyplomatycznej.
Powyższe zobowiązanie nie będzie, wszakże stosowane ani do spraw, które prawo miedzynarodowe pozostawia wyłącznej kompetencji strony, ani do sporów dla rozstrzygnięcia których jest lub będzie przepisane specjalne postępowanie przez inne konwencje między Umawiającemi się Stronami, ani też do sporów dotyczących statutu terytorjalnego Wysokich Umawiających się Stron.
W razie, gdyby sprawozdanie opracowane przez komisję koncyljacyjną ustanowioną przez artykuł 3-ci niniejszego traktatu nie było przyjęte przez obydwie Strony, artykuł 15-ty Paktu Ligi Narodów będzie mógł być stosowany, jeśli tego zajdzie potrzeba.
W sprawach, które według wewnętrznego ustawodawstwa jednej ze Stron należą do kompetencji krajowych władz sądowych, Strona pozwana będzie mogła sprzeciwić się, aby te sprawy poddane były postępowaniu koncyljacyjnemu, zanim kompetentna krajowa jurysdykcja nie wypowie się ostatecznie, z wyjątkiem wypadku odmowy wymiaru sprawiedliwości.
Żądanie koncyljacji winno być w tym wypadku sformułowane najpóźniej w ciągu jednego roku, licząc od ostatecznego wypadku.
W ciągu sześciu miesięcy, które nastąpią po wymianie ratyfikacji niniejszego traktatu, Umawiające się Strony ustanowią stałą komisję koncyljacyjną, złożoną z pięciu członków.
Każda Strona wyznaczy dwóch członków: jednego z pośród swych własnych obywateli, drugiego z pośród obywateli państwa trzeciego. Obie Strony wyznaczą za wspólną zgodą przewodniczącego komisji z pośród obywateli państwa trzeciego. W braku porozumienia między Stronami będzie on wyznaczony, na żądanie Stron, przez przewodniczącego Rady Związkowej Szwajcarskiej, o ile się na to zgodzi.
Członkowie komisji łącznie z jej przewodniczącym będą mianowani na trzy lata.
W razie śmierci lub dymisji jednego z członków komisji koncyljacyjnej należy postarać się o jego następcę na resztę czasu trwania jego mandatu, o ile można w ciągu 3 następnych miesięcy, a w każdym razie natychmiast gdy jaki spór zostanie przedłożony komisji.
W razie gdyby choroba lub jakakolwiek inna okoliczność przeszkodziła chwilowo jednemu z członków komisji koncyljacyjnej wziąć udział w jej pracach, Strona, która go mianowała wyznaczy zastępcę, który tymczasowo będzie urzędował zamiast niego.
Po wygaśnięciu mandatu członka komisji, mandat jego winien być w sposób formalny odnowiony przez Stronę, która mianowała członka. Funkcje przewodniczącego ustają z końcem jego mandatu, obie jednak Strony mogą, za wspólną zgodą, odnowić jego mandat na nowy okres trzyletni.
Członek, którego mandat wygasa podczas toczącego się postępowania, bierze udział w dalszym ciągu udział w badaniu sporu aż do ukończenia postępowania, mimo, że jego następca byłby już wyznaczony.
W ciągu 15 dni, począwszy od daty w której jedna z Umawiających się Stron wniosła spór do komisji koncyljacyjnej, każda ze Stron będzie mogła dla zbadania tego sporu zastąpić swego członka przez osobę posiadającą specjalną kompetencję w danej sprawie.
Strona, która zechciałaby skorzystać z tego prawa niezwłocznie powiadomi drugą Stronę; ta ostatnia będzie miała możność w tym wypadku skorzystać z takiego samego prawa w terminie 15 dni licząc od daty, w której otrzymała zawiadomienie.
Komisja koncyljacyjna będzie miała za zadanie ułatwiać rozstrzygnięcie sporu, wyjaśniając stan faktyczny w drodze bezstronnego i sumiennego badania i podając propozycje celem załatwienia sporu, zgodnie z postanowieniami artykułu 11 niniejszego traktatu.
Sprawa będzie wniesiona do komisji w drodze podania, skierowanego do jej przewodniczącego przez jedną z Umawiających się Stron.
Strona, która zażąda otwarcia procedury koncyljacyjnej, notyfikuje jednocześnie Stronie przeciwnej o tem podaniu.
O ile Strony nie umówią się inaczej, komisja koncyljacyjna będzie się zbierała w miejscu wyznaczonem przez jej przewodniczącego.
Postępowanie przez komisją koncyljacyjną będzie kontradyktoryjne.
Komisja ustali sama swą procedurę, mając przy tem na względzie, o ile nie zdecyduje jednogłośnie inaczej, postanowienia zawarte w tytule III konwencji haskiej z dnia 18 października 1907 r. o pokojowem załatwianiu sporów międzynarodowych.
Obrady komisji toczyć się będą przy drzwiach zamkniętych, chyba że komisja w porozumieniu ze Stronami zadecyduje inaczej.
Strony mają prawo mianować przy komisji specjalnych agentów, którzy będą jednocześnie pośredniczyć między niemi a komisją.
O ile postanowienia niniejszego traktatu nie stanowią inaczej, decyzje komisji koncyljacyjnej zapadają większością głosów. Każdy członek komisji rozporządza jednym głosem.
O ile nie wszyscy członkowie są obecni, głos przewodniczącego jest decydujący w razie równego podziału głosów. Komisja będzie mogła wypowiedzieć się co do istoty sporu tylko w obecności wszystkich jej członków.
Umawiające się Strony dostarczą komisji koncyljacyjnej wszelkich pożytecznych informacyj i ułatwią jej pod każdym względem wypełnienie jej zadania.
Komisja koncyljacyjna przedstawi swoje sprawozdanie w ciągu sześciu miesięcy od daty jej pierwszego zebrania, o ile Umawiające się Strony nie zdecydują, za wspólną zgodą, przedłużenie lub skrócenie powyższego terminu.
Sprawozdanie poda, jeśli zajdzie potrzeba, projekt załatwienia sporu, o ile zgodzą się na taki projekt przynajmniej trzej członkowie komisji, przyczem przewodniczący jest tu uważany za członka.
Umotywowana opinja mniejszości członków będzie zaznaczona w sprawozdaniu.
Egzemplarz sprawozdania, podpisany przez przewodniczącego, będzie doręczony każdej ze Stron.
Sprawozdanie komisji nie będzie posiadało charakteru orzeczenia arbitrażowego lub sądowego, o ile to dotyczy przedstawienia strony faktycznej, ani o ile to dotyczy rozważań prawnych.
Strony powiadomią siebie wzajemnie oraz przewodniczącego komisji koncyljacyjnej we właściwym terminie, nie przekraczającym jednak okresu trzech miesięcy, czy przyjmują one wnioski i propozycje, zawarte w sprawozdaniu.
Do stron należy zdecydowanie, za wspólną zgodą, czy sprawozdanie komisji ma być opublikowane.
W czasie faktycznego trwania postępowania koncyljacyjnego członkowie stałej komisji koncyljacyjnej, łącznie z przewodniczącym, otrzymywać będą wynagrodzenie, którego wysokość będzie ustalona przez Umawiające się Strony.
Każda ze stron poniesie swe własne koszty oraz równą część kosztów spowodowanych działalnością komisji, włączając w to wynagrodzenie, przewidziane w pierwszym ustępie.
Niniejszy traktat będzie ratyfikowany, gdy tylko będzie to możliwe i dokumenty ratyfikacyjne wymienione będą w Warszawie.
Traktat wejdzie w życie w trzydziestym dniu po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych i trwać będzie trzy lata.
Jeżeli traktat nie będzie wypowiedziany na sześć miesięcy przed upływem okresu jego trwania, będzie on uważany za odnowiony na nowy okres lat trzech itd.
NA DOWÓD CZEGO Pełnomocnicy podpisali niniejszy traktat i wycisnęli na nim swe pieczęcie.
Sporządzono w Santiago de Chile, w dwóch egzemplarzach w języku francuskim i hiszpańskim, dnia dziewiętnastego października tysiąc dziewięćset dwudziestego dziewiątego roku.
Zaznajomiwszy się z powyższym traktatem uznaliśmy go i uznajemy za słuszny zarówno w całości jak i każde z zawartych w nim postanowień, oświadczamy, że jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywany.
W Warszawie, dnia 13 czerwca 1930 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »