Rozdział 6 - Postanowienia szczególne - Chile-Polska. Konwencja w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku. Santiago de Chile.2000.03.10.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2004.193.1976

Akt obowiązujący

Wersja od: 6 września 2018 r.

Rozdział  VI

Postanowienia szczególne

Artykuł  24

Równe traktowanie

1. Obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w drugim Umawiającym się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub mogą być poddani w tych samych okolicznościach obywatele tego drugiego Państwa, a w szczególności w związku z ich miejscem zamieszkania.

2. Opodatkowanie zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie może być w tym drugim Państwie mniej korzystne niż opodatkowanie przedsiębiorstw tego drugiego Państwa prowadzących taką samą działalność. Żadne z postanowień tego artykułu nie może być rozumiane jako zobowiązujące Umawiające się Państwo do udzielenia osobom mającym miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie jakichkolwiek osobistych zwolnień, ulg i obniżek podatkowych z uwagi na stan cywilny lub obciążenia rodzinne, których udziela ono osobom mającym miejsce zamieszkania lub siedzibę na jego terytorium.

3. Z wyjątkiem przypadków stosowania postanowień artykułu 9 ustęp 1, artykułu 11 ustęp 7 lub artykułu 12 ustęp 6 odsetki, należności licencyjne i inne koszty ponoszone przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa na rzecz osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie są odliczane przy określaniu podlegających opodatkowaniu zysków tego przedsiębiorstwa na takich samych warunkach, jakby były one płacone na rzecz osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym pierwszym Państwie. Podobnie zobowiązania przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa zaciągnięte wobec osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie są odliczane przy określaniu podlegającego opodatkowaniu majątku tego przedsiębiorstwa na takich samych warunkach, jakby były one zaciągnięte wobec osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w pierwszym wymienionym Państwie.

4. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których kapitał należy w całości lub częściowo, albo który jest kontrolowany bezpośrednio lub pośrednio przez jedną lub więcej osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, nie mogą być w pierwszym Umawiającym się Państwie poddane opodatkowaniu ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej uciążliwe aniżeli opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub mogą być poddane podobne przedsiębiorstwa pierwszego wymienionego Państwa.

5. Użyte w tym artykule określenie "opodatkowanie" dotyczy podatków objętych niniejszą Konwencją.

Artykuł  25

Procedura wzajemnego porozumiewania się

1. Jeżeli osoba jest zadania, że działania jednego lub obu Umawiających się Państw wprowadziły lub wprowadzą dla niej opodatkowanie, które jest niezgodne z postanowieniami niniejszej Konwencji, wówczas może ona, niezależnie od środków odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedstawić swoją sprawę właściwemu organowi tego Umawiającego się Państwa, w którym ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę, albo jeżeli w danej sprawie mają zastosowanie postanowienia artykułu 24 ustęp 1, właściwemu organowi tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem.

2. Właściwy organ, jeżeli uzna zarzut za uzasadniony i nie może spowodować zadowalającego rozwiązania, podejmie starania, aby przypadek ten uregulować w drodze procedury wzajemnego porozumiewania się z właściwym organem drugiego Umawiającego się Państwa, tak aby zapobiec opodatkowaniu niezgodnemu z niniejszą Konwencją.

3. Właściwe organy Umawiających się Państw będą czynić starania, aby w drodze procedury wzajemnego porozumiewania się usuwać trudności lub wątpliwości, które mogą powstać przy interpretacji lub stosowaniu Konwencji.

4. Właściwe organy Umawiających się Państw mogą komunikować się ze sobą bezpośrednio w celu osiągnięcia porozumienia w sprawach objętych postanowieniami poprzednich ustępów.

5. Jeżeli powstaną jakiekolwiek trudności lub wątpliwości przy interpretacji lub stosowaniu Konwencji i nie mogą być one rozwiązane przez właściwe organy, sprawa może zostać poddana arbitrażowi, jeżeli właściwe organy obydwu Umawiających się Państw tak uzgodnią. Procedura zostanie uzgodniona i ustanowiona pomiędzy Umawiającymi się Państwami w drodze not, które zostaną wymienione drogą dyplomatyczną.

Artykuł  26

Wymiana informacji

1. Właściwe organy Umawiających się Państw będą wymieniały informacje, które są niezbędne do stosowania postanowień niniejszej Konwencji oraz informacje dotyczące ustawodawstwa wewnętrznego Umawiających się Państw w odniesieniu do podatków objętych niniejszą Konwencją w zakresie, w jakim opodatkowanie przewidziane w tym ustawodawstwie nie jest sprzeczne z Konwencją. Mogą one również wymieniać informacje, jakie są konieczne dla stosowania wewnętrznego ustawodawstwa Umawiających się Państw w zakresie podatków od wartości dodanej. Wymiana informacji nie jest ograniczona postanowieniami artykułu 1. Wszelkie informacje uzyskane przez Umawiające się Państwo będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie, jak informacje uzyskane zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym tego Państwa i będą mogły być ujawnione jedynie osobom lub organom (w tym organom sądowym albo administracyjnym) zajmującym się wymiarem lub poborem, egzekucją lub ściganiem albo rozpatrywaniem odwołań w zakresie podatków objętych Konwencją, jak również podatków od wartości dodanej. Takie osoby lub organy będą wykorzystywać informacje wyłącznie w takich celach. Mogą one ujawniać te informacje w jawnym postępowaniu sądowym lub w postanowieniach sądowych.

2. Ustęp 1 nie może być interpretowany jako zobowiązujący jedno z Umawiających się Państw do:

(a) stosowania środków administracyjnych, które są niezgodne z ustawodawstwem lub praktyką administracyjną tego lub drugiego Umawiającego się Państwa;

(b) udzielania informacji, których uzyskanie nie byłoby możliwe na podstawie ustawodawstwa albo w ramach zwykłej praktyki administracyjnej tego lub drugiego Umawiającego się Państwa;

(c) udzielania informacji, które ujawniłyby tajemnicę handlową, gospodarczą, przemysłową, komercyjną lub zawodową albo tryb działalności handlowej lub informacji, których udzielanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym ("ordre public").

3. Jeżeli na podstawie tego artykułu zostanie przedstawiony wniosek o udzielenie informacji przez Umawiające się Państwo, drugie Umawiające się Państwo będzie starało się uzyskać informacje, których wniosek dotyczy w ten sam sposób, jakby dotyczył on jego własnych podatków, nawet jeśli to drugie Państwo nie będzie potrzebowało takich informacji w tym momencie. Na specjalny wniosek właściwego organu Umawiającego się Państwa, właściwy organ drugiego Umawiającego się Państwa będzie starał się przekazywać informacje zgodnie z tym artykułem w postaci, o jaką wnioskowano, takiej jak pisemne zeznania świadków, nieopublikowane dokumenty oryginalne (włączając księgi, dokumenty, bilanse, zapisy, rachunki lub dowody na piśmie), w takim samym zakresie, w jakim takie pisemne zeznania lub dokumenty mogą być uzyskiwane według prawa lub praktyki administracyjnej tego drugiego Państwa w odniesieniu do jego własnych podatków.

Artykuł  27

Członkowie misji dyplomatycznych i przedstawicielstw konsularnych

Żadne postanowienia niniejszej Konwencji nie naruszają przywilejów podatkowych, przysługujących członkom misji dyplomatycznych lub urzędów konsularnych na podstawie ogólnych zasad prawa międzynarodowego lub postanowień umów szczególnych.