Rozdział 1 - Postanowienia ogólne - Budowa i utrzymanie dróg publicznych w Rzeczypospolitej Polskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1948.54.433 t.j.

Akt utracił moc
Wersja od: 11 sierpnia 1956 r.

I. 

Postanowienia ogólne

Drogi publiczne dzielą się na następujące kategorie:

1)
drogi państwowe, mające znaczenie ogólnopaństwowe, zaliczone do tej kategorii aktem ustawodawczym,
2)
drogi powiatowe, mające znaczenie ekonomiczno-komunikacyjne dla powiatów i zaliczone do tej kategorii uchwałą powiatowej rady narodowej,
3)
drogi gminne, do których należą drogi publiczne, mające znaczenie ekonomiczno-komunikacyjne dla gmin lub gromad, nie zaliczone do jednej z dwóch poprzednich kategorii, a uznane za drogi gminne uchwałą gminnej bądź miejskiej rady narodowej oraz ulice i place miejskie i wiejskie w tymże trybie za drogi gminne uznane.

Dojazd do stacji kolejowej (przystanku), portów: lotniczego, rzecznego lub kanałowego (przystani) stanowi droga publiczna, zbudowana dla połączenia innej drogi publicznej ze stacją kolejową (przystankiem), portami: lotniczym, rzecznym lub kanałowym (przystanią) na przestrzeni od przecięcia z istniejącą drogą publiczną, do głównego budynku stacyjnego lub portu rzecznego i kanałowego (przystani) lub granicy lotniska.

Dojazd należy do tej samej kategorii dróg publicznych, co i droga, którą dojazd łączy ze stacją, portem lub granicą lotniska.

O ile droga, niezbędna dla komunikacji publicznej, nie zostanie zaliczona do kategorii dróg powiatowych lub gminnych (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3), zarządzi Ministerstwo Komunikacji po porozumieniu się z Ministerstwem Administracji Publicznej oraz Ministerstwem Ziem Odzyskanych przekazanie danej drogi właściwemu związkowi samorządowemu, a związek ten obowiązany będzie objąć tę drogę i utrzymywać ją własnym kosztem.

Wszelkie urządzenia, które znajdują się na torze jezdnym lub tuż obok niego, jak mosty, tamy, nasypy, rowy, place składowe na materiały drogowe, budynki drogowe itp., stanowią przynależność drogi publicznej.

Znaki drogowe i inne urządzenia, przeznaczone do ułatwienia ruchu drogowego lub zapewnienia porządku i bezpieczeństwa tego ruchu, winny być utrzymane przez zarząd drogowy w stanie odpowiadającym ich przeznaczeniu.

Budowa nowej drogi publicznej, przenoszenie całej drogi lub jej odcinków z jednej kategorii drogi do drugiej, jaki też zaniechanie drogi publicznej następuje w sposób, przewidziany w art. 1 ust. pierwszy.

Postanowienia te nie odnoszą się do częściowego zaniechania drogi w celu ulepszenia trasy drogi.

Grunt, pozostały po zaniechanej drodze, a niepotrzebny dla celów drogowych, mają prawo nabyć właściciele przyległych nieruchomości po cenie szacunkowej; jeżeli zaś kupno nie dojdzie do skutku w ciągu jednego roku, grunt ten będzie sprzedany przez licytację. Kwota ze sprzedaży uzyskana wpływa do funduszu odnośnej kategorii dróg.

Szczegółowe przepisy, dotyczące tworzenia lub zmian sieci dróg publicznych na obszarach, objętych przebudową ustroju rolnego, wyda Minister Komunikacji w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych.

Na wniosek Ministra Obrony Narodowej Minister Komunikacji w porozumieniu z Ministrami: Administracji Publicznej, Ziem Odzyskanych i Skarbu może zlecić właściwym zarządom drogowym wykonanie na koszt Skarbu Państwa pewnych robót drogowych w zakresie budowy lub przebudowy dróg samorządowych.

O przywróceniu szerokości drogi publicznej do stanu pierwotnego w razie jego naruszenia orzeka powiatowa władza administracji ogólnej.

Grunty stale lub czasowo potrzebne do budowy i utrzymania dróg, wraz ze znajdującymi się na nich budowlami, oraz materiały, niezbędne do budowy, i utrzymania dróg, mogą być nabyte w drodze wywłaszczenia względnie czasowo zajęte.

W razie potrzeby przeprowadzenia pomiarów do budowy dróg i mostów na gruntach prywatnych odnośne zarządy drogowe mają otrzymać od władz administracyjnych pierwszej instancji upoważnienie do wykonania tych prac na gruntach prywatnych za wynagrodzeniem istotnych szkód, wyrządzonych w czasie dokonywania pomiarów.

Przy budowie i utrzymaniu mostów, przepustów i innych urządzeń wodnych zarząd drogi winien zastosować się do postanowień ustaw wodnych.

Jeżeli droga publiczna prowadzi groblą ochronną, zarząd drogowy obowiązany jest utrzymywać groblę w przepisanej wysokości.

Ustawa niniejsza nie narusza praw i obowiązków, opartych na szczególnych tytułach prawnych, co do dróg wszelkich kategorii.