Art. 17. - Bułgaria-Polska. Traktat o koncyljacji, postępowaniu sądowem i arbitrażu. Warszawa.1929.12.31.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1931.20.118

Akt obowiązujący

Wersja od: 11 marca 1931 r.

Artykuł  17.

1. W braku porozumienia o skierowanie sporu do Stałej Komisji Koncyljacyjnej, lub w razie, gdy pomimo podobnego porozumienia nie dojdzie do pojednania przed Stałą Komisją Koncyljacyjną, spór wniesiony zostanie do Stałego Sądu Rozjemczego, stosownie do postanowień art. 2 niniejszego traktatu.

2. W tym wypadku, zarówno jak i wtedy, gdy nie zwrócono się uprzednio do Stałej Komisji Koncyljacyjnej, Strony ułożą, za wspólną zgodą, zapis o wniesieniu sporu do Stałego Sądu Rozjemczego i wyznaczą arbitrów. Zapis określi jasno przedmiot sporu, specjalne kompetencje, które mogłyby być nadane Trybunałowi Rozjemczemu, oraz wszelkie inne warunki postanowione między Stronami; zapis będzie zawarty w formie odrębnego układu podlegającego ratyfikacji obydwóch Rządów.

3. Trybunał Rozjemczy, któremu przekazane zostało orzeczenie w sporze, będzie kompetentny do interpretowania postanowień zapisu.

4. Procedurą stosowaną będzie procedura przewidziana przez konwencję haską z 18 października 1907 r. o pokojowem załatwianiu sporów międzynarodowych.