Art. 30. - Bułgaria-Polska. Konwencja konsularna. Sofia.1934.12.22.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1935.40.275
Akt utracił moc Wersja od: 31 maja 1935 r.
Artykuł 30.
1.
Konsulowie mogą żądać aresztowania oraz odstawienia bądź na statek bądź odesłania do kraju ojczystego oficerów, marynarzy i innych osób, należących w jakimkolwiek charakterze do załogi okrętów pod banderą ich Państwa, którzy zbiegli na terytorjum drugiej Wysokiej Układającej się Strony.2.
W tym celu winni oni zwracać się pisemnie do właściwych władz miejscowych i wykazywać na podstawie papierów okrętowych lub listy zaciągowej, lub też w braku tych dokumentów, na podstawie wierzytelnego wyciągu, że osoby, których wydania żądają, należały rzeczywiście do załogi.W miejscowościach, w których niema ani konsula ani agenta konsularnego, żądanie wydania może być wystosowane do władz miejscowych przez kapitana lub tę osobę, która dowodzi okrętem, z zachowaniem formalności, przewidzianych w niniejszym ustępie.
3.
Na podstawie tego żądania w taki sposób uzasadnionego, nie będzie można odmówić wydania zbiegów, z wyjątkiem przypadku, gdy osoba zbiegła popełniła na lądzie jakiekolwiek przekroczenie i w tym ostatnim przypadku władze miejscowe mogą odroczyć wydanie, aż do czasu wydania wyroku przez miejscowy sąd właściwy i całkowitego wykonania wyroku. Konsulom i agentom konsularnym winna być nadto udzielona wszelka pomoc i poparcie w celu wyszukania i aresztowania tych zbiegów. Będą oni odstawieni do więzień krajowych i będą w nich osadzeni na pisemne żądanie i koszt konsulatu lub agencji konsularnej, aż do chwili odstawienia ich zpowrotem na pokład okrętu ojczystego lub też do czasu, gdy nastąpi sposobność odesłania ich do ojczyzny. Jeżeli jednak sposobność ta nie nastąpi w przeciągu dwóch miesięcy licząc od dnia aresztowania, wspomniani zbiegowie będą wypuszczeni na wolność, po uprzedniem na trzy dni naprzód uczynionem zawiadomieniu konsula i nie będą mogli być ponownie aresztowani z tego samego powodu.4.
Wysokie Układające się Strony zgadzają się na to, że postanowienia niniejszego artykułu nie mają zastosowania do oficerów, marynarzy i innych osób, należących do załogi, a będących obywatelami kraju, na którego terytorjum zbiegli (a oprócz tego, w odniesieniu do Polski, do obywateli, W. M. Gdańska).