Bułgaria-Polska. Układ o przyjaźni, współpracy i wzajemnej pomocy. Sofia 1967.04.06.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1967.37.191

Akt utracił moc

Wersja od: 24 sierpnia 1967 r.

UKŁAD

MIĘDZY POLSKĄ RZECZĄPOSPOLITĄ LUDOWĄ A LUDOWĄ REPUBLIKĄ BUŁGARII O PRZYJAŹNI, WSPÓŁPRACY I WZAJEMNEJ POMOCY

podpisany w Sofii dnia 6 kwietnia 1967 r.

W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 6 kwietnia 1967 r. podpisany został w Sofii Układ między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Ludową Republiką Bułgarii o przyjaźni, współpracy i wzajemnej pomocy, o następującym brzmieniu dosłownym:

UKŁAD MIĘDZY POLSKĄ RZECZĄPOSPOLITĄ LUDOWĄ A LUDOWĄ REPUBLIKĄ BUŁGARII O PRZYJAŹNI, WSPÓŁPRACY I WZAJEMNEJ POMOCY

Polska Rzeczpospolita Ludowa i Ludowa Republika Bułgarii

kierując się niezmiennym dążeniem do rozwijania i umacniania tradycyjnych stosunków przyjaźni, współpracy i wzajemnej pomocy między obu państwami w oparciu o zasady socjalistycznego internacjonalizmu,

stwierdzając, że współpraca między obu państwami stale się rozwija, co wyraża się w zacieśnianiu ich stosunków politycznych, gospodarczych i kulturalnych,

głęboko przeświadczone, że dalszy rozwój tych stosunków odpowiada żywotnym interesom narodów obu państw i służy sprawie umacniania całej wspólnoty socjalistycznej,

stwierdzając, że współpraca gospodarcza między obu państwami przyczynia się do ich rozwoju oraz do dalszego pogłębienia międzynarodowego socjalistycznego podziału pracy w ramach Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej,

pomne doświadczeń drugiej wojny światowej, wywołanej przez nazistowskie Niemcy,

stwierdzając, że podczas gdy Niemiecka Republika Demokratyczna zrealizowała zasady Układu poczdamskiego, prowadzi konsekwentną politykę pokojową i stanowi istotny czynnik bezpieczeństwa w Europie, zachodnioniemieckie siły militaryzmu i odwetu zagrażają pokojowi,

dążąc do zapewnienia pokoju i bezpieczeństwa w Europie w oparciu o zobowiązania wynikające z Układu warszawskiego o przyjaźni, współpracy i pomocy wzajemnej z dnia 14 maja 1955 roku,

wyrażając wolę konsekwentnego prowadzenia polityki pokojowego współistnienia państw o odmiennych ustrojach społecznych oraz kontynuowania wysiłków w celu umocnienia pokoju i bezpieczeństwa w Europie i na świecie,

kierując się celami i zasadami Karty Narodów Zjednoczonych,

stwierdzając, że Układ o przyjaźni, współpracy i wzajemnej pomocy zawarty między Rzecząpospolitą Polską a Ludową Republiką Bułgarii w dniu 29 maja 1948 roku odegrał doniosłą rolę w rozwoju przyjaznych stosunków między obu państwami,

uwzględniając osiągnięcia współpracy polsko-bułgarskiej w minionych latach oraz zmiany, jakie nastąpiły w Europie i na świecie,

postanowiły zawrzeć niniejszy Układ i uzgodniły, co następuje:

Artykuł  1

Wysokie Umawiające się Strony będą zgodnie z założeniami socjalistycznego internacjonalizmu nadal umacniać trwałą i niezłomną przyjaźń między narodami obu państw, rozwijać wszechstronną współpracę i wzajemnie udzielać sobie pomocy w oparciu o zasady równouprawnienia, wzajemnego poszanowania suwerenności i nieingerowania w wewnętrzne sprawy drugiej strony.

Artykuł  2

Wysokie Umawiające się Strony będą na podstawie przyjaznej współpracy i wzajemnych korzyści rozwijać i umacniać stosunki gospodarcze i naukowo-techniczne oraz zgodnie z zasadami międzynarodowego socjalistycznego podziału pracy realizować koordynację narodowych planów gospodarczych, rozszerzać specjalizację i kooperację produkcji, jak również przyczyniać się do dalszego rozwoju współpracy w ramach Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej.

Artykuł  3

Wysokie Umawiające się Strony będą rozwijać i umacniać stosunki w dziedzinie nauki, kultury, sztuki, oświaty, zdrowia, prasy, radia, telewizji, filmu, wychowania fizycznego, turystyki i w innych dziedzinach, jak również będą popierać wszechstronną współpracę między organizacjami społecznymi, mającą na celu lepsze wzajemne poznanie i dalsze zbliżenie między obu narodami.

Artykuł  4

Wysokie Umawiające się Strony będą nadal podejmować kroki dla umocnienia siły i zwartości światowej wspólnoty socjalistycznej i konsekwentnie prowadzić politykę pokojowego współistnienia państw o odmiennych ustrojach społecznych.

Zgodnie z celami i zasadami Karty Narodów Zjednoczonych będą one kontynuować wysiłki dla zapewnienia pokoju i bezpieczeństwa, zmniejszenia napięcia międzynarodowego, zaprzestania wyścigu zbrojeń, osiągnięcia powszechnego i całkowitego rozbrojenia, jak również ostatecznej likwidacji kolonializmu i neokolonializmu we wszelkiej postaci.

Artykuł  5

Wysokie Umawiające się Strony będą wspólnie dążyć do zapewnienia pokoju w Europie oraz do utworzenia skutecznego systemu bezpieczeństwa europejskiego.

Artykuł  6

Wysokie Umawiające się Strony będą zgodnie z Układem warszawskim o przyjaźni, współpracy i pomocy wzajemnej z dnia 14 maja 1955 roku zabezpieczać nienaruszalność granic obu państw, jak również stosować wszelkie niezbędne środki w celu zapobieżenia agresji ze strony sił imperializmu i odwetu.

Artykuł  7

W przypadku napaści zbrojnej na jedną z Wysokich Umawiających się Stron przez jakiekolwiek państwo lub grupę państw druga Wysoka Umawiająca się Strona zgodnie z Układem warszawskim o przyjaźni, współpracy i pomocy wzajemnej z dnia 14 maja 1955 roku i stosownie do artykułu 51 Karty Narodów Zjednoczonych niezwłocznie udzieli jej wszelkiej pomocy, w tym również wojskowej, oraz poparcia wszelkimi środkami, którymi będzie rozporządzać.

O środkach zastosowanych zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu Wysokie Umawiające się Strony zawiadomią niezwłocznie Radę Bezpieczeństwa i będą działać stosownie do odpowiednich postanowień Karty Narodów Zjednoczonych.

Artykuł  8

Wysokie Umawiające się Strony będą konsultować się we wszystkich ważniejszych zagadnieniach międzynarodowych dotyczących ich interesów.

Artykuł  9

Układ niniejszy zawarty jest na okres dwudziestu lat i ulega przedłużaniu, każdorazowo na okres pięcioletni, jeżeli żadna z Wysokich Umawiających się Stron nie wypowie go na dwanaście miesięcy przed upływem danego okresu.

Układ niniejszy podlega ratyfikacji i wejdzie w życie w dniu wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, która nastąpi w Warszawie w jak najbliższym terminie.

Sporządzono w Sofii, dnia 6 kwietnia 1967 roku, w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i bułgarskim, przy czym obydwa teksty posiadają jednakową moc.

Po zaznajomieniu się z powyższym Układem Rada Państwa uznała go i uznaje za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych; oświadcza, że jest on przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywany.

Na dowód czego wydany Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie, dnia 23 maja 1967 roku.