Część 2 - ZATARGI. - Bułgaria-Polska. Traktat o koncyljacji, postępowaniu sądowem i arbitrażu. Warszawa.1929.12.31.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1931.20.118

Akt obowiązujący

Wersja od: 11 marca 1931 r.

CZĘŚĆ  II.

ZATARGI.

Artykuł  18.

1. Wszelkie kwestje, będące przedmiotem sporu między Wysokiemi Umawiającemi się Stronami, niezałatwione polubownie zwykłemi sposobami dyplomatycznemi, a których rozstrzygnięcia nie można było osiągnąć w drodze orzeczenia arbitrażowego, jak to jest przewidziane przez artykuł 2-gi niniejszego traktatu i dla których inne załatwienie nie byłoby już przewidziane przez obowiązujące między Stronami traktaty lub konwencje, będą przekazane Stałej Komisji Koncyljacyjnej.

2. W braku zgody między Stronami co do złożenia podania do Komisji, każda z nich będzie mogła wnieść sprawę bezpośrednio do wspomianej Komisji, uprzedzając o tem miesiąc naprzód.

3. Jeżeli podanie pochodzi tylko od jednej ze Stron, poda ona je do wiadomości niezwłocznie Stronie przeciwnej.

4. Stosowane będzie postępowanie przewidziane przez artykuł 7 ust. 2 oraz artykuły 8 do 16-go niniejszego traktatu.

Artykuł  19.

Jeżeli nie udało się Stron pogodzić, spór zostanie, w drodze podania tylko jednej ze Stron, wniesiony dla rozstrzygnięcia do Trybunału Rozjemczego, który w braku innego porozumienia między Stronami, złożony będzie z trzech członków wyznaczonych dla każdego poszczególnego wypadku, według metody przewidzianej w artykułach 5 i 6 niniejszego traktatu, dotyczących Komisji Koncyljacyjnej. Orzeczenie wydane przez ten Trybunał Rozjemczy będzie obowiązujące dla Stron, które winny wykonać je z dobrą wiarą.

Artykuł 20.

1. Gdy dojdzie do arbitrażu pomiędzy Umawiającymi się Stronami, zobowiązują się one zawrzeć w terminie sześciu miesięcy, licząc od dnia, w którym jedna ze Stron skierowała do drugiej żądanie o arbitraż, specjalny zapis dotyczący przedmiotu sporu oraz warunków postępowania.

2. Jeżeli zapis ten nie może być zawarty w przewidzianym terminie, każda Strona będzie miała prawo zwrócić się do Trybunału Rozjemczego, utworzonego zgodnie z art. 19 w drodze zwykłego podania. W tym wypadku Trybunał Rozjemczy sam ustali procedurę, którą należy stosować.